Σ' ολόκληρη αυτήν την προσπάθεια, δεν υπήρξε καμία οικονομική στήριξη ούτε από την πολιτεία, ούτε και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι προθέσεις τους, άλλωστε, είναι καθαρές. Την ώρα που τα ΔΗΠΕΘΕ μαραζώνουν απ' την κρατική υποχρηματοδότηση, στις γειτονιές όπου ζουν οι εργατικές οικογένειες, δεν υπάρχει σχεδόν καμία υποδομή και δεν καλύπτεται καμία προϋπόθεση για την ενασχόλησή τους με την τέχνη.

Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Καματερό, μια περιοχή κατ' εξοχήν εργατική, είναι χαρακτηριστική. Οπως εξηγούν στο «Ρ» τα μέλη της θεατρικής ομάδας «Εκτός Σχεδίου», ένα ανοιχτό θέατρο που υπάρχει «ρημάζει κυριολεκτικά». Υπάρχει ακόμα ένας δημοτικός κινηματογράφος, που εδώ και 2 περίπου χρόνια δε λειτουργεί καν, αν και οι δημότες επιβαρύνονται με τα έξοδα για το νοίκι, το ρεύμα κλπ. Ο,τι έχει καταφέρει σήμερα η ομάδα, η οποία αποτελεί και το επίκεντρο του νεοσύστατου Πολιτιστικού Συλλόγου «Εκτός Σχεδίου», έχει γίνει με χρήματα των ίδιων των μελών της, και με οικονομική στήριξη από φίλους και διάφορους επαγγελματίες της περιοχής.

Ασφαλώς, η εγκατάλειψη της τέχνης με τον ταυτόχρονο «πυρπολισμό» των εργαζομένων με κάθε λογής προϊόντων υποκουλτούρας, μεθοδεύει τις επιδιώξεις της κυρίαρχης τάξης. Βοηθά να κατασκευαστεί εκείνος ο «τύπος ανθρώπου» που βολεύει την κυρίαρχη τάξη. «Του σαλονιού, της τηλεόρασης, δεν αντιδρά σε τίποτα, λέει πάντα "ναι", σκύβει το κεφάλι, είναι βολικός όσο τον ταΐζουν, κι άμα ψοφήσει "δε μας ενδιαφέρει, έχουμε κι άλλους"...», εξηγεί ο Ηλίας Ανδρωνιάδης, μέλος της διοίκησης του Συλλόγου.

Ανάλογα πρέπει να «κόβεται» και να «ράβεται» κι ο καλλιτέχνης. «Βλέπω παιδιά να έρχονται και ν' αλλάζουν μέσα σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα... Δεν είναι καθαρά τα πράγματα. Δηλαδή, για να πάρεις μια δουλιά, πρέπει να πατήσεις πάνω σ' άλλους, να 'χεις μυστικά απ' το διπλανό σου, να κερδίσεις εσύ, οπωσδήποτε», τονίζει η Ελένη, που παρακολουθεί μαθήματα σε δραματική σχολή, όπως και ο Αλέξανδρος. Η Χαρά, παράλληλα με τη δουλιά της, σπουδάζει Θεατρολογία. Ενώ ο Μανώλης Σμαραγδάκης, επίσης μέλος του ΔΣ του Συλλόγου, επικεντρώνεται στην ανάγκη του «πλατέματος της ερασιτεχνικής δημιουργίας», ως μία απ' τις απαντήσεις που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι: «Πρέπει να ξεφύγουμε απ' το ζήτημα του "να πας να δεις" και να πάμε στο "πράξε"»...