Η όποια θετική εξέλιξη στον κλάδο των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις και τη στάση των άλλων συνδικαλιστικών παρατάξεων στο θέμα της απεργιακής κινητοποίησης, μπορεί να προέρθει μόνο από την ενεργοποίηση των ίδιων των εκπαιδευτικών. Φαίνεται όλο και πιο καθαρά η ανάγκη για αλλαγή ηγεσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα των καθηγητών.

Με την υπογράμμιση αυτή, η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Εκπαιδευτικών" (ΔΕΕ) αναφέρεται - με ανακοίνωσή της - στην "πραγματική δυναμική" που υπάρχει στον κλάδο, αλλά και στην ανάγκη να σταλεί "σαφέστατο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση", προσθέτοντας ότι θα δώσει γι' αυτό "όλες της τις δυνάμεις, παρ' όλα τα εμπόδια και τις αρνήσεις από τις γνωστές ηγεσίες". Η ΔΕΕ επισημαίνει τη συντηρητική επέλαση που συντελείται κατά των δικαιωμάτων και του επιπέδου ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας καθ' υποταγή της ΕΕ και της "νέας τάξης πραγμάτων", και υπογραμμίζει: "Σε μια κατάσταση συνεχών οικονομικών απωλειών, το 1996 ανατέλλει με φορολογικά τερτίπια που μειώνουν "αθόρυβα" το μισθό με επιδοματική πολιτική που πετυχαίνει και ένα μεγάλο μέρος να μην υπολογίζεται στη σύνταξη και το 25% του μισθού να μην τιμαριθμοποιείται πλέον". Αναφέρει τη μείωση του καθαρού εισοδήματος των καθηγητών για άλλη μια χρονιά, η οποία είναι φανερή παρ' όλες τις διακηρύξεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας σχετικά με το επίδομα βιβλιοθήκης που δόθηκε για το 1996. Τονίζει ότι στο οικονομικό ζήτημα πρέπει να προστεθεί το έγκλημα της εμπορευματοποίησης της γνώσης και της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας, που δέχονται νέα ώθηση με τη δήθεν "αποκέντρωση", την "ευρωπαϊκή διάσταση" και όλα τα υπόλοιπα μέτρα. Οπως επίσης και η σύνδεση μισθού - "παραγωγικότητας" που επιδιώκεται για εκβιασμό σε κάθε εργατική μεταβολή, χτύπημα της μονιμότητας και της επετηρίδας, ιδεολογική χειραγώγηση και νέα δραματική μείωση του μισθού.

Αναφερόμενη η ΔΕΕ στις ευθύνες που έχουν οι παρατάξεις ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και "ΣΥΝ", αλλά και κάποια... "ανεξάρτητα" σχήματα στην αναστολή και τη ματαίωση παραπέρα ανάπτυξης αγώνων, υπογραμμίζει: "Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, την οποία για χρόνια τώρα συγκαλύπτουν συστηματικά οι ηγεσίες ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ" εμφανίστηκαν τον Οκτώβρη ενωμένες (ασφαλώς στην πολιτική και την τακτική) και με δηλώσεις "αποφασιστικότητας" παρίσταναν πως ήταν έτοιμες για μεγάλους αγώνες. Ολα αυτά βέβαια, ενόψει των αρχαιρεσιών και κάτω από την πίεση της δυσαρέσκειας των συναδέλφων και της παράταξής μας. Το "σήμα" για την αναγκαία όμως στροφή τους ήταν η επιτυχημένη 48ωρη. Το πρόσχημα βρέθηκε. Ο μηχανισμός μπήκε μπροστά. Και το κλίμα αναστολής και ματαίωσης (με την ανέλπιστη συμπαράσταση και ορισμένων σχημάτων της "Παρέμβασης") δημιουργήθηκε. Οι μεθοδεύσεις για να εμποδιστεί ο συντονισμός και η κοινή δράση με άλλους φορείς ολοκλήρωσαν τη σύγχυση και την πλήρη αδράνεια".

Στις Γενικές Συνελεύσεις στις κατά τόπους ΕΛΜΕ, σημειώνει η ΔΕΕ, "ένας σημαντικός αριθμός συναδέλφων ήρθε, προβληματίστηκε και εξέφρασε με κατηγορηματικό τρόπο την αντίθεσή του για την κατάσταση στην οποία έχει φτάσει ο εκπαιδευτικός και η εκπαίδευση. Η πρόταση γι' απεργιακή κινητοποίηση συγκέντρωσε ένα σημαντικό ποσοστό των ΕΛΜΕ (36 ΕΛΜΕ υπέρ, 5 λευκά, 42 κατά) παρ' όλο που δεν κέρδισε την πλειοψηφία. Οι εμπειρίες από τη συμπεριφορά των ηγεσιών αυτών των παρατάξεων, η έλλειψη εμπιστοσύνης και αίσθηση ότι αυτή η ηγεσία δε θέλει ούτε μπορεί να έρθει σε αντιπαράθεση και μάλιστα σε τέτοια κλίμακα, αφού συναινεί με αυτήν την πολιτική, έγειρε την πλάστιγγα στο να μην προκύψει τελικά απεργιακή κινητοποίηση".

Η ΔΕΕ επισημαίνει ότι μέσα από αυτές τις διαδικασίες όμως αναδείχτηκαν δύο σημαντικά ζητήματα:

• Η ανάπτυξη στον κλάδο όλο και πιο έντονου προβληματισμού και αγωνιστικής δυναμικής που ασκεί πίεση όλο και σε μεγαλύτερο βαθμό.
• Η ανάδειξη της σημασίας που έχει το πρόβλημα της ηγεσίας, που πρέπει να αλλάξει, μέσα από κατοχυρωμένες διαδικασίες του σ. κ.

"Τα παραπάνω δείχνουν το δρόμο και την προοπτική", σημειώνει και γι' αυτό "είναι ανάγκη να καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε να μην εκτονωθεί η δυναμική που συσσωρεύτηκε, να ξεκαθαριστεί ότι η όποια θετική εξέλιξη μπορεί να προέλθει μόνο από την ενεργοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας των καθηγητών, να γίνει κατανοητό πως η πραγματική λύση του προβλήματος "εκπαίδευση και εκπαιδευτικός", είναι ενιαία και απαιτεί ευρύτατη αφύπνιση και ανάπτυξη ενός πλατιού και αγωνιστικού μετώπου. Είναι επίσης ανάγκη, να απαλλαγεί ο καθένας από την επικίνδυνο αυταπάτη πως είναι δυνατόν ποτέ οι ηγεσίες ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, "ΣΥΝ" να διεκδικήσουν λύσεις, να καθοδηγήσουν αγώνες και να αντιπαρατεθούν με την πολιτική για την οποία εργάζονται, υποστηρίζουν και με την οποία συνδέονται με χίλιους τρόπους".

Στις άμεσες επιδιώξεις - αναφέρει η ΔΕΕ - για μέσα στο Φλεβάρη, πρέπει να είναι η ενεργοποίηση των ΔΣ με περιοδείες στα σχολεία, πραγματοποίηση συσκέψεων και εκδηλώσεων (παραστάσεις, συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια κλπ.) με άλλους φορείς και ο συντονισμός των ΕΛΜΕ κατά ευρύτερες περιοχές, με κοινές πρωτοβουλίες, συγκεντρώσεις, συλλαλητήριο (π.χ. Παναθηναϊκό Συλλαλητήριο των ΕΛΜΕ Αττικής), με προοπτική η δράση αυτή να ενταθεί παραπέρα.