"Σιγά σιγά και ανεπαίσθητα" προσπαθούν από πολλές πλευρές να περάσουν στους εργαζόμενους τις νέες σαρωτικές για τα θεμελιώδη δικαιώματά τους ρυθμίσεις - ενόψει μάλιστα του "κοινωνικού διαλόγου" που ήδη έχει αρχίσει. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, η πρόσφατη εκδήλωση που οργάνωσε ο Τομέας Γυναικών του ΠΑΣΟΚ και η κοινοβουλευτική του ομάδα με θέμα "Σαράντα χρόνια από τη Ρώμη... στο Αμστερνταμ - η ευρωπαϊκή στρατηγική για τον 21ο αιώνα".

Συνομιλητές, ο επίτροπος Χρήστος Παπουτσής, ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Παρασκευάς Αυγερινός και συντονίστρια η ευρωβουλευτής Αννα Καραμάνου, γραμματέας του Τομέα Γυναικών του ΠΑΣΟΚ.

"Οι επιπτώσεις της σύγκλισης είναι πολλαπλασιαστικές για τις γυναίκες... Κάνουμε μια τρελή διαδρομή για να "πιάσουμε" δείκτες και αριθμούς και ξεχάσαμε τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τις γυναίκες. Μερική απασχόληση, ατομικά συμβόλαια εργασίας, ανεργία, συρρίκνωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων και κράτους πρόνοιας, παιδικοί σταθμοί, μέριμνα για τους ηλικιωμένους και τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, όλα αυτά πλήττουν πρώτα και κύρια τις γυναίκες. Ποιος νοιάζεται για τις βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων, ποιος νοιάζεται για τον πολιτισμό μας; Πορευόμαστε προς μια Ευρώπη χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο...".

"Θέλουμε ισότιμη συμμετοχή και όχι υποτέλεια στους Ευρωπαίους - οι πολυεθνικές που επηρεάζουν τις αποφάσεις δεν έχουν σχέση με τον πολιτισμό - ανησυχούμε για το μέλλον όχι μόνο της ΕΕ αλλά της ίδιας της Ευρώπης - πώς θα αντισταθούμε στις ντιρεκτίβες, όταν η δική μας φωνή χάνεται; Χωρίς να γινόμαστε εθνικιστές, αναρωτιόμαστε πώς θα διατηρήσουμε την ελληνική μας ταυτότητα - δεν μπορούν να αποφασίζουν για την κοινωνία μόνο κάποιοι τεχνοκράτες - εδώ πρόκειται για παράδοση των μικρών λαών άνευ όρων. Φοβόμαστε μήπως αλώσουν - σκόπιμα - την εθνική μας ταυτότητα - θα ξαναγυρίσουμε άραγε στο 1200 μ. Χ. στη μεγάλη καταστροφή της Ευρώπης από τις σταυροφορίες;".

Ναι, καλά διαβάσατε! Ερωτηματικά και εκρηκτικές ανησυχίες εξέφρασαν από τη βάση του ΠΑΣΟΚ, οι ίδιες οι γυναίκες κάνοντας παρεμβάσεις στη συζήτηση για τις επιπτώσεις της σύγκλισης που οικοδομείται "ερήμην του μισού πληθυσμού της Ευρώπης" που είναι οι γυναίκες αλλά και γενικότερα ερήμην του λαού. Η Εφη Μπέκου, νομάρχης, η Ράνια Παπαϊωάννου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων, η Ευαγγελία Ελματζόγλου και η Χριστίνα Τσαλατσάνη από το Δήμο Νίκαιας, ήταν μερικές από αυτές που έθεσαν καυτά ζητήματα στους ομιλητές.

