Κυριακή 8 Ιούνη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 38
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΜΑΣ
Ολα παίρνονται πίσω!

Τον τελευταίο καιρό οι εξελίξεις στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης (ΚΑ)έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Η ιδιωτική ασφάλιση γιγαντώνεται συνεχώς, με προοπτική την αντίστοιχη μείωση έως και κατάργηση της ευθύνης του κράτους. Η νέα τεχνολογία, ενώ θα μπορούσε να απελευθερώσει χρόνο προς όφελος των εργαζομένων, χρησιμοποιείται ενάντιά τους, αυξάνοντας την ανεργία και τη μερική απασχόληση. Ολο και πληθαίνουν οι απολύσεις, περισσότερο στις γυναίκες, που δε βρίσκουν καινούρια δουλιά, ούτε έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για την αυτασφάλισή τους. Αλλες δουλεύουν 3 - 4 ώρες τη μέρα και βέβαια μ' αυτούς τους ρυθμούς στα 60 ή στα 65 τους δε θα έχουν συμπληρώσει τα απαραίτητα ένσημα για να πάρουν μια μικρή έστω σύνταξη. Από την άλλη πλευρά, ακούμε τις "συγχορδίες" των ατσαλάκωτων και βολεμένων κυρίων, που μιλάνε για "εκσυγχρονισμό" του ασφαλιστικού συστήματος και "κραδαίνουν" σαν πανάκεια τον "κοινωνικό διάλογο" - σύμφωνα πάντα με τις κατευθύνσεις που θέλουν αυτοί.

Τα ερωτήματα που τίθενται άμεσα είναι: Αναπροσαρμογές προς ποια κατεύθυνση; Ποιοι θα πληρώσουν τα "σπασμένα";Οι εργαζόμενοι φυσικά, και μάλιστα οι λιγότερο προνομιούχοι. Ανάμεσα σ' αυτούς οι γυναίκες, που θίγονται πολύ περισσότερο από τις "εγκυμονούσες" ανακατατάξεις και είναι πολύ λιγότερο ενημερωμένες. Οι περισσότερες δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι τις περιμένει! Αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις, ελάχιστες θα καταφέρουν στο μέλλον να πάρουν σύνταξη, δε θα μπορούν να "σηκώσουν κεφάλι", η δουλιά θα ξαναγίνει δουλεία, όπως τον περασμένο αιώνα, και οι γυναίκες θα επιστρέψουν στην εξάρτηση από την οικογένεια.

Για το καυτό αυτό θέμα, που αφορά όλους - όλες μας, μιλάμε με την Λουκία Κουτσιλέου,μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση της Γυναίκας.

Ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματα

- Παραμονές του 2000 βρισκόμαστε μπροστά στην άρση των κεκτημένων του 20ού αιώνα, δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αιματοβαμμένες επαναστάσεις των λαών. Πώς ερμηνεύεται αυτό;

- Πολύ συχνά ακούμε, όλοι οι εργαζόμενοι, όλος ο λαός, ότι βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή, στην οποία πρέπει να προσαρμοστούν όλοι με βάση τα νέα δεδομένα, τις νέες "προκλήσεις" που ανοίγονται στο κατώφλι του 2000. Ολη όμως αυτή η προπαγάνδα που αναπτύσσεται δεν είναι τίποτα άλλο, από την προσπάθεια που κάνει η αστική τάξη και στην Ελλάδα και παγκόσμια ν' αντιμετωπίσει την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και να εξασφαλίσει όσο γίνεται πιο μακροχρόνια και τα κέρδη και την εξουσία της.

Ετσι, εφαρμόζονται πολιτικές που οξύνουν και αναπαράγουν τα προβλήματα των εργαζομένων, πολιτικές που είναι αποτέλεσμα των γενικότερων αναπροσαρμογών οι οποίες πραγματοποιούνται στο καπιταλιστικό σύστημα. Πολιτικές που γίνονται ακόμη σκληρότερες και βέβαια εντείνουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Μ' άλλα λόγια, προωθούνται πολιτικές που προσπαθούν να υποτάξουν και να ενσωματώσουν την εργατική τάξη στο σύστημα. Βέβαια, αυτές τις πολιτικές έντασης της εκμετάλλευσης τις εφαρμόζει η κυβέρνηση με τη συναίνεση και των άλλων πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα.

