Η Κοινότητα Σαρακίνα βρέθηκε στο "μάτι του κυκλώνα" πριν από δυο χρόνια. Η κοινότητα, που ανήκει στην περιοχή του Βέντζιου, χτυπήθηκε από τον Εγκέλαδο κι όπως όλα τα χωριά της περιοχής γνωρίζει την ερήμωση. Το γήπεδο, που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού, έχει γεμίσει από κοντέινερ. Πάντως, όπως μας είπε ο πρόεδρος της κοινότητας Κώστας Ντακουνίκος: "Μέχρι τον Αύγουστο μας υποσχέθηκαν ότι θα παραδοθούν και τα υπόλοιπα συμβατικά σπίτια για όσους μένουν στα κοντέινερ".

Βλέποντας από μακριά τον καταυλισμό, η περίεργη ησυχία και ακινησία που επικρατούσε σού κινούσε την περιέργεια. Πλησιάζοντας διαπίστωνε κανείς ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι κάτοικοί του ήταν ηλικιωμένοι άνθρωποι. "Εχω βρογχικό άσθμα και το καλοκαίρι μέσα εδώ είναι δράμα", μας είπε η Χρυσή Μπούρβου,που μαζί με τον άντρα της μένουν για δυο ολόκληρα χρόνια πρώτα μέσα στις σκηνές και τώρα στα κοντέινερ, ελπίζοντας ότι σύντομα θα μπουν στα σπίτια. Τρία μέτρα πιο πίσω είναι το "σπίτι" της Μαρίας Τασοπούλου.Μένει με τον άντρα της, που είναι κατάκοιτος, μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο. "Πρέπει να ενδιαφερθεί το κράτος, δεν μπορούμε να ζούμε σαν τα ζώα...", μας λέει η κυρα - Μαρία, χαϊδεύοντας το κεφάλι του ανθρώπου της. Στην πλατεία του χωριού είναι μαζεμένος κόσμος. Τα προβλήματα "πολιορκούν" τους κατοίκους και μετά το σεισμό, η κατάσταση έχει γίνει δραματική. "Ο σεισμός ήταν η χαριστική βολή", λέει ο πρόεδρος της κοινότητας και τονίζει: "Κλείσανε τα μεταλλεία στο Χρώμιο, η αγροτική παραγωγή χτυπιέται, η ανεργία μαστίζει την περιοχή". Για να συμπληρώσει ο Γιάννης Φούρκας,ένας από τους λίγους νέους που μένουν ακόμα στο χωριό: "Τα προβλήματα υπήρχαν και πριν το σεισμό. Τώρα όμως αυξήθηκαν, μετά το σεισμό ακούστηκαν παχιά λόγια, ότι θα καταπολεμηθεί η ανεργία, ότι θα δοθούν κίνητρα και μετά τίποτα. Σιτηρά δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε, γιατί μας πιάνουν οι ποσοστώσεις. Οικοδομή για την κατασκευή των συμβατικών σπιτιών δε δουλέψαμε, γιατί κουβάλησαν εργάτες από άλλου. Τι μας μένει να κάνουμε;".

Τα προβλήματα όμως δε σταματούν εκεί. Γιατρός στο χωριό έρχεται μια φορά τη βδομάδα κι αυτός για να γράψει τα φάρμακα, όπως μας είπαν οι κάτοικοι. "Υπάρχει ένας γιατρός για εννιά χωριά, ενώ παλιότερα υπήρχε μόνιμα αγροτικός γιατρός στο χωριό", τονίζει ο Ματθαίος Λαζάρου,που μόλις πήρε το δίπλωμα του γιατρού και τον συναντήσαμε στο χωριό. Ο Βασίλης Ντάγκας ήταν μετανάστης στη Γερμανία και γύρισε στο χωριό πριν από ένα χρόνο, μας είπε: "Αν τύχει κάτι στη γυναίκα μου, που είναι καρδιοπαθής, δεν υπάρχει ένας γιατρός για να της δώσεις τις πρώτες βοήθειες".

