ΟΙ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΙ»: «Οι ανακατατάξεις στο αμερικανικό Κογκρέσο με την προβλεπόμενη νίκη των Δημοκρατικών σε Βουλή και Γερουσία θα έχουν ισχυρό αντίκτυπο στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Ενδεχομένως και σε κάποιους τομείς της εξωτερικής πολιτικής. Είναι όμως μάλλον πρόωρη, αν όχι φρούδα, οποιαδήποτε ελπίδα ριζικής αλλαγής της πολιτικής του Λευκού Οίκου. Μήπως δεν ήταν οι Δημοκρατικοί, επί κυβέρνησης Κλίντον, που έδωσαν πρώτοι το πράσινο φως στις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις εκτός εδάφους της Συμμαχίας; Μήπως δεν ήταν οι Δημοκρατικοί που "εφηύραν" την ανθρωπιστική καταστροφή στο Κόσσοβο για να νομιμοποιήσουν τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς; Και ήταν φυσικά οι Δημοκρατικοί που με τις μυστικές συναντήσεις τους με τους μέχρι τότε "τρομοκράτες" του αλβανικού στρατού του UCK στο Κόσσοβο, νομιμοποίησαν το αίτημα της Πρίστινα για ανεξαρτησία. Λίγο πριν από τις εκλογές στις ΗΠΑ, το Ιράκ είναι πράγματι το κυρίαρχο θέμα τόσο στις συνειδήσεις των πολιτών όσο και στην ατζέντα του προέδρου Μπους. Οσο ηχηρό κι αν είναι το μήνυμα των εκλογών της Τρίτης, η κυβέρνηση δε δείχνει πρόθυμη για ταχεία αναδίπλωση στο Ιράκ. Την ίδια απροθυμία δείχνουν εξάλλου και οι αμερικανικοί κολοσσοί που δραστηριοποιούνται στο Ιράκ και επιδίδονται στον παράδοξο "πλουτισμό μέσω πολέμου". Κι όταν αυτές οι δύο πλευρές συμφωνούν η ετυμηγορία του λαού σπάνια εισακούεται» (η Ελενα Μπέλλη στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΚΟΛΑΡΑ: «Προτεραιότητα για τη νέα Διεθνή αποτελεί η αποτελεσματικότητα και η ποιότητα της παρέμβασης στους διεθνείς πολυμερείς οργανισμούς, όπως ΠΟΕ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, οι οποίοι - εκτός των άλλων - λειτουργούν ως υπερεθνικά κέντρα λήψης απόφασης μακριά από κάθε έννοια αντιπροσωπευτικότητας και απολογισμού» (ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος σε άρθρο του στα «ΝΕΑ»).