Τι είναι, τελικά, ο Χάρι Πότερ; Μια παιδική ανοησία, για να περνάει η ώρα; Ενα χαριτωμένο παιδικό κινηματογραφικό αφήγημα; Μια κινηματογραφική περιπέτεια; Μια σαχλαμάρα; Είναι όλα αυτά, όμως, επί προσθέτως, και κυρίως, είναι ένα αντιδραστικό και υποχθόνιο, με την έννοια του ύπουλου, καλλιτεχνικό έργο. Οπου με κάθε ευκαιρία προπαγανδίζει το μεταφυσικό και το φόβο. Και παράλληλα προβάλλει όλες τις τελετές της μαγείας και του σατανισμού. Και ύστερα, αναρωτιόμαστε, πού ήξερε ο Κατσούλης και η Μαργέτη από τέτοια πράγματα στα Γλυκά Νερά. (Δε λέω ότι τα έμαθαν από τον Χάρι Πότερ, λέω ότι τους βοήθησε και αυτός).

Δε θα σταθώ στο ανήθικο και εμπορικό της υπόθεσης, ότι οι δημιουργοί του, η συγγραφέας, οι παραγωγοί, ο σκηνοθέτης, είδαν ότι το πράγμα φέρνει χρήμα και τεντώνουν την υπόθεση μέχρι να φτάσει ο πρωταγωνιστής στα ογδόντα, όπως ο ίδιος απείλησε! Παρ' ό,τι και αυτό έχει την αξία του. Γιατί τα καλλιτεχνικά έργα γεννιούνται μόνον όταν υπάρχει εσωτερική ανάγκη και όχι όταν το απαιτούν τα σούπερ μάρκετ. Τα σούπερ μάρκετ δε ζητάνε θεατές με κρίση, ζητάνε αγοραστές χωρίς κρίση. Καταναλωτές!

Κάποιες κουβέντες που γίνονται στην ταινία, για δήθεν θετικές υπερφυσικές δυνάμεις που, τελικά, υπερισχύουν των δήθεν κακών υπερφυσικών δυνάμεων, δεν είναι παρά τα προσχήματα, για να περάσουν χωρίς αντιρρήσεις, με το μαλακό, την αντιδραστική -έτσι και αλλιώς - αντίληψη της ύπαρξης της υπερφυσικής δύναμης. Καλής ή κακής, τι σημασία έχει; Να περάσουν την αντίληψη πως υπάρχει, τελικά, η μαγεία και τα ξόρκια!

Υπάρχει λογικός άνθρωπος, που να ισχυριστεί, πως η συνάντηση νεαρών μάγων, σε ένα Τρίαθλο Μαγείας, και τα μαγικά κόλπα που θα κάνουν σε αυτή τη συνάντηση, για να επιβληθεί ο ένας σε βάρος του άλλου, είναι αυτό που έλειπε σήμερα από τη νεολαία; Και επειδή κάπου θα εξαντλούνταν τα κόλπα του Χάρι Πότερ στο Τρίαθλο, πρέπει να μας δείξει και τα υπόλοιπα, που θα χρησιμοποιήσει για να νικήσει και τον αιώνιο αντίπαλό του, αρχιμάγο και σατανικό λόρδο Βόλντεμορτ; Είναι αυτό η ανάγκη των παιδιών και των εφήβων; Αν βρεθεί κάποιος, έστω και ένας, να πει ναι, τότε εγώ συστήνω ανεπιφύλακτα την ταινία. Να πάρει το παιδί του και να πάει!

Τα παραπάνω δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου. Αυτά διηγείται η ταινία! Και για να γίνουν πιο πειστικά, και πιστευτά, τα διηγείται με όλους τους κανόνες της «μαγείας». Μαύρα και σκούρα (ψυχρά) χρώματα. Σκοτεινά και κλειστά κάδρα. Στενοί και αφώτιστοι χώροι. Μουσικές και ήχοι που παγώνουν το αίμα. Απρόοπτα από το πουθενά και άκρως αδικαιολόγητα!

Αν αυτό είναι τέχνη, τέχνη μάλιστα, που απευθύνεται σε νέους ανθρώπους, τότε εγώ είμαι αγροφύλακας και ζητάω να προσληφθώ από τους πρώτους και χωρίς συνέντευξη, γιατί και αυτή είναι παγιδευμένη!

Εγώ δε λέω: Στη... φωτιά! Λέω: Αδιαφορία! Προσπεράστε το κακό και το κακόγουστο. Καμία επιείκεια στην απάτη, έστω και αν ντύνεται με το κοστούμι της τέχνης. Της τέχνης που είναι υποχρεωμένη να ασχολείται για την αναζήτηση της αλήθειας. Και όταν τη βρίσκει, και όπου τη βρίσκει, να τη μεταφέρει στον άνθρωπο με άρτιες καλλιτεχνικές εικόνες, προσιτές στον άνθρωπο!

Εχει αυτές τις προδιαγραφές ο Χάρι Πότερ; Οχι, δεν τις έχει! Μακριά, λοιπόν!

Παίζουν: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Ρούπερ Γκριν, Εμα Γουάτσον, Ρόμπι Κοτρέιν, Ρέιφ Φάινς κ.ά.