Λοιπόν, οι μέρες προσφέρονται να το ρίξουμελίγο έξω, αρκεί να βοηθήσει και ο καιρός. Εντάξει, στα μέτρα των δυνατοτήτων, που στον καθένα μας αφήνει η υπερδεκάχρονη λιτότητα. Το κύριο όμως, είναι να καταφέρουμε να βρεθούμε. Ασχετο αν θα γίνει στις πόλεις ή στην ύπαιθρο. Το κύριο είναι να βγούμε έξω και να γεμίσει ο τόπος με τις φωνές και το βουητό των παιδιών. Να στρώσουμε ένα τραπεζομάντηλο στο χώμα, ν' απλώσουμε τα σαρακοστιανά κι ύστερα να βάλουμε ψυχή.

Και, εν πάση περιπτώσει, στην Ελλάδα ζούμε... Μπορούμε ακόμα να φορτώσουμε τα όνειρα σε ένα κομμάτι χαρτί και τρία ξύλα, σ' έναν αετό και να τα αφήσουμε να πετάξουν.

Αύριο, θα 'χουμε πάλι το χρόνο να σκεφτούμε το πώς θα οργανώσουμε τα πράγματα ώστε να πετάξουν πραγματικά οι ελπίδες. Προς το παρόν... Κούλουμα