Πέμπτη 7 Αυγούστου 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ορισμένες αλήθειες

Την προσπάθεια ορισμένων κύκλων, να "συρρικνώσουν" στη συνείδηση της κοινής γνώμης το μέγεθος της αντιμεταρρύθμισης, που επιχειρεί η κυβέρνηση στην παιδεία, με την προβολή ορισμένων μέτρων, τα οποία αφορούν ξεχωριστές ομάδες της εκπαιδευτικής κοινότητας, την εντοπίσαμε και τη σημειώσαμε από την πρώτη στιγμή. Τόσο η τακτική αυτή, όσο και η γενικότερη κυβερνητική μεθόδευση, δεν είναι καθόλου τυχαίες. Εχουν στα θεμέλιά τους την πανάρχαια λογική του "διαίρει και βασίλευε", όπου κυρίως - μαζί με τον αποπροσανατολισμό - στηρίζει η κυβέρνηση τις ελπίδες της, για την προώθηση και θεσμοθέτηση της εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης.

Βέβαια, έχουν κι ένα ...δίκιο όσοι προβάλλουν αυτήν την αντίληψη. Πράγματι, τα μέτρα που εξήγγειλε - κατακαλόκαιρο - η κυβέρνηση αφορούν ένα ευρύτατο φάσμα αλλαγών, που αφορούν όλους όσοι, με τον ένα ή άλλο τρόπο, έχουν κάποια σχέση με την εκπαίδευση. Εχουν, όμως, ταυτόχρονα και μια κεντρική κατεύθυνση. Ουσιαστικά, οδηγούν σε πλήρη ανατροπή και αυτού ακόμα του κουτσουρεμένου δημόσιου και δωρεάν - όσο είναι ακόμη - εκπαιδευτικού συστήματος. Θέλουν, τώρα, να βάλουν στη θέση του ένα σύστημα, πλήρως εναρμονισμένο στις ανάγκες της ξέφρενης - στο σημερινό καλπασμό της - καπιταλιστικής αγοράς.

Είναι αυτονόητο πως από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία - ούτε καν για "διάλογο" - με μία τέτοια προοπτική. Τα μέτρα που προωθεί - κατακαλόκαιρο - η κυβέρνηση, εντόπισε έγκαιρα το ΚΚΕ, συνιστούν "συνολική, πολυμέτωπη επίθεση ενάντια στα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα της νέας γενιάς, με στόχο την ένταση της πνευματικής και υλικής της εκμετάλλευσης". Σ' αυτήν ακριβώς τη διαπίστωση, βρίσκεται το κλειδί για την αποκωδικοποίηση και της ιδεολογικής επίθεσης, που εξελίσσεται αυτές τις μέρες, με στόχο να πειστούν ευρύτερες λαϊκές μάζες ότι τα μέτρα είναι μεν σε θετική κατεύθυνση, θίγουν, όμως, συντεχνίες, στις διαμαρτυρίες των οποίων ο λαός πρέπει να κλείσει τα αυτιά. Ακριβώς, στην αντίθετη κατεύθυνση, όμως, βρίσκεται η αλήθεια. Κόντρα σ' αυτήν την - κυριολεκτικά φαιά - προπαγάνδα, ο λαός οφείλει να κρατήσει ανοιχτά τα αυτιά στην κάθε διαμαρτυρία της εκπαιδευτικής κοινότητας, ώστε να δει πως οι επιμέρους διαμαρτυρίες συγκροτούν μία ενιαία αντίθεση στην οπισθοδρόμηση που επιχειρείται από την άρχουσα τάξη.

Και όχι μόνον αυτό. Η αναγκαία, όσο ποτέ, σήμερα ουσιαστική και προς όφελος του λαού αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας δεν μπορεί να θεμελιωθεί πάνω στα συμφέροντα και τις απαιτήσεις της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας, στο απάνθρωπο κυνηγητό του κεφαλαιοκρατικού κέρδους, στον ανταγωνισμό της καπιταλιστικής ζούγκλας και στους νόμους της "προσφοράς και της ζήτησης". Η τέτοια αναβάθμιση είναι αδιανόητη, χωρίς την ουσιαστική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών και του ρόλου τους. Οπως ακριβώς είναι μια μεγάλη και επικίνδυνη αυταπάτη η όποια σκέψη για αναβαθμισμένους εκπαιδευτικούς, σ' ένα συνεχώς υποβαθμιζόμενο δημόσιο σχολείο - χώρο παραγωγής μισοειδικευμένων εργατικών χεριών και μυαλών, κατάλληλων, μόνο, για τη συνεχή αύξηση των κερδών της ολιγαρχίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η αναγκαία, όσο ποτέ, σήμερα αναβάθμιση της παιδείας, αφ' ενός, είναι άρρηκτα δεμένη με μια άλλη, ριζικά διαφορετική πορεία της οικονομίας και της χώρας συνολικά και, αφ' ετέρου, αφορά όλους τους εργαζόμενους, είτε έχουν κάποια άμεση σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα είτε όχι. Σ' αυτές τις αδιαμφισβήτητες αλήθειες, μπορεί και πρέπει να στηριχτεί η οικοδόμηση ενός πλατύτατου Μετώπου Παιδείας, ικανού να αντιπαλέψει αποτελεσματικά τα κυβερνητικά σχέδια, αλλά και να προβάλει το όραμα της παιδείας, που έχει ανάγκη ο τόπος.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