Μεθοδευμένες ενέργειες, για τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων παρεμβάσεων του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής στο Πάρκο Ελευθερίας, αποκαλύφθηκαν χτες στο Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης κατεδάφισης του υπαίθριου θεάτρου το Μάη του 1994. Ταυτόχρονα καταδείχτηκε, γι' άλλη μια φορά, ότι ορισμένοι Ελληνες πολίτες (π. χ. ο κ. Χρ. Λαμπράκης) είναι υπεράνω του νόμου και ουδείς αποτολμά να τα βάλει μαζί τους. Το επισήμανε, μάλιστα, αυτό έμμεσα και ο εκδότης του ΑΝΤΙ Χρ. Παπουτσάκης,καταθέτοντας ως μάρτυρας: "Ο κ. Λαμπράκης ελέγχει την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση, την κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου...".

Το πρωί της 21ης Μάη 1994, μέρα Σάββατο και γιορτή των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, με τους μισούς κατοίκους του Λεκανοπεδίου απόντες, διάλεξε ο πρόεδρος του ΟΜΜΑ για να στείλει τις μπουλντόζες του να κατεδαφίσουν το θεατράκι των 1.600 θέσεων, που ο δήμος είχε ανακαινίσει για τη διοργάνωση κάθε χρόνο πολιτιστικών εκδηλώσεων. Θορυβημένοι οι περίοικοι, βγήκαν να δουν τι συμβαίνει. Στη θέση του θεάτρου είδαν να ορθώνονται σωροί από μπάζα. Αμέσως ειδοποίησαν τις δημοτικές συμβούλους Μαρία Γιαταγάνα και Μαρίνα Δίζη - Πατσουρέα,που έσπευσαν επιτόπου και μαζί με τους κατοίκους κατάφεραν να σταματήσουν το ανοσιούργημα.

Δυο μέρες αργότερα το Πολεοδομικό Γραφείο της Νομαρχίας έστειλε δυο σήματα με διαφορά μιάμισης ώρας μεταξύ τους: Το πρώτο ανέφερε ότι οι εργασίες κατεδάφισης πρέπει να συνεχιστούν κανονικά, γιατί η άδεια εκσκαφής επέτρεπε και το γκρέμισμα του θεάτρου. Το δεύτερο διέτασσε το σταμάτημα των εργασιών, γιατί δεν υπήρχε άδεια κατεδάφισης. Ομως, με νεότερο σήμα της, στις 27 Μάη, η Πολεοδομία επέτρεψε τελικά τη συνέχιση των εργασιών, με την αιτιολογία ότι η συγκεκριμένη άδεια ενημερώθηκε (συμπληρώθηκε) στις 26 Μάη. Πέντε μέρες, δηλαδή, αφότου το θέατρο κατεδαφίστηκε! Ακολουθήθηκε εν προκειμένω η τακτική του δολοφόνου, ο οποίος πρώτα σκοτώνει και ύστερα φροντίζει να εξαφανίσει τα ίχνη του εγκλήματος.

Τα παραπάνω προέκυψαν από τις μαρτυρικές καταθέσεις και τα έγγραφα της δικογραφίας, που έγιναν γνωστά στη διάρκεια της δίκης.

