Αυτούς που βαρεθήκαμε να τους ακούμε στα αμφιθέατρα να μας μιλούν για την «πολυκομματικότητα» ως «θεμέλιο της δημοκρατίας» (σε αντίθεση με τα δήθεν αντιδημοκρατικά σοσιαλιστικά καθεστώτα...), τους ακούμε τώρα να λένε για «ανάγκη περιορισμού της κομματικής επιρροής των φοιτητικών παρατάξεων» στα πανεπιστήμια...

Γι' αυτό προτείνουν να ψηφίζει το σύνολο των φοιτητών για την ανάδειξη των πρυτανικών αρχών κι όχι οι εκλέκτορες των παρατάξεων που εκλέγονται από τις φοιτητικές εκλογές! Ομως, δε θα μετρούν όλες οι φοιτητικές ψήφοι, αλλά θα υπολογίζονται ποσοστιαία με βάση έναν αλγόριθμο... Κι αυτό υποτίθεται είναι πιο δημοκρατικό(!) γιατί υπονοείται ότι θα περιοριστούν οι συναλλαγές μεταξύ ΔΑΠ - ΠΑΣΠ και μερίδας πανεπιστημιακών.

Ομως, όποιος γνωρίζει τα πανεπιστημιακά πράγματα, καταλαβαίνει ότι τα νοσηρά φαινόμενα δεν πρόκειται να περιοριστούν με μια τέτοια ρύθμιση, αλλά θα ενταθούν. Γιατί, όταν οργιάζουν τα ρουσφέτια και τα ταξίματα σε μια σχολή όπου η ΔΑΠ έχει π.χ. πενήντα εκλέκτορες, φανταστείτε τι θα γίνει αν αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου όλοι οι ψηφοφόροι της στις πρυτανικές εκλογές... Από συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι» ή «μέσα στα κομματικά γραφεία», τα ρουσφέτια θ' αποκτήσουν μαζικό χαρακτήρα πλειστηριασμού!

Συμπέρασμα: Το πρόβλημα δεν είναι η κομματικοποίηση, αλλά η πολιτική που ασκεί και οι αξίες που καλλιεργεί και κουβαλάει κάθε κόμμα, τόσο μέσα όσο και έξω από το πανεπιστήμιο.