"Το '43, οπότε ήρθα στην Καλλιθέα, η παραλία μας ήταν γεμάτη από ξέφραγα ακαλλιέργητα οικόπεδα και δέσποζαν τα βράχια. Σιγά σιγά άρχισε να ζωντανεύει, αφού έγιναν κάποια εστιατόρια, πάρκα, τσίρκο και άλλα, χωρίς όμως να χάσει τη φυσική της ομορφιά. Κι ο κόσμος ερχόταν όλο και πιο συχνά εδώ, ιδιαίτερα τις γιορτές. Θυμάμαι ότι κάθε Καθαρή Δευτέρα η παραλία πλημμύριζε από κόσμο, που κατέβαινε απ' όλες τις γωνιές της Αττικής. Και γιορτάζαμε όλοι μαζί, δίπλα στη θάλασσα. Και όλοι μαζί από τότε αγωνιζόμαστε για να μη γίνουν ξενοδοχεία στην παραλία του Φαλήρου και να απομακρυνθεί ο Ιππόδρομος".

Τα λόγια αυτά του ιστορικού δημάρχου Καλλιθέας Γιάννη Γάλλου,που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή, φιλοξενούσαμε πριν ένα χρόνο στο "Ρ", όταν ο Φλοίσβος απειλούνταν με εγκατάσταση καζίνο, συνεδριακού κέντρου και πολυτελούς ξενοδοχείου, που θα το "στόλιζαν". Λόγια, που παραπέμπουν σε μια άλλη παραλία, προσβάσιμη σε όλους, σε μια παραλία τόπο αναψυχής και συνεύρεσης με άλλους ανθρώπους. Λόγια που, δυστυχώς, δεν μπορεί να τα ισχυριστεί κανείς σήμερα, αφού οι επιχωματώσεις, η επέκταση των κυματοθραυστών στη μαρίνα, οι χερσαίες παρεμβάσεις, πέραν του ότι περιορίζουν τις φυσικές διαδικασίες ανανέωσης του περιβάλλοντος, τείνουν να καταστήσουν την παραλία του Φλοίσβου και ευρύτερα του Φαληρικού Ορμου απρόσιτη στους κατοίκους των γύρω περιοχών και του λεκανοπεδίου της Αττικής γενικότερα. Κατά πώς φαίνεται, όμως, δεν είναι το ίδιο απρόσιτη σε όσους έχουν βλέψεις "τουριστικής αξιοποίησης" της περιοχής, στερώντας από τους κατοίκους την ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα σημεία της. Προχτές ακόμα η Συντονιστική Επιτροπή Φαληριωτών, που είχε δραστηριοποιηθεί παλιότερα ενάντια στο καζίνο, κατήγγειλε ότι το κλείσιμο του πάρκου σχετίζεται με το αυθαίρετο νυχτερινό κέντρο που χτίζει μέσα στο πάρκο ο γνωστός επιχειρηματίας της νύχτας Βοϊδονικόλας. Κι αν σ' αυτήν την αυθαιρεσία διακρίνει κανείς εύκολα τα σημάδια της συναλλαγής ανάμεσα στους αρμόδιους κρατικούς φορείς και τους ανθρώπους της νύχτας, δεν είναι το ίδιο ευδιάκριτα τα συμφέροντα που εξυπηρετεί η εγκατάλειψη τεραστίων εκτάσεων δημόσιας γης που βρίσκονται ανάμεσα στο Φλοίσβο και τις εκβολές του Ιλισού κι ακόμα παραπέρα ως το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Εκτάσεις, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως χώροι περιπάτου από χιλιάδες Αθηναίους και οι οποίες όμως εδώ και χρόνια παρουσιάζουν εικόνα σκουπιδότοπου. Στις τρεις δεκαετίες που πέρασαν από τότε που άρχισαν οι επιχωματώσεις στο Φαληρικό Ορμο, απ' όλες τις κυβερνήσεις εκπονήθηκαν μεγαλεπήβολα σχέδια για την αξιοποίηση της παραλίας. Η πρακτική που ακολουθείται, όμως, όλο αυτό το διάστημα φαίνεται να επιβεβαιώνει τους φόβους που είχαν διατυπωθεί αρχικά από τους κατοίκους των παράκτιων δήμων. Η κεντρική εξουσία θέλει να ξεχάσουν οι κάτοικοι ότι εκεί κάποτε υπήρχε παραλία προσβάσιμη σε όλους. Οι νεότερες γενιές ίσως δεν το γνωρίζουν καν. Αυτό το σβήσιμο της μνήμης ευνοεί όλα εκείνα τα παλιά σχέδια, που έβλεπαν πάνω στις επιχωματώσεις να απλώνονται τα διάφορα "Σέρατον". Σε πείσμα, βέβαια, αυτών των σχεδίων υπάρχουν ακόμα "επιζώντες". Πείσμονες, που εξακολουθούν να κατεβαίνουν στη θάλασσα για μια βόλτα.

"Η παραλία μας ήταν ωραία παλιά. Ερχόταν κόσμος, γονείς με τα παιδιά τους και κάθονταν με τις ώρες, χαζεύοντας τη θάλασσα. Τώρα υπάρχει μόνο βρωμιά και σκουπίδι. Δεν μπορεί να στείλει δυο ανθρώπους ο δήμος να τον καθαρίσουν; Δεν έφταναν όλα αυτά, μας έκλεισαν και τις εισόδους που οδηγούν στο πάρκο", θα μας πει με παράπονο ο Γιώργος Μαρκάκης,συνταξιούχος. Εκεί, στην παραλία, συναντήσαμε και την Ελένη Δασκαλοπούλου,χειμερινή κολυμβήτρια για αρκετά χρόνια. "Η παραλία Φαλήρου, λέει, ήταν και είναι για μας ένας χώρος αναψυχής. Βέβαια, σήμερα με τις ιδιωτικές μαρίνες δεν είναι το ίδιο, αφού δεν έχουμε πρόσβαση σε όλα τα σημεία της παραλίας. Τρομάξαμε όλοι όταν ο Λιβανός ήθελε να φτιάξει εδώ το καζίνο".

Θα θέλαμε πολύ να συμμεριστούμε τη χαρά όσων πίστεψαν πως αφού ανακλήθηκε η απόφαση για το καζίνο, γλίτωσε και η περιοχή. Μια φράση που βρήκαμε σε μελέτη ομάδας επιστημόνων του Πολυτεχνείου για την περιοχή δε μας αφήνει, όμως, περιθώρια για αισιοδοξίες. Καταγράφουν: "Υπαρξη μεγάλων αχρησιμοποίητων εκτάσεων στην παράκτια ζώνη, που διαμορφώνονται από επιχώσεις. Για τις εκτάσεις αυτές εκδηλώνεται μεγάλη ζήτηση από διάφορους φορείς, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν καταπατήσει τμήματά της".

Η παραλία κινδυνεύει και γι' αυτό δεν ευθύνονται μόνο τα λύματα που κατεβάζει ο Κηφισός...