Το 60%-65% του πληθυσμού του Λεκανοπεδίου δεν έχει καμία διέξοδο σε χώρο πράσινου ή στη θάλασσα. Σε κάθε κάτοικο αντιστοιχούν μόνο 3,5 τετραγωνικά μέτρα γης, ενώ θα έπρεπε να του αντιστοιχούν τουλάχιστον 9,5 τ. μ. Σε ορισμένες γειτονιές, μάλιστα, η αναλογία πέφτει στο μισό τετραγωνικό ανά κάτοικο!

Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και αυτά είναι που έκαναν όσους πήραν μέρος στην ημερίδα για τη διάσωση των ελεύθερων χώρων της Αθήνας να συμφωνήσουν ομόφωνα πως "ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Κανένας ελεύθερος χώρος στην Αθήνα δεν πρέπει να κτιστεί πια, με οποιαδήποτε πρόφαση. Είναι επιτακτική ανάγκη να δραστηριοποιηθούν άμεσα οι ίδιοι οι κάτοικοι, για μια ζωή πιο ανθρώπινη, για μια ζωή που θα είναι συμβατή με το περιβάλλον".

Την ημερίδα διοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή Συλλόγων και Κινήσεων για την προστασία των Ελεύθερων Χώρων της Αθήνας.

Οπως τονίστηκε από τους ομιλητές, ο Δήμος Αθηναίων και το ΥΠΕΧΩΔΕ είναι ανάγκη να παρέμβουν άμεσα, ώστε ελεύθεροι χώροι, όπως τα πρώην εργοστάσια "Σαρακάκη", "Μιναϊδη - Φωτιάδη",το "Φιξ" και η "Εριουργία" στα Ανω Πατήσια,να αξιοποιηθούν προς όφελος της ποιότητας ζωής στην πόλη. Σημείωσαν ακόμα ότι δεν πρέπει να τσιμεντοποιηθούν τα οικόπεδα της ΔΕΗ,του ΚΑΠΑΨ και του Λαμπρόπουλου στους Ανω Αμπελόκηπους και ότι πρέπει να διασωθούν, να προστατευτούν και να αυξηθούν οι χώροι πράσινου στην Αθήνα.

Ο επικεφαλής της "Αγωνιστικής Συνεργασίας για την Αθήνα" Λεων. Αυδής,που παραβρέθηκε στην ημερίδα, τόνισε: "Στα θέματα προστασίας των ελεύθερων χώρων, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια υποχώρηση της αντίστασης του ίδιου του λαού. Βλέπουμε τελευταία ότι οι ελεύθεροι χώροι παραχωρούνται σε κάποιους "ηγεμόνες", όπως έγινε με το Πάρκο Ελευθερίας, που δόθηκε στον Λαμπράκη, που θέλει με το Μέγαρο Μουσικής να "στήσει" κάποια ηγεμονία στο χώρο της μουσικής. Το ίδιο συνέβη και με το Πάρκο Ρηγίλλης, όπου η Γουλανδρή θέλει να κτίσει ιδιωτικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Την υποχώρηση των κατοίκων στις διεκδικήσεις την επωφελούνται τα μεγάλα συμφέροντα. Γι' αυτό είναι ανάγκη να γενικευτεί η εμπειρία που έχετε, να υπάρξει ένα κίνημα ενιαίο από όλους τους φορείς και να χαραχτεί μια πολιτική πρασίνου".

Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην ημερίδα κάνουν καθαρό ότι πέρα από τους προαναφερόμενους γενικούς μέσους όρους σε συνοικίες όπως τα Πατήσια, η Αχαρνών, η Καλλιθέα, το Κερατσίνι και τα Καμίνια η κατάσταση είναι εξαιρετικά τραγική, ενώ στην περιοχή Πλατείας Αττικής - Αγίου Παντελεήμονος αντιστοιχεί μόνο μισό τετραγωνικό ανά κάτοικο!

Το 1940 στο Λεκανοπέδιο αντιστοιχούσαν 12 τετραγωνικά σε κάθε κάτοικο, το 1965 αντιστοιχούσαν 6,το 1977 σχεδόν 4 και σήμερα μόλις 3,5 τετραγωνικά μέτρα. Να σημειωθεί ότι στο Οσλο της Σουηδίας, κάθε κάτοικος έχει 9 φορές περισσότερο πράσινο.

Το 1990 η συνολική έκταση των ελεύθερων χώρων και του πράσινου ήταν 5.430 στρέμματα (μόλις το 14,3% της συνολικής έκτασης του δήμου). Αν όμως αφαιρέσουμε τους αρχαιολογικούς χώρους (970 στρέμματα ή 17,9%) και τους περιβόλους κοινωφελών χρήσεων - εκκλησιών κλπ. και του Προεδρικού Μεγάρου -(597 στρέμματα ή 11%), είναι μόνο 3.872 στρέμματα ή 10,2%.Και αυτό μαζί με τα Τουρκοβούνια, τον εκεί αυθαίρετο οικισμό και τις βραχώδεις εκτάσεις. Εξάλλου, σε σχέση με τους 772.000 κατοίκους του δήμου έχουμε, ουσιαστικά, μόλις 5 τ. μ. ανά κάτοικο, όπου όμως οι πραγματικοί χώροι πράσινου δεν είναι ούτε οι μισοί.

Σε ό,τι αφορά τα εφτά δημοτικά διαμερίσματα του δήμου, στο 1ο οι ελεύθεροι χώροι καταλαμβάνουν το 18,9% λόγω του Λυκαβηττού και του Εθνικού Κήπου. Στο 2ο το 18,9%,από το οποίο όμως ένα 8,82% είναι περίβολοι κοινωφελών χρήσεων και ένα 2,31% αρχαιολογικοί χώροι. Στο 3ο οι ελεύθεροι χώροι καταλαμβάνουν το 2% της έκτασής του, από το οποίο όμως το 13,18% είναι αρχαιολογικοί χώροι. Στο 4ο το 6,04%,στο 5ο το 4,39%,στο 6ο το 7,21% και στο 7ο το 18,93%,το οποίο είναι και το υψηλότερο ποσοστό, λόγω των Τουρκοβουνίων και της περιοχής Γουδιού.