Επιπλέον, θα σκέφτηκε ότι ο κλέφτης είναι ένα Τσιγγανάκι, παιδί ενός κατώτερου θεού, η ζωή του οποίου δεν αξίζει ούτε καν όσο ένα τσαμπί σταφύλι. Και ίσως να σκέφτηκε ότι κανείς δε θα του ζητήσει το λόγο για την εγκληματική ενέργειά του. Διότι θεωρεί πως οι νόμοι φτιάχτηκαν για να υπερασπίζονται τα συμφέροντα μόνο της δικής του ράτσας, την ιδιοκτησία του.

"... Και όταν μου είπαν: "Γύφτο τράβα δρόμο!/ Κι όταν τράβηξα ασυντρόφιαστος/ το δικό μου δρόμο πάλι,/ γνώρισα μια θλίψη μέσα μου/ θλίψη ασώπαστη μεγάλη!".

Είναι σίγουρο, όμως, ότι έχοντας νιώσει τώρα τον πόνο που προκάλεσαν στο κορμάκι του τα σκάγια της καραμπίνας, νιώθει στην ψυχή του μια θλίψη ασώπαστη μεγάλη. Μια θλίψη που προκαλεί το αίσθημα της κοινωνικής απόρριψης και της αφόρητης αδικίας. Μια θλίψη που προκαλεί τη συνειδητοποίηση πως είναι θύμα μιας ρατσιστικής αντίληψης και πρακτικής, που καλλιεργείται από ψηλά και ενυπάρχει στην κοινωνία μας, μέλος της οποίας πασχίζει να γίνει.

Είναι η ίδια αντίληψη και πρακτική που οδήγησε τον αγρότη της Θεσπρωτίας, πριν λίγες μέρες, να σκοτώσει το δεκατριάχρονο Αλβανάκι, γιατί αναζητούσε θαλπωρή σε ένα εγκαταλειμμένο χαμόσπιτο, ιδιοκτησία του αγρότη. Είναι η ίδια αντίληψη και πρακτική που όπλισε το χέρι του αγροφύλακα, από το Αργυροπούλι της Λάρισας, πριν λίγο καιρό, για να σκοτώσει έναν εικοσάχρονο Αλβανό, επειδή του πήρε ένα καρπούζι από το μποστάνι του.

Ναι, τόσο τιμάται η ζωή των απόκληρων της κοινωνίας μας από κάποιους ιεροφάντες της ατομικής ιδιοκτησίας: Οσο ένα τσαμπί σταφυλιού και ένα καρπούζι. Και, δυστυχώς, και ο δράστης του Διμηνιού Βόλου και ο αγροφύλακας του Αργυροπουλίου Λάρισας, με εισαγγελικές αποφάσεις, είναι ελεύθεροι...

"Κι έξαφνα με σπρώχνει ο πειρασμός/ τα ιερότατα να βρίσω,/ και το σκούξιμο του γύφτικού ζουρνά,/ μέσα του φυσώντας, να ξυπνήσω", μας καλεί ο Κωστής Παλαμάς.

Π. ΕΚΚΛΙΝΗΣ