"Η εξέγερση των αγροτών, γιατί στην πραγματικότητα για εξέγερση πρόκειται - όσο και αν αυτός ο χαρακτηρισμός επιμελώς αποφεύγεται από τους λογής λογής κυβερνητικούς εκπροσώπους και από τα μέσα μετάδοσης, με το προσχηματικό "επιχείρημα" ότι είναι διαμαρτυρίες αμιγώς τοπικού χαρακτήρα και επιμέρους διεκδικήσεων - ήταν αναμενόμενη. Είναι η συνέπεια της επιμονής των κυβερνήσεων και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για μια σύγκλιση τύπου Μάαστριχτ, με αντίτιμο την ολοσχερή, βεβαίως, καταστροφή και εξάλειψη των μικρών και των μεσαίων στρωμάτων της αγροτιάς και ορισμένων στρωμάτων, που θα τα χαρακτηρίζαμε μεγαλοαγροτικά. Είναι ακόμα προϊόν μιας ολέθριας αυταπάτης, ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ, υποτίθεται, θα βοηθήσει στην οικονομική, όπως την εννοούν οι εμπνευστές της, ανάκαμψη.

Οι αγρότες βλέπουν ότι η κυβέρνηση εθελοτυφλεί, λειτουργώντας, ατυχώς, όχι απλώς ως διαχειρίστρια της εξουσίας, αλλά και ως μια ευτελής και ποταπός παραγγελιοδόχος των επιτόπιων και αλλοδαπών αφεντικών της. Επιδεικνύει ακόμη, έτσι νομίζω εγώ, μια ασυγχώρητη άγνοια της ιστορίας και, επίσης, εμφορείται από μια αστυνομική αντίληψη για την εξέλιξη των κοινωνικών δομών, επιχειρώντας την τρομοκράτηση των διαμαρτυρόμενων αγροτών, με τα ΜΑΤ και τους εισαγγελείς σε διατεταγμένη υπηρεσία. Οι εμπειρίες μάς διδάσκουν πως ουδέποτε κάμφθηκε το αγροτικό κίνημα. Τουλάχιστον από τέτοιες πρακτικές. Οι αγρότες, είναι αυτονόητο βέβαια, παλεύουν για την ύπαρξή τους. Και νομίζω ότι χαράζουν το δρόμο και για τις άλλες επαγγελματικές κατηγορίες, τις άλλες επαγγελματικές μερίδες, τα άλλα κοινωνικά στρώματα, που αναγκαστικά αύριο θα χρειαστεί να αγωνιστούν, αντιμετωπίζοντας μια συνθήκη που ουδείς από τους παραγγελιοδότες της κυβέρνησης μπήκε στον κόπο να διαβάσει όταν την υπέγραφε.

Και είναι στα αλήθεια ποταπή πράξη, αυτοί που εκχωρούν τους παραγωγικούς πόρους στη χώρα να εμφανίζονται σήμερα ως τιμητές της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Θα ήθελα να τελειώσω και με μια παρατήρηση, με μια υπόμνηση προς όλους τους κοπτόμενους, σήμερα, για τη νομιμότητα, φαιδρούς υπουργούς Δικαιοσύνης και αδαείς υφυπουργούς Τύπου. Η έννομη τάξη, θα έπρεπε να τους υπομνήσει κάποιος, δεν ταυτίζεται και με την κοινωνική τάξη. Οι αγρότες έχουνε τη συμπαράσταση όλου του καλλιτεχνικού κόσμου. Εκείνων, τουλάχιστον, των ανθρώπων από το χώρο της τέχνης, οι οποίοι ούτε συμβιβασμένοι είναι, ούτε προσκυνημένοι".