Ο πτέραρχος ε. α. Νίκος Κουρής,επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ και μέχρι το Σεπτέμβρη του 1996 υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, καταθέτει την άποψή του για τη σημασία της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Αναφέρεται στη νέα δομή του ΝΑΤΟ σε συνάρτηση με τις τουρκικές επιδιώξεις και τη διεύρυνσή του προς Ανατολάς. Επισημαίνει τον κίνδυνο να περάσουν υπό τουρκική αρμοδιότητα τμήματα του ελληνικού εθνικού χώρου στο Αιγαίο και καλεί την κυβέρνηση να κρατήσει ανυποχώρητη στάση και να αφήσει σε εκκρεμότητα το θέμα της νέας δομής αντί να δεχτεί βλαπτικές για τα εθνικά συμφέροντα ρυθμίσεις.

Συγκεκριμένα αναφέρει τα παρακάτω:

"Πάγια επιδίωξη της Τουρκίας είναι η αναθεώρηση του status quo στο Αιγαίο.Ενδείξεις της πολιτικής αυτής μπορούμε να ανιχνεύσουμε από την εποχή του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Η "μάχη του Αιγαίου" στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, με πρόσχημα τη βελτίωση του συστήματος διοικήσεως και ελέγχου, της στρατιωτικής οργάνωσης της Συμμαχίας αρχίζει από τη δεκαετία του '60. Παίρνει συγκεκριμένη έκφραση μετά το '74, όταν η χώρα μας προσπάθησε να επανέλθει στην ενοποιημένη στρατιωτική δομή.

Ο Γεώργιος Ράλλης αντιστάθηκε στις προσπάθειες της Τουρκίας, που υποστηριζόταν από τους ηγετικούς κύκλους του ΝΑΤΟ με τη γνωστή πολιτική των ίσων αποστάσεων. Το ίδιο έπραξαν και όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μέχρι τώρα.

Βασική επιδίωξη της Αγκυρας είναι η κατάργηση των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο και η υιοθέτηση ενός νέου σχήματος, με βάση το οποίο οι Τούρκοι στρατιωτικοί διοικητές θα έχουν συνυπευθυνότητα ή και αποκλειστική αρμοδιότητα για την άμυνα τμημάτων του εθνικού μας χώρου στο Αιγαίο.Σ' αυτή την περίπτωση έχουμε ουσιαστικά περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας,αλλά και απώτερες δυσμενείς επιπτώσεις για τα νόμιμα εθνικά μας συμφέροντα.

Αυτήν την περίοδο που αναθεωρείται το σχήμα διοικήσεως και ελέγχου σε όλη την περιοχή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, με τάση περιορισμού του αριθμού των στρατηγείων, η Αγκυρα επιδιώκει να πραγματοποιηθεί ό,τι δεν κατάφερε δεκαετίες τώρα. Να καταργηθούν τα όρια στην περιοχή και να αποκτήσει συγκυριαρχία στο Αιγαίο. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής προτείνει την κατάργηση των τοπικών υποστρατηγείων στη νοτιοανατολική περιοχή και τη μετεγκατάσταση της αεροπορικής ή ναυτικής διοίκησης Μεσογείου από την Ιταλία σε χώρα της Νοτιοανατολικής Πτέρυγας, δηλαδή την Τουρκία!

Επιδιώκει με άλλα λόγια να αναλάβει το ρόλο μεγάλης ΝΑΤΟικής δύναμης, όχι μόνο στην περιοχή μας, αλλά και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Ανεξάρτητα εάν αυτός ο μαξιμαλιστικός στόχος της Τουρκίας γίνεται ή όχι αποδεκτός και από άλλους ενδιαφερομένους, η θέση της χώρας μας πρέπει να παραμείνει σταθερή: Ιδρυση υποστρατηγείου στην Ελλάδα με σαφή όρια επιχειρησιακής ευθύνης όλο το FIR Αθηνών, ώστε να έχουμε την αποκλειστική ευθύνη άμυνας του εθνικού μας χώρου και των μοναδικών προσβάσεων προς τη νησιωτική Ελλάδα.Το επιχείρημα ότι τα όρια καταργούνται σε όλες τις περιοχές του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε αλλαγή θέσης. Οι πολιτικοί περιορισμοί είναι πάντοτε οι κυρίαρχοι, ιδίως όταν δεν πρόκειται για ζητήματα γοήτρου, αλλά αφορούν προάσπιση νομίμου εθνικού συμφέροντος.

Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ στοχεύει, όπως είναι φανερό, στην επιβολή της αμερικανικής επικυριαρχίας και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.Στρατηγικά η διεύρυνση θα μετατοπίσει τη ζώνη του ΝΑΤΟ εγγύτερα προς τη Ρωσία,αποτρέποντάς την έτσι να επιδιώξει να αναλάβει μελλοντικά το ρόλο που διαδραμάτιζε η Σοβιετική Ενωση στην παγκόσμια σκηνή προ του 1990. Οικονομικά η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς θα συμβάλει στην αύξηση των αμερικανικών εξαγωγών, κυρίως πολεμικού υλικού, που θα δώσει ανάσα ζωής στις υποαπασχολούμενες αμυντικές βιομηχανίες των ΗΠΑ.

Είναι μια εξέλιξη αναπόφευκτη, που δε νομίζω ότι θα πρέπει να μας απασχολήσει ιδιαίτερα στην προσεχή σύνοδο του ΝΑΤΟ. Αλλα είναι τα κρίσιμα θέματα για μας και εκεί πρέπει να παραμείνουμε ανυποχώρητοι. Καλύτερα το ζήτημα της δομής του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική περιοχή να παραμείνει σε εκκρεμότητα, όπως είναι για μια εικοσιπενταετία τώρα, παρά να δεχθούμε βλαπτικές για τα εθνικά μας συμφέροντα ρυθμίσεις".