Το Παλαιοχώρι ανήκει και αυτό στην περιοχή του Βέντζιου και είναι ο επόμενος σταθμός του οδοιπορικού μας στην περιοχή. Στο Παλαιοχώρι συναντήσαμε τον πρόεδρο της κοινότητας Χρήστο Καλπίνη και είχαμε μια ουσιαστική κουβέντα μαζί του για τα προβλήματα της περιοχής. Ο πρόεδρος της κοινότητας υπογράμμισε ότι "αμέσως μετά το σεισμό, καταθέτοντας ένα πρωτόκολλο κατεδάφισης και μια αίτηση σού έφτιαχναν το σπίτι. Στη συνέχεια επινοήθηκαν το Ε9 και το αντίγραφο φορολογικής δήλωσης. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρχουν στο χωριό 139 πρωτόκολλα και να γίνουν 58 σπίτια αντίστοιχα. Τα Βέντζια είναι η πιο ζωντανή περιοχή και αυτή που έχει πληγεί ουσιαστικά, με τον τρόπο όμως που μας αντιμετωπίζει η πολιτεία, οδεύουμε προς διάλυση".

Ο Χρ. Καλπίνης μάς τόνισε ότι το κύριο πρόβλημα της περιοχής, πέρα από την αποκατάσταση των σπιτιών, είναι η ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που - όπως επισήμανε - πρέπει να κινηθεί σε τρεις τομείς. Ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, που να δίνει κίνητρα όμως στον κτηνοτρόφο. Στήριξη της παραγωγής των σκληρών σιτηρών, του καλαμποκιού και του ζαχαρότευτλου, έξω όμως από τις ποσοστώσεις που επιβάλλει η ΕΕ. Και φυσικά επαναλειτουργία των μεταλλείων του Χρωμίου, που πρόσφεραν πολλές θέσεις εργασίας. Πάνω στη βάση της ουσιαστικής ανάπτυξης πρέπει να γίνουν και οι συνενώσεις των κοινοτήτων. Αλλιώς θα κάνουνε συνενώσεις με πουρνάρια, πυξάρια και κλαδιά.Αν οι συνενώσεις γίνουν με βάση την ανάπτυξη, τότε θα 'ρθουν από μόνες τους, δε χρειάζονται σχέδια και μελέτες...

Τελευταίος σταθμός η κοινότητα Καρπερό,που ανήκει στην περιοχή Χάσια, του Νομού Γρεβενών. Το πλήγμα από το σεισμό ήταν μεγάλο. Περισσότερα από 200 σπίτια γκρεμίστηκαν. Οι περισσότεροι κάτοικοι πήραν συμβατικό σπίτι ή δάνειο για την κατασκευή καινούριου σπιτιού. Ο πρόεδρος της κοινότητας Θόδωρος Μωυσιάδης τόνισε ότι "το πρόβλημα που υπήρχε μετά τους σεισμούς, για να μπουν οι κάτοικοι κάτω από ένα κεραμίδι, σήμερα έχει μετατεθεί αλλού". Είμαστε, συνέχισε, μια αγροτική περιοχή και το κύριο πρόβλημα του αγροτικού κόσμου είναι τα μεγάλα χρέη. Τόσο τη χρονιά που έγινε ο σεισμός, όσο και τις επόμενες υπήρχε πρόβλημα με τα καπνά, που είναι το βασικό προϊόν της περιοχής μας. Φέτος έμειναν πολλά απούλητα και τα χρέη στην αγροτική τράπεζα δεν πληρώθηκαν. Ο Θ. Μωυσιάδης υπογράμμισε ότι "πρέπει να παρέμβει η κυβέρνηση και να χαρίσει τα χρέη των αγροτών. Αλλιώς η περιοχή θα αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα". Επίσης ο πρόεδρος της κοινότητας αναφέρθηκε σε απειλές που δέχτηκε από τη ΔΕΗ, ότι θα διακόψει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος του κοινοτικού φωτισμού οδών και πλατειών, καθώς και αντλιοστασίων, επειδή δεν ξοφλήθηκαν οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος από το Μάη του '96. Ο Θ. Μωυσιάδης τόνισε ότι "είναι ντροπή να γίνονται τέτοια πράγματα, από τη στιγμή που υπήρχε η δέσμευση από τους υπευθύνους ότι, εξαιτίας του σεισμού, δε θα πληρώναμε το ρεύμα".