Προχτές, ένας 20χρονος, οπλισμένος με τη δύναμη της απελπισίας και της απόγνωσης, αφού για χρόνια είναι άνεργος και άστεγος, ανέβηκε στην ταράτσα του ξενοδοχείου "ΕΛΛΑΣ" και αναστάτωσε το κέντρο της Αθήνας πετώντας κεραμίδια. Χτες, καταδικάστηκε από το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο σε 6μηνη φυλάκιση, για "παρακώλυση συγκοινωνιών".

Αυτά λένε και επιτάσσουν οι νόμοι... Βλέπετε, τα συνταγματικά - υποτίθεται - κατοχυρωμένα και συνάμα, στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα της στέγης και της εργασίας μπορούν ανέτως να παραβιάζονται, ακόμη και να μην υφίστανται. Κανένας νόμος δεν προβλέπει την παραμικρή ποινή γι' αυτό και για κανέναν. Ολ' αυτά, με τη μια ή την άλλη μορφή, αποτελούν μια καθημερινή πλέον εικόνα ενός ανάλγητου και απάνθρωπου κοινωνικού συστήματος, που μια και μόνη γιατρειά "παίρνει": το οργανωμένο και μαζικό, λαϊκό "πετροβόλημά" του.