Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζακ Στρο, εμφανίστηκε στην περιοχή ταυτόχρονα με την υποβολή των προτάσεων της Τουρκίας για την επανεκκίνηση των συνομιλιών για το Κυπριακό. Ηρθε, ξεκάθαρα, για να σιγοντάρει τις επιδιώξεις της Αγκυρας.

Οι τουρκικές προτάσεις, που εκτός από την υποστήριξη του Λονδίνου τις προωθεί και η Ουάσιγκτον, ακολουθούν την πεπατημένη. Στόχος των Τούρκων δεν είναι η άρση του αδιεξόδου στο Κυπριακό, αλλά η νομιμοποίηση της κατοχής, η εξίσωση των κατεχομένων με την κυπριακή κυβέρνηση, η τοποθέτηση των Τουρκοκυπρίων στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας.

*

Αυτές, θα πει κανείς, είναι πάγιες επιδιώξεις της Αγκυρας και όσων την υποστηρίζουν. Γιατί, επομένως, επαναδιατυπώνονται αυτή τη στιγμή;

Πολύ απλά, η Αγκυρα, επιχειρεί να παίξει ένα παλιό διπλωματικό παιχνίδι: Οπως την περίοδο που διεκδικούσε την έναρξη των συνομιλιών για την ένταξή της στην ΕΕ. Τότε είχε ξεμπερδέψει με το κυπριακό πρόβλημα, αφού υποτίθεται ότι την ίδια περίοδο γινόταν προσπάθεια επίλυσής του στο πλαίσιο του ΟΗΕ με το σχέδιο Ανάν. Σήμερα, που η Τουρκία πέρασε την πρώτη φάση, πήρε την ημερομηνία έναρξης των συνομιλιών και έχουμε φτάσει στη δεύτερη φάση, κατά την οποία διαπραγματεύεται πλέον με τους Ευρωπαίους γι' αυτή καθ' αυτή την ένταξή της, πρέπει να βρεθεί ένα πρόσχημα, ώστε το Κυπριακό να τεθεί ξανά στο περιθώριο και να μην είναι εμπόδιο για την Τουρκία ούτε σε αυτήν τη διαπραγμάτευση. Τι καλύτερο, λοιπόν, από ένα νέο γύρο - ατέλειωτων - συνομιλιών και πάλι στο πλαίσιο του ΟΗΕ, και μάλιστα υπό τα δεδομένα του σχεδίου Ανάν, όπου η Τουρκία θα παραπέμπει, όποτε της ζητούν να αναλάβει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Κύπρο;

*

Αυτά τα τερτίπια δεν προσθέτουν φυσικά κάτι νέο σε αυτή τη μακρόχρονη διπλωματική διελκυστίνδα, που κάθε φορά εφευρίσκεται από την Τουρκία και τους προστάτες της, για να μένει η Κύπρος στο ράφι. Είναι, όμως, χρήσιμο να σημειώνουμε ότι πρόκειται για ένα γαϊτανάκι που συνεχίζεται εις βάρος της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του νησιού, παρά τις διαβεβαιώσεις όλων όσοι υπόσχονταν «επίλυση» του Κυπριακού, είτε λόγω της εισόδου της Κύπρου στην ΕΕ, είτε λόγω του ανοίγματος της ευρωπαϊκής αγκάλης στην Τουρκία.