Είναι εντυπωσιακή πράγματι η ομοφωνία με την οποία το σύνολο των ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ ερμήνευσε το μήνυμα των γαλλικών εκλογών: "Καμία αλλαγή στην κυβερνητική πολιτική. Αντίθετα, ένταση των προσπαθειών και των ρυθμών της αντιλαϊκής επέλασης, ώστε "να μπούμε από την αρχή στην ΟΝΕ", στην περίπτωση που οι άλλοι - για όνομα του Θεού όχι εμείς - θέσουν θέμα χαλάρωσης του χρονοδιαγράμματος και των κριτηρίων".

Ο Γερ. Αρσένης, αφού δήλωσε δικαιωμένος για το "αριστερό" Μάαστριχτ που γίνεται πραγματικότητα, έσπευσε να τονίσει ότι "δε χρειάζεται να γίνει αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ", αλλά μια "πιο ελαστική ερμηνεία των δεικτών". Ηρθε ο καιρός, κατά τον υπουργό Παιδείας, "να βάλουμε τους όρους της ΟΝΕ πάνω σε στέρεες οικονομικές και κοινωνικές βάσεις". Δηλαδή, όλη η ουσία του "αριστερού" Μάαστριχτ του Γερ. Αρσένη είναι να γίνει πιο αποτελεσματική η επιβολή των επιλογών των πολυεθνικών. Προφανώς σε αυτή την κατεύθυνση διεκδικεί και ο ίδιος κάποιο ρόλο. Ο έτερος "αμφισβητίας", Παντ. Οικονόμου, ξεπέρασε ακόμα και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο: "Η γαλλική κυβέρνηση θα ακούσει με πολύ περισσότερη προσοχή μία ελληνική θέση για συμμετοχή της χώρας της ΟΝΕ από την αρχή και θα κατανοήσει γιατί μια "αλά καρτ" τροποποίηση των κριτηρίων ή του χρονοδιαγράμματος της σύγκλισης δε θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από τη χώρα μας".

Αντιμετωπίζοντας από μια τέτοια θέση τα πράγματα, οι εγχώριοι κεντροαριστεροί μάλλον πρέπει να αφορίσουν και διαγράψουν τους ομοϊδεάτες τους Σουηδούς, οι οποίοι με πολιτικά κριτήρια - από οικονομική σκοπιά είναι "έτοιμοι", αφού εκπληρώνουν σχεδόν όλα τα κριτήρια του Μάαστριχτ - αποφάσισαν να μην ενταχθούν στην πρώτη φάση της ΟΝΕ, την 1/1/1999...