Εδώ ο κόσμος καίγεται και διάφοροι αποφάσισαν να διοργανώσουν, παράλληλα με το γνωστό «Φόρουμ», κι ένα τριήμερο φεστιβάλ ναρκω-κουλτούρας. Προφανώς, θα μας πουν ότι δεν έχουν σχέση αυτά τα δυο, όμως όλοι ξέρουν πολύ καλά τι πλασάρουν και πού συμμετέχουν «κινήματα» του τύπου «Ηλιοτρόπιο»... «Για μια τολμηρή πολιτική περιορισμού της βλάβης στην υγεία του χρήστη, της βλάβης στην κοινωνία και στην οικονομία», «"αντιαπαγορευτικές" πολιτικές που οδηγούν στην απεξάρτηση του "χρήστη" από το παράνομο εμπόριο», «αποποινικοποίηση» και διάφορα άλλα είναι μερικές από τις θέσεις των διοργανωτών, καθώς «ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός και όχι απλά εφικτός»... Μόνο που τέτοιες αντιεπιστημονικές και επικίνδυνες αντιλήψεις για κάθε λογής «αντιαπαγόρευση» και χορηγούμενη μαστούρα, πρώτοι τις ξεστόμισαν και τις υπερασπίζονται μέχρι σήμερα εκείνοι που ευθύνονται για το αδιέξοδο χιλιάδων νέων στους λαβυρίνθους των παραισθήσεων, που σε πολλές περιπτώσεις αυτό το αδιέξοδο είναι μοιραίο.

Υψώνουν - λένε - το ανάστημά τους απέναντι στα κυκλώματα της εμπορίας των ναρκωτικών. Πώς; Ανοίγοντας την κερκόπορτα με τα «μαλακά» για να ακολουθήσουν και τα «σκληρά». Παραβλέπουν, δηλαδή, συνειδητά ότι η χρήση και η εξάρτηση από τις ουσίες είναι τρόπος ζωής, συνυφασμένος με το σύστημα, τις αξίες του και τη σημερινή κρίση του. Και προσφέρουν, τάχα μου, ελευθερίες επιλογής ανάμεσα στις ουσίες που σκλαβώνουν τη σκέψη και αφαιρούν την ουσία της ίδιας της ζωής που είναι χωρίς ενδιαφέροντα και επιδιώξεις. Το μόνο ενδιαφέρον του τοξικομανή είναι το κυνηγητό της ουσίας. Και σ' αυτή την προσπάθεια οι κάθε είδους ναρκω-κουλτουριάρηδες έχουν και τη συνδρομή ορισμένων συμβιβασμένων «αριστερών» και Πασόκων, που αυτοπροβάλλουν ως πιστοποιητικό του ριζοσπαστισμού τους την απελευθέρωση των μαλακών ναρκωτικών.

Είναι σκόπιμα αφελές να πιστεύει κανείς πως οποιαδήποτε νομική παρέμβαση μόνο μπορεί να ανατρέψει τα αίτια που παράγουν και αναπαράγουν τα κοινωνικά φαινόμενα. Εξάλλου, είναι αντιεπιστημονικό να μιλάς για αθώα κάνναβη, τη στιγμή που πολλαπλές έρευνες αποδεικνύουν ότι το 80% των χρηστών που βρίσκονται στα θεραπευτικά προγράμματα για απεξάρτηση από την ηρωίνη, είχαν την πρώτη επαφή τους με την κάνναβη. «Τολμηρή πολιτική περιορισμού της βλάβης» ή αλλιώς να στηθούν ακόμη περισσότερες κρατικές πιάτσες μεθαδόνης, βουπρενορφίνης. Εκεί δηλαδή που σέρνονται νέα παιδιά με λιωμένα συκώτια και διαλυμένα μυαλά, για να κατακλύζουν αργότερα τα καφενεία στη Σολωμού, στη Γ΄ Σεπτεμβρίου και να βουτούν ξανά μέσα στην ηρωίνη, στα χάπια. Λες και δεν ξέρουν ότι στην Ολλανδία, στην Ελβετία και στη χώρα μας οι χρήστες, για παράδειγμα, που συμμετέχουν σε προγράμματα χορήγησης, κάνουν χρήση και άλλων παράνομων ουσιών ή πουλάνε τη μεθαδόνη στη μαύρη αγορά.

Οταν πεθαίνουν παιδιά στο πεζοδρόμιο και συ προτείνεις θολωμένη ζωή με δόσεις, είναι συμμετοχή στο μαζικό έγκλημα σε βάρος των νέων, δημιουργείς μια επιπλέον ασφαλιστική δικλείδα για το σύστημα. Κι αυτό είναι πιο ύποπτο όταν γίνεται σε μια περίοδο που ό,τι γεννήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες, στο κίνημα του αγώνα ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, διευρύνεται και μαζικοποιείται. Σε μια περίοδο που οι κοινωνικοί αγώνες για το δικαίωμα στη δουλιά, τη Δημόσια Υγεία, την Παιδεία, την Ασφάλιση συσπειρώνουν όλο και περισσότερους στον αγώνα για την ανατροπή των πραγματικών αιτιών του προβλήματος των ναρκωτικών, δηλαδή του συστήματος, για έναν ριζικά, πραγματικά, καλύτερο κόσμο.