Ειδικότερα, η Αννα Φιλίνη,δημοτική σύμβουλος τότε και σήμερα του Δήμου Αθηναίων και μέλος του ΔΣ του Πνευματικού Κέντρου, στο οποίο ανήκε το θέατρο, τόνισε ότι "η κατεδάφιση έγινε εντελώς ξαφνικά και ενώ είχε ακυρωθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, γεγονός που αποδεικνύει πως ήταν παράνομη". Προειδοποίησε δε ότι "δεν πρέπει να υπάρχει μια υπερσυγκέντρωση εξουσιών στον κ. Λαμπράκη". Η Μαρίνα Δίζη - Πατσουρέα είπε ότι "δεν υπήρχε άδεια για την κατεδάφιση και αυτή η δυναμική ενέργεια μπορεί να συσχετιστεί με την έντονη αντίδραση του δήμου και των πολιτών στα σχέδια του κ. Λαμπράκη". Ο Χρ. Παπουτσάκης πρόσθεσε ότι "η άδεια της Πολεοδομίας βγήκε μετά από 5-6 μέρες και έλεγε πως δεν υπάρχει λόγος να σταματήσουν οι εργασίες, αφού πλέον η κατεδάφιση έχει συντελεστεί, ενώ οι εκσκαφές συνεχίζονται ακόμα χωρίς να υπάρχουν πλήρη σχέδια κατατεθειμένα για τα κτίρια που θα γίνουν στο χώρο. Εχουμε - κατέληξε - από τη μια τον κ. Λαμπράκη και από την άλλη το σύνολο των πολιτών". Ο επί 20 περίπου χρόνια δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας και μέλος σήμερα του ΔΣ του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών την περίοδο 1967-1974 Παρ. Βελισσάρης χαρακτήρισε ως "κόσμημα" το πέτρινο θεατράκι, για την κατεδάφιση του οποίου δε θα έδινε, όπως είπε, άδεια ο δήμος. "Δε φανταζόμασταν ποτέ εισβολή και προσβολή του μνημειακού χώρου του ΕΑΤ - ΕΣΑ. Είχαμε τοποθετήσει εκεί την προτομή του Σπ. Μουστακλή και μας τηλεφώνησαν να την απομακρύνουμε", είπε ο τότε πρόεδρος του ίδιου Συνδέσμου Δημ. Πρωτοψάλτης,επαναλαμβάνοντας ότι στην 534/92 άδεια, που επικαλείται η πλευρά Λαμπράκη, δεν αναγραφόταν η καταστροφή του θεάτρου. Η Μαρία Γιαταγάνα,μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής για τη σωτηρία του Πάρκου Ελευθερίας, κατέθεσε ότι ο κατηγορούμενος Νικ. Πανδής ισχυριζόταν ότι έχει άδεια, αλλά δεν την έδειξε σε κανένα.

Ως μάρτυρες υπεράσπισης εξετάστηκαν οι Ν. Δεσύλλας και Κ. Λιάσκας,πρώην και νυν πρόεδρος του ΤΕΕ αντίστοιχα, καθώς και ο πολιτικός μηχανικός Παν. Γκιμίσης,που έκαναν το μαύρο άσπρο, ισχυριζόμενοι ότι στην άδεια του 1992 περιλαμβάνονταν και οι κατεδαφίσεις... Σημειωτέον ότι ο Κ. Λιάσκας συμμετέχει στην εταιρία του πολιτικού μηχανικού Νικ. Πανδή,που επιβλέπει τις οικοδομικές εργασίες στο Πάρκο.

Κατηγορούμενοι στην υπόθεση ήταν, μετά από μήνυση των Χρ. Παπουτσάκη, Αννας Φιλίνη και Μαρίνας Δίζη, ο πρόεδρος του ΟΜΜΑ Χρ. Λαμπράκης και ο Νικ. Πανδής.Ωστόσο, στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισε μόνο ο δεύτερος, ο οποίος υποστήριξε στην απολογία του ότι "δεν ήταν προς κατεδάφιση το θέατρο, αλλά προς αποξήλωση" (!) και ότι "δεν υπήρξε κάτι που να ήταν κρυφό"... Ο κ. Λαμπράκης προτίμησε να πληροφορηθεί την απαλλαγή του από το τηλέφωνο. Γιατί ο πρόεδρος του δικαστηρίου Γερ. Διονυσάτος,μετά από ανάλογη πρόταση της εισαγγελέα Αθανασίας Βλάχου,κήρυξε αθώους τους κατηγορούμενους, γιατί, λέει, "δεν πληρούται η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος"...