Κατ' αρχάς επιχειρείται η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, με κυριότερα μέτρα την κατάργηση του 8ωρου και της μονιμότητας στην εργασία, την καθήλωση των μισθών και των συντάξεων, τη συρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, μέσω της αλλαγής υπολογισμού της σύνταξης, της αύξησης των ηλικιακών ορίων στα 65 χρόνια για τις γυναίκες και στα 67 χρόνια για τους άντρες, της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών κλπ. Οι συνεχείς περικοπές των κρατικών δαπανών που γίνονται, είτε μέσα απ' τον προϋπολογισμό, είτε με διάφορες υπουργικές αποφάσεις, και οι ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται σε κοινωνικούς τομείς τείνουν ν' αντικαταστήσουν τις κατακτήσεις των εργαζομένων, που εκφράζονται σε κρατική κοινωνική πολιτική, με την ανταποδοτικότητα, τη φιλανθρωπία και τον εθελοντισμό.

Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του προς τα συνδικαλιστικά και μαζικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ είπε: "Ενας καλά εφοδιασμένος νέος εργαζόμενος μπορεί από δω και πέρα ν' αναλάβει ο ίδιος τις ευθύνες για την ασφάλισή του, τη στέγαση και την υγειονομική του περίθαλψη, μ' αντίστοιχη μείωση των ευθυνών του κράτους".

Αυτό σημαίνει ότι η αστική τάξη, το κεφάλαιο, θα κλεβει όλο και περισότερα απο την κοινωνική προστασία των εργαζομένων και των οικογενειών τους, ώστε μέσα από τη λεγόμενη μείωση "του κόστους παραγωγής" να καρπούται όλο και μεγαλύτερο μέρος της παραγόμενης απ' την εργατική τάξη υπεραξίας. Για παράδειγμα, θα μειωθούν οι δαπάνες για τη δημόσια υγεία και θα αυξηθεί η συμμετοχή των εργαζομένων στα νοσήλια, στα φάρμακα κλπ.

Η ιδιωτικοποίηση, ιδιαίτερα σε τομείς προληπτικής ιατρικής, γενετικής, πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, οδηγεί τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών της εργατικής τάξης στην παροχή ακριβοπληρωμένων και κακής ποιότητας υπηρεσιών.

Πλύση εγκεφάλου

Ολα αυτά τ' αντιλαϊκά μέτρα εφαρμόζονται κάτω απ' τους εκβιασμούς της εργοδοσίας και την ανοχή της κυβέρνησης και στη συνέχεια θεσμοθετούνται απο το κράτος.

Παρουσιάζονται σαν αναγκαία, σαν μονόδρομος και ότι δήθεν υπηρετούν τον "εκσυγχρονισμό" και τη δημιουργία προϋποθέσεων για το μέλλον. Βομβαρδίζουν συνεχώς τους εργαζόμενους με τα ιδεολογήματα της "ελεύθερης αγοράς" και της "παγκοσμιοποίησης της οικονομίας", αποκρύπτοντας βέβαια ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν, όχι μόνο τίποτα να ωφεληθούν, αλλά αντίθετα θα χάσουν, απ' αυτόν τον ανταγωνισμό των μονοπωλίων.

Η κυβέρνηση στα πλαίσια συμφωνιών διαφόρων ιμπεριαλιστικών οργανισμών ακολουθεί πολιτική ξεπουλήματος του δημόσιου τομέα, αποδιάρθρωσης της παραγωγικής βάσης της χώρας, απεμπολώντας συνεχώς τη δυνατότητα να αναπτύξει και να εξειδικεύσει τομείς και κλάδους "παραδοσιακούς" για τη χώρα μας, όπως η κλωστοϋφαντουργία, ο ιματισμός, το δέρμα, το φάρμακο κλπ., που σε αυτούς τους κλάδους η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι γυναίκες.

Σφάξε με αγά μου...

- Πώς πείθουν τους εργαζόμενους για να συναινέσουν ενάντια στο συμφέρον τους;

- Αν μου επιτρέπεται, στήνουν διάφορες μηχανές για να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους, και παλιότερα και σήμερα. Προπαγανδίζουν τον κοινωνικό εταιρισμό, την κοινωνική συναίνεση μέσα από διάφορους θεσμούς, επιτροπές κλπ. όπως η ΟΚΕ, και γνωρίζουμε πολύ καλά τι ρόλο έπαιξε και παίζει η ΟΚΕ στην αφαίρεση των εργατικών κατακτήσεων. Διατυμπανίζουν τον "κοινωνικό διάλογο" - παγίδα, που τάχα μέσα απ' αυτόν θα λύσουν όλα τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, κρύβοντας το βαθύτερο πολιτικό στόχο, που είναι το πέρασμα των αντιλαϊκών μέτρων και το τσάκισμα του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος.

