Πρόκειται για το εργατικό κίνημα της Αμερικής, που ξεκίνησε από το Σικάγο, το δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα, και εντάθηκε τα τελευταία τριάντα του χρόνια, με πρωτοπόρους μετανάστες Γερμανούς, Τσέχους, και Σκανδιναβούς και άλλους που είχαν έρθει από την Ανατολική Ευρώπη, που τότε αποκαλούνταν αναρχικοί. Είναι εκείνο το μέρος της ιστορίας του Σικάγου, που καταγράφτηκε ως το πρώτο εργατικό κίνημα και ο βομβαρδισμός που «διαμοίρασε την επιχρυσωμένη εποχή της Αμερικής».

Από προηγούμενα μελετήματα γύρω από εκείνη την εποχή, ονόματα αγωνιστών και σωματείων, χρονολογικές δεκαετίες, συγκρούσεις με την αστυνομία, και ονόματα κεφαλαιοκρατών, επιχειρηματιών και άλλων, μου ήταν αρκετά γνωστά. Ωστόσο δεν μπορούσα να αφήσω κάτω το βιβλίο.

Υστερα από λίγες μέρες, ο Τζον Εντουαρντ, υποψήφιος για την αντιπροεδρία της Αμερικής στις προηγούμενες εκλογές του 2004, με υποψήφιο για την προεδρία τον Τζον Κέρι, σε μια ομιλία του στην Εθνική Λέσχη Τύπου στην Ουάσιγκτον, αναρωτήθηκε: «Τι είδους Αμερική θέλουμε - όχι μόνο για σήμερα, αλλά για είκοσι χρόνια μετά; Και πώς νομίζουμε πως μπορούμε να φτάσουμε εκεί από εδώ;».

Το ερώτημα θα έμοιαζε ρητορικό αν είχε μείνει απομονωμένο, αλλά ο ίδιος συνεχίζει: «Είναι λάθος να έχουμε 37 εκατομμύρια Αμερικανούς να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ώστε να απέχουν από τις ευκαιρίες αυτής της χώρας εξαιτίας του εισοδήματός τους, της κατοικίας τους, της εισδοχής τους στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στη δουλιά, στην υγειονομική περίθαλψη - ακριβώς όπως όταν ζούσαμε σε μια χώρα νόμιμα διαμοιρασμένη φυλετικά». Ο ομιλητής είπε επίσης ότι πιστεύει πως πρέπει να αυξηθεί η ελάχιστη αμοιβή εργασίας, και ότι οι εργάτες πρέπει να έχουν την ευκαιρία να οργανώνονται και να διαπραγματεύονται συλλογικά.

Πριν λίγες μέρες οι αστέρες του Χόλιγουντ Σον Πεν και Σούζαν Σάραντον κήρυξαν απεργία διαμαρτυρόμενοι για τον πόλεμο στο Ιράκ. Επίσης συνελήφθη ένας Αμερικανός που είχε πολεμήσει στο Βιετνάμ επειδή φορούσε μια φανέλα με ένα σήμα και τα λόγια: Βετεράνοι Κατά του Πολέμου.

Ασφαλώς, κάθε φωνή και η πιο αδύνατη και απομονωμένη είναι σεβαστή και αξίζει να γίνει γνωστή και να υποστηριχτεί, αλλά η άρνηση, η ανυπακοή και ο μη συμβιβασμός με τις κυρίαρχες αντιλαϊκές δυνάμεις πρέπει να αναπτύσσονται διαρκώς.