Η συζήτηση γινόταν σε συνοικιακό καφενείο και αφορούσε σε όσα λέγονται και γράφονται τις τελευταίες μέρες για το μέλλον του ασφαλιστικού και των συντάξεων, την πρόταση Γ. Παπανδρέου, τις σχετικές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, κλπ. Και το τελικό συμπέρασμα - όπως «έκλεισε» τη συζήτηση ένας της παρέας - ήταν το εξής: Να δείτε, που θα το φέρουν από δω, θα το φέρουν από κει, στο τέλος, θα συνδυάσουν την πρόταση του Παπανδρέου, για «κατώτερη εγγυημένη σύνταξη» και την πρόταση του Αναλυτή (σ.σ. προέδρου της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, που έχει διορίσει η κυβέρνηση), για όρια ηλικίας συνταξιοδότησης που θα κινούνται από τα 60 μέχρι τα 70 χρόνια, ανάλογα με τη δήθεν ελεύθερη επιλογή του κάθε εργαζόμενου. Οταν βγαίνεις στη σύνταξη στα 60 χρόνια θα παίρνεις το επίδομα ελεημοσύνης της «κατώτερης εγγυημένης σύνταξης» του Παπανδρέου. Οσο πλησιάζεις τα 70, τόσο θα προσεγγίζεις μια σύνταξη φτώχειας, σαν τη σημερινή. Κι αν θέλεις να πάρεις μια σύνταξη, ανάλογη των αναγκών μιας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς ζωής, τότε θα πρέπει να δουλεύεις μέχρι τα 75 ή και περισσότερο. 'Η, αλλιώς, μέχρι να πεθάνεις...

Μεταφέρουμε το προαναφερόμενο «κλείσιμο» της φιλικής συζήτησης, γιατί περιέχει - πράγματι - πολλά βάσιμα στοιχεία. Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει και δε δικαιολογείται, πλέον, για τα σχέδια και τις επιδιώξεις του δικομματισμού.