Η συκοφαντική επίθεση, αλλά και το μέγεθος της συκοφαντίας, που εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός ενάντια στο ΚΚΕ, κάθε άλλο παρά ανεξήγητα είναι. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει άριστα ότι το ΚΚΕ αποτελεί το συνεπέστερο αντίπαλο της πολιτικής του. Γνωρίζει ότι οι κομμουνιστές συνιστούν τον πλέον επικίνδυνο ανατροπέα της πολιτικής του "μονόδρομου" που προωθεί η κυβέρνηση. Παρακολουθεί και αντιλαμβάνεται την όλο και ευρύτερη απήχηση των θέσεων του Κόμματος. Καταλαβαίνει ότι το ΚΚΕ τού "χαλάει τη σούπα".

Προφανώς, ανησυχούν όλ' αυτά την κυβέρνηση και την πλουτοκρατία. Γι' αυτό ο πρωθυπουργός καταφεύγει σε όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Στην απάτη του "κοινωνικού διαλόγου", στην τρομο-λαγνεία τού "ή υποτασσόμαστε στην ΕΕ ή έρχεται καταστροφή", στη διαστρέβλωση και γκεμπελικού τύπου συκοφάντηση των αντιπάλων του. Οταν ο Κ. Σημίτης έφτανε προχτές σε τέτοιο αντικομμουνιστικό παραλήρημα, υπαινισσόμενος ότι το ΚΚΕ ακολουθεί "παράλληλη" πορεία με τον Λεπέν (!), ήξερε τι τον καθοδηγούσε. Τον καθοδηγούσε ο φόβος που διακατέχει την ολιγαρχία και τους πολιτικούς υπαλλήλους της απέναντι σε όσους μπορούν και θα ανατρέψουν τα σχέδιά τους.