(1ο) Μια νέα απειλή για τις ατομικές ελευθερίες | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΓΚΑΚΗΣ

(1ο) Μια νέα απειλή για τις ατομικές ελευθερίες

Η Συμφωνία Σένγκεν αποβλέπει, κατά τους Ελληνες και ξένους υποστηρικτές της, στο να διευκολύνει την ελεύθερη διακίνηση στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης των πολιτών των χωρών - μελών της.

Γι' αυτό το λόγο, όμως, είναι πρακτικά υποχρεωμένη η ΕΕ, στο πλαίσιο της συμφωνίας Σένγκεν, να διαμορφώσει ένα αυστηρό σύστημα ελέγχου της διακίνησης της διεθνούς εγκληματικότητας καθώς και εξουδετέρωσης της λαθρομετανάστευσης.

Κατά τους Ελληνες υποστηρικτές της Συμφωνίας Σένγκεν, η συμφωνία αυτή έχει για μας ειδικό πλεονέκτημα ότι αναγνωρίζει, έστω και όχι νομικά αλλά μόνο πρακτικά, τα σύνορα των χωρών - μελών της με τρίτες χώρες ως δικά της σύνορα. Αυτό ενισχύει - λένε - τις προσπάθειές μας για προστασία των συνόρων μας.

Μια ψύχραιμη εξέταση του θέματος αποκαλύπτει όμως ότι και οι τρεις παραπάνω ισχυρισμοί είναι λαθεμένοι.

Πρώτον: Η διακίνηση των Ευρωπαίων πολιτών στις χώρες της ΕΕ δε γίνεται πιο ελεύθερη. Αντίστροφα, μάλιστα γίνεται ασφυκτικά ελεγχόμενη. Η απαλλαγή μας από μιαν ασήμαντη διατύπωση, της επίδειξης διαβατηρίου ή ταυτότητας, είναι τίποτα μπροστά στις δυσκολίες και στις ταλαιπωρίες που μπορούμε να υποστούμε αν βρεθούμε δίκαια ή άδικα μπλεγμένοι στο σύστημα παρακολούθησης που καθιερώνει η Σένγκεν.

Δεύτερον: Το σύστημα ελέγχου που εισάγει η Συμφωνία Σένγκεν συνιστά στην πραγματικότητα γνήσιο ηλεκτρονικό φακέλωμα και μάλιστα διεθνούς εμβέλειας. Με την εφαρμογή του συστήματος αυτού κάθε Ευρωπαίος πολίτης θα πρέπει να αισθάνεται, ότι πίσω από την πλάτη του μπορεί να υπάρχει ένα ηλεκτρονικό μάτι που καταγράφει όλες τις κινήσεις με την ίδια "διακριτικότητα", που είχε παλιότερα το μάτι του "κυρίου" με τα μαύρα γυαλιά και το ρεπούμπλικο.

Τρίτον τέλος, καμία πρόσθετη εγγύηση δεν προσφέρει η Σένγκεν στην προστασία των συνόρων μας. Η Σένγκεν λειτουργεί ως μηχανισμός αστυνομικού ελέγχου. Αλλά μ' αυτόν δεν μπορούν να εξουδετερωθούν απειλές και κίνδυνοι κατά της εδαφικής ακεραιότητας, που εξαπολύονται τόσο με τις στρατιωτικές κινήσεις, ασκήσεις και επιχειρήσεις, όσο και πολιτικές αξιώσεις, σοβινιστικές εκρήξεις και δόλιους διπλωματικούς χειρισμούς.

Εμείς οι Ελληνες, με τις πικρές ιστορικές εμπειρίες του φακελώματος και των άλλων οδυνηρών αθλιοτήτων του αστυνομικού κράτους, δε θα έπρεπε να έχουμε κυρώσει τη συμφωνία αυτή.

Τελειώνοντας, θέλω να παρατηρήσω: Ηδη η εφαρμογή της συμφωνίας αυτής σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχει αρχίσει να αποκαλύπτει πρακτικές αδυναμίες και δυσλειτουργίες, καθώς και τους κινδύνους που ενέχει για τις ελευθερίες των πολιτών. Ετσι άρχισε να διαγράφεται στον ορίζοντα και η προοπτική μιας πρακτικής αποτυχίας της συμφωνίας Σένγκεν.

Μια τέτοια αποτυχία θα είναι κάτι χαρμόσυνο, έστω και αν δε θα το έχουμε πετύχει εμείς, όπως θα έπρεπε, αλλά θα μας το έχει προσφέρει η τύχη".