Από την πρώτη στιγμή της εξέγερσης η ΕΕΔΥΕ εξέφρασε την αλληλεγγύη της στον αλβανικό λαό και τον αγώνα του ενάντια στο καθεστώς Μπερίσα, ενάντια σε αυτούς που καταλήστεψαν τις περιουσίες του. Εξέφρασε επίσης την αντίθεσή της σε κάθε ξένη επέμβαση, είτε με την αποστολή πολυεθνικής δύναμης, είτε με την επικάλυψη της "αστυνόμευσης", τονίζοντας ότι ο αλβανικός λαός πρέπει να αφεθεί μόνος του να βρει λύσεις, που θα είναι προς όφελος του λαού και όχι κάποιων ισχυρών ξένων δυνάμεων.

Η ΕΕΔΥΕ όμως δεν αρκέστηκε μόνο στα λόγια. Παρά τις δυσκολίες, που υπάρχουν σε τέτοιες περιπτώσεις, την περασμένη Δευτέρα, έδειξε έμπρακτα την αλληλεγγύη της στον εξεγερμένο αλβανικό λαό. Μ' ένα φορτηγό μεταφέρθηκαν πέντε τόνοι βοήθειας, που συγκεντρώθηκε από τις Επιτροπές Ειρήνης της Ελλάδας, σε τρία χωριά, στην περιοχή των Αγίων Σαράντα, ως πρώτη κίνηση έμπρακτης αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς.

Από το μεθοριακό φυλάκιο της Κακαβιάς μας συνόδεψε, ως τα χωριά που θα παραδίναμε τη βοήθεια, ομάδα περιφρούρησης οπλισμένων κατοίκων των χωριών αυτών, που έχουν οργανώσει μόνοι τους, σαν μία οικογένεια, την άμυνά τους και την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους.

Πρώτος σταθμός μας το Ντερβίσι, το μεγαλύτερο από τα τρία χωριά που θα επισκεπτόμασταν, με 200 περίπου οικογένειες. Στη συνέχεια το χωριό Μεμόραχη, όπου ζουν 72 οικογένειες και τελευταίος σταθμός το χωριό Ρουμάντζα με 40 οικογένειες. Στο σημείο αυτό να διευκρινίσουμε ότι όταν αναφερόμαστε σε οικογένειες ίσως να μην αποδίδουμε την πραγματικότητα, αφού η πλειοψηφία των νέων έχουν εγκαταλείψει τα χωριά αναζητώντας την τύχη τους στην Ελλάδα και έχουν απομείνει εκεί κατά κύριο λόγο γέροντες και γερόντισσες.

Σε κάθε χωριό που σταματούσε το φορτηγό για να παραδοθεί η βοήθεια ο κόσμος άρχιζε να συγκεντρώνεται απ' όλες τις κατευθύνσεις γύρω μας.

Ανθρωποι, που ο χρόνος δεν τους καταβάλει και είναι αποφασισμένοι να αντισταθούν σε αυτούς που τους κορόιδεψαν, σ' αυτούς που τους έκλεψαν το βιος τους και σε αυτούς που προσπαθούν να τους τρομοκρατήσουν.

Η βοήθεια που έφτασε με το φορτηγό της ΕΕΔΥΕ αποδείχτηκε πως ήταν το σημαντικότερο πράγμα γι' αυτούς, τούτες τις δύσκολες ώρες.

"Σε λίγες μέρες, το πολύ 4-5, δε θα είχαμε τίποτα να φάμε" μας έλεγαν και μας ευχαριστούσαν συνεχώς που τους θυμηθήκαμε. Κάποιοι σκουπίζουν τα δάκρυά τους και άλλοι θέλουν να μας διηγηθούν όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην περιοχή τους. Τα λιγοστά παιδιά άνοιγαν με λαιμαργία τις σοκολάτες που τους δίναμε καθώς ξεφορτώνονταν τα κιβώτια και τα σακιά με τα τρόφιμα. Κάποιοι επέμεναν να μας κεράσουν ένα τσίπουρο. Ομως ο χρόνος πίεζε, έπρεπε να τους αποχαιρετήσουμε. Φύγαμε παίρνοντας μαζί μας τις εικόνες αυτές και δίνοντας το λόγο μας ότι δε θα τους ξεχάσουμε. Η προσπάθεια της ΕΕΔΥΕ θα συνεχιστεί: Ηδη συγκεντρώνεται νέα ποσότητα ανθρωπιστικής βοήθειας και σύντομα θα είναι και πάλι κοντά στον αγωνιζόμενο αλβανικό λαό.

Αννα ΜΠΑΛΛΗ