Μόνο δυσφορία και επικριτικά σχόλια προκαλούν στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, που προβληματίζονται, σκέφτονται και αναλύουν τα πραγματικά δεδομένα - ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση και προτίμηση - εκτιμήσεις που δημιουργούν συνειρμούς και ψευδαισθήσεις, πως είτε το υπάρχον είτε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ήταν δυνατόν να σημάνει κάτι διαφορετικό γι' αυτούς. Πώς ήταν δηλαδή δυνατόν, να αλλάξουν, να αμβλυνθούν τα βαθιά αντιλαϊκά χαρακτηριστικά της κυβερνητικής πολιτικής.

Στο Συνέδριο, δεν "παιζόταν" η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Ολα τα... χαρτιά, που έχουν σχέση μ' αυτήν, είναι - με τη συναίνεση όλων τους -"σημαδεμένα". Και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού τα κόμματα που σήμερα αποτελούν τα βασικά στηρίγματα για την καπιταλιστική ανασυγκρότηση στις σύγχρονες συνθήκες - και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ - έχουν κατανοήσει και υιοθετήσει μέχρι κεραίας το ρόλο τους. Μπούσουλας στην πολιτική τους και πυξίδα στη δράση τους αποτελούν οι συμφωνίες και οι δεσμεύσεις, που έχουν αναλάβει απέναντι στις Βρυξέλλες και στη ντόπια ολιγαρχία. Δεσμεύσεις, που οι κυβερνώντες δεν κοπιάζουν πλέον να τις κρύψουν και οι οποίες δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο για παρεκκλίσεις.

Ο... αέρας της νίκης ήταν αναγκαίος για την κυβέρνηση Σημίτη, μόνο και μόνο για να επιταχύνει τα σχέδια επιβολής νέων, αναγκαίων για το "πρόγραμμα σύγκλισης", πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Αλλωστε δεν το έκρυψαν. Το επιβεβαιώνουν παράλληλα και οι πρώτες, μετά το Συνέδριο, αντιδράσεις. Ο πρόεδρος των εμποροβιομηχάνων του ΕΒΕΑ, μάλιστα, έσπευσε από χτες να απαιτήσει "δύναμη και τόλμη" και απαίτησε να παρθούν "πρόσθετα μέτρα".

Τα σενάρια για τα νέα, ακόμα πιο επαχθή για την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους, οικονομικά μέτρα, αποτελούν εδώ και καιρό αντικείμενο επεξεργασίας στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Μόλις το Σάββατο ο "Ρ" αποκάλυψε την εγκύκλιο προς ασφαλιστικούς οργανισμούς, νοσοκομεία, ΑΕΙ και ΤΕΙ, κάθε ΝΠΔΔ, σύμφωνα με την οποία την επόμενη χρονιά οι κρατικές επιχορηγήσεις θα είναι μικρότερες από τις ήδη μειωμένες του 1996. Η ανταλλαγή επιστολών με τις Βρυξέλλες και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, δεν αφήνει καμιά απολύτως αυταπάτη: Η κυβέρνηση, με τα γνωστά και ξεφτισμένα περί "σύγκλισης" επιχειρήματα, θα επιχειρήσει μέσα στους επόμενους μήνες, την προώθηση μέτρων και νόμων, που θα σηματοδοτούν μια πιο βίαιη επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα. Η κατάρτιση του κρατικού προϋπολογισμού και η ανάγκη παραπέρα συμπίεσης των ελλειμμάτων, που δογματικά γίνεται μέσα από τη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση των εργαζομένων. Η επιδίωξη για συγκράτηση του πληθωρισμού, αποκλειστικά και μόνο μέσα από τη συρρίκνωση της λαϊκής κατανάλωσης. Οι σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σύστημα, που στοχεύουν στον ακρωτηριασμό της καθολικότητας και του υποχρεωτικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης. Οι απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου για νέα, "πιο θαρραλέα" βήματα "απελευθέρωσης" της αγοράς εργασίας. Οι αξιώσεις του τραπεζικού κεφαλαίου για επέκταση των παρασιτικών του δραστηριοτήτων, σε καθεστώς πλήρους ασυδοσίας. Ολα αυτά και άλλες επιλογές, που κοινός τους παρονομαστής είναι η αμφισβήτηση των όποιων εργατικών κεκτημένων και η συμπίεση των λαϊκών εισοδημάτων σε επίπεδα φτώχειας, είναι το πλαίσιο και το φόντο μέσα στο οποίο η κυβέρνηση Σημίτη θα αξιοποιήσει τον... αέρα της νίκης της στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.