Οταν φτιάχνονται υπόγειες γέφυρες δίπλα σε ποταμούς, η στάθμη των οποίων βρίσκεται ψηλότερα από το έργο, ποιος έχει την ευθύνη για τον μη υπολογισμό της, μάλλον... γνωστής, ιδιότητας των συγκοινωνούντων δοχείων; Μήπως την έχουν εκείνοι που επιμένουν να μένουν σε περιοχές που για να τις προσεγγίσεις πρέπει να διασχίσεις την εθνική οδό στο ύψος του Κηφισού; Μήπως φταίνε αυτοί που η στεριά μετατράπηκε σε λίμνη; Μήπως φταίνε οι κάτοικοι που - δυο ολόκληρα χρόνια μετά την καταστροφή - ο Ποδονίφτης ακόμα φτιάχνεται; Μήπως φταίνε οι πολίτες για το απαρχαιωμένο σύστημα αποχέτευσης; Μήπως φταίνε οι επιβάτες των τρένων που διέρχονται σε ράγες της εποχής του Τρικούπη και οι οποίες διαλύονται στο πέρασμα του νερού;

Οταν η άναρχη δόμηση, το μπάζωμα, η αυθαίρετη επέμβαση στο οικοσύστημα, η καταπάτηση, γίνεται το σήμα κατατεθέν του πολιτικού ρουσφετιού, της πολιτικής ομηρίας, το πολιτικό προκάλυμμα της αρπαχτής, ποιος έχει την ευθύνη; Εκείνος που καταδικάζεται στο περιθώριο της παράγκας και όταν τον "πνίγουν" τον κατηγορούν και ως "συνένοχο"; Εκείνος που του προσφέρουν το "ψίχουλο" της διαβίωσης στην περίμετρο των καταπατήσεων των ισχυρών, για να τον χρησιμοποιήσουν ως "ασπίδα" της πολιτικής τους και αργότερα ως "συνένοχο" στο έγκλημα που διέπραξαν; Ηεκείνος που, με τις "αβλεψίες" του, την "αμέλειά" του, την αδιαφορία του και τη συνειδητή του συστράτευση στο πλευρό των εργολάβων της κάθε είδους ιδιοτέλειας, νομιμοποιεί το πολιτικό και πολιτισμικό καθεστώς της "ελεύθερης ασυδοσίας";