Είχε προηγηθεί η ομιλία του Χρήστου Παπουτσή που προκάλεσε εύλογα ερωτηματικά:

"Μια στο καρφί και μια στο πέταλο", ο Ελληνας επίτροπος επισήμανε ότι "πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να μη θεωρήσουμε την ευελιξία στην αγορά εργασίας ως πανάκεια. Αντίθετα πρέπει να μελετήσουμε την ευρωπαϊκή εμπειρία που δεν ήταν πάντα θετική. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είπε, η εισαγωγή της ευελιξίας ενίσχυσε πολύ λίγο την ανταγωνιστικότητα χωρίς να δημιουργήσει νέες θέσεις απασχόλησης...".

Ο ομιλητής κατέληξε σε σοσιαλιστικές αποστροφές σχετικά με "πολιτικές αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους, τους πολίτες, τις γενιές, κοινωνικό διάλογο που πρέπει να συνοδεύεται από ουσιαστικές διασφαλίσεις προς τους εργαζόμενους" και "κοινωνικές κατακτήσεις που είναι η βάση για να εκπληρώσουν οι γυναίκες τον πολύπλευρο ρόλο τους στην κοινωνία" ζητώντας "κατοχύρωση των κοινωνικών δικαιωμάτων στο κείμενο της συνθήκης".

Στις διαπιστώσεις βέβαια πολλοί συμφωνούν. Τι γίνεται όμως στην πράξη; Περισσότερο ανήσυχος σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης και της Διακυβερνητικής, φάνηκε ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Παρασκευάς Αυγερινός. Παραδέχτηκε ότι το κοινωνικό κράτος κινδυνεύει, ότι χρειάζεται να καταπολεμήσουμε την ανεργία, τις διακρίσεις, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία και έδωσε έμφαση στο ερώτημα "Ποιος αποφασίζει". Δεν αναβαθμίζεται, τόνισε, ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το κόστος της διεύρυνσης της ΕΕ θα το πληρώσει ο νότος και προσωπικά, είπε, "νομίζω ότι η διεύρυνση είναι ακόμα αίτημα ανεπίκαιρο, όταν οι δεκαπέντε δεν τα έχουμε βρει μεταξύ μας". Ο ομιλητής μίλησε ακόμα για "Ευρώπη των λαών" και ανέλαβε τον άχαρο ρόλο να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα απαντώντας στις πολύ έντονες αντιδράσεις και στην αμφισβήτηση των γυναικών από το ακροατήριο. Παραδέχτηκε ωστόσο ότι υπάρχει υποχώρηση της ευρωπαϊκής ιδέας και κάθε χρόνο μικρότερο ποσοστό Ευρωπαίων δέχεται ή πιστεύει ή θεωρεί ότι μπορεί να προχωρήσει η σύγκλιση.

Για να απαλύνει ίσως τις εντυπώσεις από τις αντιδράσεις του κοινού, δευτερολόγησε ο Χρήστος Παπουτσής, που προσπάθησε πάλι να ισορροπήσει ανάμεσα στο "καρφί και το πέταλο": Εσπευσε να δηλώσει ότι αυξάνεται μεν η αμφισβήτηση της σύγκλισης αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ενισχύεται η άρνηση. "Πρόκειται για κριτική" είπε, και αναφέρθηκε με ευφορία στην όλο και μεγαλύτερη αποδοχή των Ευρωπαίων ότι θα βαδίσουμε όλοι μαζί προς το μέλλον. Μιλώντας από τη μια πλευρά για "συνεργασία των ευρωπαϊκών συνδικάτων και άλλες αριστερές δυνάμεις", υποστηρίζοντας "πανευρωπαϊκές απεργίες" όπως αυτή που έγινε για το κλείσιμο της "Ρενό" στο Βέλγιο, έδωσε από την άλλη πλευρά άφεση αμαρτιών για την ανεργία στην Κοινότητα με το δικαιολογητικό ότι "δεν είναι επιλογή της, αλλά η ανεργία οφείλεται στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας". Καμιά ευθύνη για τις κατευθύνσεις που δίνει η ΕΕ, τη συρρίκνωση παραγωγικών κλάδων, τις απολύσεις, τη μερική απασχόληση, την κατεδάφιση της κοινωνικής πολιτικής...