Υπάρχουν φορές που οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους μπροστά στο μέγεθος των συναισθημάτων, μπροστά στη σκληρότητα της ίδιας της ζωής. Κι είναι φορές που το τρέμουλο στο χέρι, το κόμπιασμα στη φωνή, η νευρικότητα στις κινήσεις μαρτυρούν πολύ περισσότερα πράγματα απ' ό,τι μπορούν να πουν οι ολοκληρωμένες φράσεις, οι ολοκληρωμένες σκέψεις.

Η Ελένη Παντελοπούλου το βράδυ της 14ης του Ιούνη έχασε τον άνδρα της και την 8χρονη κόρη της Ειρήνη, κάτω από τα συντρίμμια της μοιραίας πολυκατοικίας. Η ίδια, αγκαλιά με τον 6χρονο γιο της σώθηκαν, αλλά το εφιαλτικό εκείνο βράδυ ποτέ δε θα μπορέσει να φύγει από το μυαλό της ίδιας και του γιου της. "Προσπαθούμε να σταθούμε στα πόδια μας. Ολοι οι επιζώντες κάτοικοι της μοιραίας πολυκατοικίας ζούμε με ηρεμιστικά. Δε χάσαμε μόνο τις περιουσίες μας, χάσαμε τους δικούς μας ανθρώπους", λέει χαρακτηριστικά.

Στην ερώτησή μας για το πόσο φρόντισε η πολιτεία τις οικογένειες των θυμάτων, σχηματίζεται στο πρόσωπό της ένα πικρό χαμόγελο. "Δεν είδαμε πουθενά την πολιτεία. Μας έδωσαν 200.000 δραχμές και αυτό ήταν. Ούτε καν ψυχολόγο για τα μικρά παιδιά που επέζησαν δεν είδαμε", λέει οργισμένη. Αναφέρεται στο πόρισμα για την πολυκατοικία, που όλοι οι αρμόδιοι πριν ένα χρόνο έλεγαν ότι θα βγει "το πολύ σε τρεις μήνες". Το πόρισμα ακόμα δε βγήκε, η πολυκατοικία ακόμα δεν γκρεμίστηκε, παραμένει εκεί - μακάβριο θέαμα - για να θυμίζει και να πληγώνει. "Πρέπει να επισπευστεί η απαλλοτρίωση, διότι όσο η πολυκατοικία δεν γκρεμίζεται, πέρα από το ψυχολογικό βάρος, δε μας δίνεται η απαλλαγή πρώτης κατοικίας", τόνισε η Ε. Παντελοπούλου. Αναφέρθηκε μάλιστα στην υπόσχεση του πρώην υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Ι. Τσακλίδη, ο οποίος όταν είχε πάει το Δεκέμβρη στο Αίγιο για τα εγκαίνια του ΤΑΣ, είχε πει ότι "σε λίγες μέρες θα έρθει σοβαρή χρηματική βοήθεια στις οικογένειες των θυμάτων". "Ακόμα περιμένουμε", λέει ειρωνικά η Ε. Παντελοπούλου, η οποία τονίζει ότι είναι υποχρέωση της πολιτείας να βοηθήσει 100% τις οικογένειες των θυμάτων. "Δεν είναι ζητιανιά αυτή - κανείς μας δεν είναι ζητιάνος. Είναι ΑΠΑΙΤΗΣΗ", καταλήγει η Ε. Παντελοπούλου.