Γιατί υποστηρίζουμε ότι το πρωθυπουργικό θράσος, που έφτασε στο σημείο να υπονοήσει ότι το ΚΚΕ κινείται σε "παράλληλη" τροχιά με τον Λεπέν (!), είναι αυτό που συνάδει με την "Κεντροαριστερά" τους και με την Ευρώπη "τους"; Την απάντηση τη δίνει το σύμβολο του Διευθυντηρίου, ο κ. Ντελόρ, στο πόνημά του. Πόνημα που εμπεριέχεται στο βιβλίο με τον τίτλο "Ποια Ευρώπη θέλουμε",η παρουσίαση του οποίου αποτέλεσε αφορμή για μια από τις εν Αθήναις σοσιαλδημοκρατικές μαζώξεις των ημερών. Γράφει ο εκλεκτός προσκεκλημένος του Ελληνα πρωθυπουργού: "Θυμόμαστε όλοι ότι την περίοδο 1948 - '50... ο φόβος του κομμουνισμού συνέβαλε στη συνετή απόφαση που πήραν κάποιες κυβερνήσεις να ενωθούν για να επιχειρήσουν να οικοδομήσουν την Ευρώπη"...

***

Τους οδηγεί στα καταγώγια συνεύρεσης των θλιβερών συκοφαντών και διαστρεβλωτών. Τους αναγκάζει να καταφεύγουν, εκτός από τον αυταρχισμό, εκτός από την τρομο-λαγνεία,εκτός από τους εκβιασμούς του τύπου "υποταγή στην ΟΝΕ ή καταστροφή", και σε μεθόδους γκεμπελισμού. Η ταραχή του πρωθυπουργού για την πλατιά απήχηση που βρίσκουν οι θέσεις του ΚΚΕ, τον οδήγησε στο έσχατο - μέχρι στιγμής - όριο. Να κατηγορήσει το ΚΚΕ ότι εκτρέφει το "αυγό του φιδιού", όπως τα πιο αντιδραστικά τμήματα της Δεξιάς στην Ευρώπη! Γιατί; Επειδή το ΚΚΕ δε συναινεί στην "ευρωσύνθλιψη" και αντιπαραθέτει στο "διεθνισμό" της πλουτοκρατίας, το διεθνισμό της πάλης για την αποτίναξη του κρατικομονοπωλιακού ολοκληρωτισμού. Και μάλιστα, αυτή η αθλιότητα διαπράχτηκε σε εκδήλωση "κεντροαριστερού" παραμυθιάσματος, με θέμα τη "σύγχρονη πολιτική σκέψη για την Αριστερά στην Ευρώπη του 21ου αιώνα"...

***

Η ουσία βρίσκεται αλλού. Η κυβέρνηση είναι πιστός υπηρέτης του ευρω- ιμπεριαλισμού. Ιπποκόμος των Βρυξελλών και πρόθυμος εντολοδόχος κάθε εντολής των πολυεθνικών, που αποβλέπει στη μετατροπή της ΕΕ σε ισότιμο ανταγωνιστή των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων: Των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Η συμβολή της στην εκπλήρωση αυτής της "Μεγάλης Ιδέας", του "οράματος" για περισσότερα ευρω-κέρδη στα πλαίσια του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και ανάρτησης περισσότερων ευρωπαϊκών σημαιών στους χάρτες των σφαιρών επιρροής της "νέας τάξης", διέρχεται μέσα από την άλωση κάθε εμποδίου που συναντούν οι πολυεθνικές στην Ελλάδα. Εκεί αποσκοπεί και η πολιτική της και το θεωρητικό "κεντροαριστερό" της ιδεολόγημα.

***

• "Ευελιξία στις μορφές απασχόλησης", "μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους", "αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία", "μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος", "προσαρμοστικότητα" των συνδικάτων, "βιώσιμη και αποτελεσματική πολιτική σε περιοχές που διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα της ΕΕ", λέει ο Μπλερ στη Βρετανία, προσδιορίζοντας όλα τα παραπάνω ως το "στοίχημα της Κεντροαριστεράς", στην οποία "ανήκει το καθήκον να δημιουργήσει συναίνεση"...
• "Αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της χώρας", "κανείς δε διαφωνεί με την αναγκαιότητα των ιδιωτικοποιήσεων", "οικοδόμηση νέου κοινωνικού κράτους", ""όχι" στην υπεράσπιση των συντεχνιών και των κεκτημένων", "ναι" στην "υπερεθνική εξουσία" μιας ομοσπονδιακής ΕΕ, λέει ο Ντ' Αλέμα στην Ιταλία, προσδιορίζοντας ότι "στην Αριστερά ανήκει το καθήκον να συλλάβει και να κατευθύνει τη διαδικασία" αυτή και "θα πρέπει να το κάνει με θάρρος μη διστάζοντας να θίξει ακόμη και δικές της κατακτήσεις"...
• "Εκχώρηση του απαραίτητου τμήματος κυριαρχίας" από το κάθε κράτος ώστε να επιτευχθεί "κοινή εξουσία", που θα διασφαλίσει "πολιτική οντότητα" στην ΕΕ, λέει ο Ντελόρ, στη Γαλλία, ενώ ο Ζοσπέν ζητά "εισαγωγή του θεσμού της ευρωπαϊκής κυβέρνησης για τον καθορισμό των κατευθύνσεων της οικονομικής πολιτικής"...

***

Ακόμα χειρότερα γι' αυτούς. Οι φόβοι τους, οι αγωνίες που οδηγούν τον πρωθυπουργό στη συγγραφή νέων σελίδων αντικομμουνιστικού "ήθους", θα συνεχίσουν να συνιστούν τη σφραγίδα των "κεντροαριστερών" τους περιπτύξεων. Ο αντικομμουνισμός μαζί με τις αντιλαϊκές εμμονές στη "λιτότητα δίχως ημερομηνία λήξης", μαζί με τον αυταρχισμό και τις υποκλίσεις στην πλουτοκρατία, θα πηγαίνουν χέρι χέρι. Αλλά ο φόβος τους θα μεγαλώνει καθώς, στον αντίποδα όλων αυτών, θα διευρύνεται το λαϊκό μέτωπο της αντίστασης και της αντεπίθεσης. Το ΚΚΕ θα φροντίσει να μετατρέψει το φόβο τους σε εφιάλτη.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