Συνέβη προχτές στην αίθουσα Τύπου και γέλασε και κάθε πικραμένος. Στο βήμα ως συνήθως ο Δ. Ρέππας, ο οποίος δέχεται από το "Ρ" την εξής ερώτηση: Κύριε υπουργέ, χτες είδαμε τον Ντεμιρέλ να ευχαριστεί τους Αμερικάνους για τις "καλές υπηρεσίες" τους στη Μαδρίτη. Ο κ. Σημίτης υπονοεί κάτι με το γεγονός ότι δεν έχει ευχαριστήσει ακόμα τις ΗΠΑ; (Εδώ στην αίθουσα ακούγεται το πρώτο κύμα γέλιου).

Οπότε, λοιπόν, ο κ. Ρέππας αρχίζει, με πολύ σοβαρό ύφος, να εξιστορεί ότι στο κέντρο Τύπου της Μαδρίτης, η ελληνική αντιπροσωπεία, καθώς προσερχόταν σε συνέντευξη Τύπου, συναντήθηκε στο διάδρομο με την Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών. Τότε, συνέχισε, ο κ. Ρέππας, ήταν η κυρία Ολμπράιτ που έσπευσε να ευχαριστήσει τον Ελληνα πρωθυπουργό... (εδώ έχουμε το δεύτερο κύμα γέλιου). Για να καταλήξει ότι τώρα, πλέον, μας ευχαριστούν οι Αμερικάνοι! Γίνεται αντιληπτό ότι σε αυτό το σημείο το γέλιο έγινε από κύμα... τρικυμία.

Κάτι αντίστοιχο, δηλαδή, με τρικυμιώδη κυβερνητική υποτέλεια που την οδηγεί σε τέτοιου είδους επιδείξεις πειθήνιας υποταγής στους ιμπεριαλιστές. Αλήθεια, όμως; Οταν ο πρωθυπουργός δεχόταν τις... ευχαριστίες της Ολμπράιτ, πώς το πήρε; Μήπως ως ένδειξη αβροφροσύνης του αφεντικού του Αιγαίου προς έναν από τους επιστάτες που έχει ορίσει στην περιοχή;