Δηλαδή, διαμορφώνουν για τον εργάτη, την εργάτρια, την υπάλληλο, ένα καθεστώς ζωής και εργασίας, όπου θα 'ναι εντελώς απροστάτευτοι, γιατί θα καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις, δε θα υπάρχουν κρατικές δεσμεύσεις, καθιστώντας τους έρμαια στις ορέξεις του εργοδότη, έτοιμους να υπογράψουν οποιοδήποτε ατομικό συμβόλαιο εργασίας με όρους σύγχρονου δουλεμπορίου. Παράδειγμα, ο Κωτσόβολος, που έβαλε εργαζόμενη να υπογράψει ότι δε θα μείνει έγκυος όσο θα δουλεύει εκεί. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν και να χειραγωγήσουν την εργατική τάξη στη λογική του μικρότερου κακού. Λένε στον εργαζόμενο: Αφού είσαι άνεργος, για να μην πεινάς, δούλεψε και κάτω απ' το μισθό της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης (Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης) ή μοιράσου τη μια θέση εργασίας με άλλους ανέργους, ή γίνε αυτάρκης, ανάλαβε μόνος σου την περίθαλψή σου, τη μόρφωση των παιδιών σου κλπ. Εσύ, γυναίκα, μείνε στο σπίτι σου για να προσέχεις τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τους αναπήρους. Μ' άλλα λόγια, οδηγούν τους εργαζόμενους στο συμβιβασμό και τους ωθούν στην ανεύρεση ατομικών λύσεων, με στόχο να τσακίσουν κάθε δυνατότητα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων ν' αντιτάξουν τα κοινά τους συμφέροντα ενάντια σ' αυτά των κεφαλαιοκρατών.

Ετσι, μέσα απ' τον "κοινωνικό διάλογο" η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και τη συντριβή του ασφαλιστικού συστήματος. Να υπενθυμίσουμε ότι οποιοδήποτε αντιλαϊκό μέτρο εφαρμόστηκε αρχικά στις εργαζόμενες γυναίκες, μετά επεκτάθηκε σ' όλη την εργατική τάξη, όπως έγινε με τις ευέλικτες μορφές εργασίας.

Τρίζουν τα θεμέλια...

- Τι αναπροσαρμογές επιχειρούνται στον τομέα της ΚΑ και τι σημαίνουν αυτές για τις γυναίκες;

- Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση είναι ένα από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι κοινωνικό δικαίωμα που προστατεύεται από το Σύνταγμα. Είναι δικαίωμα του εργαζόμενου που κατακτήθηκε μ' αγώνες και θυσίες.

Ομως, για να μπορεί η ασφάλιση ν' ανταποκριθεί στις ανάγκες των εργαζομένων, πρέπει να διασφαλίζεται ο κοινωνικός και δημόσιος χαρακτήρας της. Να υπάρχει ασφαλιστική κάλυψη για όλους. Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η ύπαρξη ανασφάλιστων τμημάτων πληθυσμού, όπως π.χ. οι άνεργοι.

Χαρακτηριστικό στοιχείο των τελευταίων χρόνων είναι η συνεχής διεύρυνση των τμημάτων των εργαζομένων που δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με το κομμάτι (φασόν), άνεργοι, ξένοι εργάτες, εργαζόμενοι με συμβάσεις έργου, με μερική και προσωρινή απασχόληση, οι απασχολούμενοι μέσω της τηλε-εργασίας (που η πλειοψηφία τους, το 70 - 80% αυτών των εργαζομένων, είναι γυναίκες) εργάζονται χωρίς κοινωνική ασφάλιση σε όφελος των εργοδοτών και σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Απ' τα 2.700.000 ανασφάλιστους στην Ελλάδα τα 2.000.000 είναι γυναίκες. Το τι σημαίνει όμως να είσαι ανασφάλιστος, χωρίς προοπτική συνταξιοδότησης, το ζουν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες με αυτές τις "ευέλικτες μορφές" εργασίας. Το ξέρουν οι φασονίστριες, οι καθαρίστριες, οι ντίλερ, που αναγκάζονται να εμφανίζονται ως επιχειρηματίες και να ασφαλίζονται στο ΤΕΒΕ. Το ξέρουν οι εμποροϋπάλληλοι, που δουλεύουν 4ωρα για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς ένσημα. Και ενώ τα προβλήματα της ΚΑ οξύνονται, εξαπολύεται μεθοδευμένη επίθεση ανατροπής του ασφαλιστικού συστήματος από την κυβέρνηση και το κεφάλαιο, οδηγώντας ουσιαστικά τους εργαζόμενους στην ιδιωτική ασφάλιση.

Βέβαια, η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν η πρώτη που πήρε παρόμοια μέτρα, με τους τρεις αντιασφαλιστικούς νόμους που ψήφισε.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