Στην Πορτογαλία η νέα κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), που ανέλαβε την εξουσία μετά την ήττα της Δεξιάς, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, μόλις συμπλήρωσε ένα χρόνο Θητείας.

Παρά τις επιτηδευμένες προσπάθειες της κυβέρνησης του PS, όσον αφορά τον πολιτικό λόγο και την προπαγάνδα, να διατηρηθεί ζωντανό μεγάλο μέρος των προσδοκιών αλλαγής που δημιούργησε η λαϊκή ετυμηγορία πριν ένα χρόνο, η αλήθεια είναι ότι στην πορτογαλική κοινωνία συσσωρεύεται ένα αίσθημα απογοήτευσης και αυξάνονται συνεχώς οι διαμαρτυρίες και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης.

Οπως επανειλημμένα είχε προειδοποιήσει το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα καθημερινά επιβεβαιώνεται, στους πιο διαφορετικούς τομείς της κοινωνικής ζωής, ότι χωρίς μία νέα πολιτική και μόνο με την αλλαγή κομματικής ετικέτας από το κυβερνητικό κόμμα, καθώς και η διατήρηση, εκ μέρους του PS, των βασικών προσανατολισμών, που ακολούθησε πριν η Δεξιά, θα μπορούσε να οδηγήσει στα ίδια δυσοίωνα αποτελέσματα και συνέπειες.

Η κυβέρνηση του PS έχει ως κεντρικό και καθοριστικό άξονα της πολιτικής της μία τρομερή έμμονη ιδέα, όσον αφορά την εκπλήρωση των κριτηρίων ονομαστικής σύγκλισης του Μάαστριχτ και τη συμμετοχή της Πορτογαλίας στον αρχικό πυρήνα του ενιαίου νομίσματος, που τη θεωρεί "απόλυτη προτεραιότητα".

Και αυτό με όλες τις σοβαρές συνέπειες που υφίσταται το μεγαλύτερο μέρος των λαών της Ευρώπης, λόγω της γενικής επιβολής αυτής της "ενιαίας σκέψης" και της "ενιαίας πολιτικής" που καθοδηγείται από τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Ετσι, η κυβέρνηση, πρόσφατα, παρουσίασε μία πρόταση κρατικού προϋπολογισμού, για τον επόμενο χρόνο, με την οποία επιμένει σε μία πολιτική τυφλά αντιπληθωριστική, αντίθετη στην οικονομική επέκταση και ανάπτυξη που τόση ανάγκη έχει η χώρα. Η πρόταση αυτή εμπεριέχει την προοπτική της αύξησης του αριθμού των ανέργων (ανέρχονται σε 500.000, σύμφωνα με τα ελλιπή επίσημα στοιχεία), δεν προβλέπει κονδύλια για κοινωνικές δαπάνες, οι οποίες επείγουν για να απαλύνουν τα σοβαρότατα υπάρχοντα κοινωνικά προβλήματα, βασίζεται αποκλειστικά στο πάγωμα και τη μείωση των πραγματικών αμοιβών των εργαζομένων και των συντάξεων, ενώ πολλαπλασιάζει κάθε είδους "ρουσφέτια" και εύνοιες προς το μεγάλο κεφάλαιο.

Με αυτόν τον τρόπο προωθείται στην Πορτογαλία μία πολύ παλιά πορεία επιβολής θυσιών για τους εργαζόμενους, θυσίες που όπως λέει η κυβέρνηση του PS είναι το αναγκαίο τίμημα, ώστε να βρεθεί η Πορτογαλία στο "κέντρο της ευρωπαϊκής ανοικοδόμησης".

Το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΠΚΚ) διεξάγει ένα σταθερό αγώνα ενάντια σε αυτήν την ψεύτικη προπαγάνδα της κυβέρνησης, ξεκαθαρίζοντας ότι ο στόχος του ενιαίου νομίσματος δε σημαίνει θυσίες μόνο για το 1997, αλλά και για το 1998 και το 1999 και ακόμα θυσίες για τα επόμενα χρόνια μετά τη δημιουργία του ενιαίου νομίσματος. Το ΠΚΚ τονίζει ότι η προσδοκία να φτάσει η Πορτογαλία, που έχει μία εύθραυστη οικονομία και όντας μία από τις πιο καθυστερημένες χώρες της ΕΕ, να έχει ένα γερό νόμισμα που θα τη βοηθήσει, θα διαψευστεί, ενώ αντίθετα θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τα πραγματικά της οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Το ΠΚΚ τονίζει επίσης ότι με την, ακόμα αβέβαιη, συμμετοχή της στο ενιαίο νόμισμα, η Πορτογαλία μακριά από το να κερδίσει οποιοδήποτε επιπλέον ποσό για την υπεράσπιση των συμφερόντων της, θα παραμείνει αιχμάλωτη της νεοφιλελεύθερης λογικής του Μάαστριχτ και ακόμα πιο υποταγμένη στις υπαγορεύσεις και τα συμφέροντα εκείνων που πραγματικά επιβάλουν την τωρινή "ευρωπαϊκή ανοικοδόμηση".

Στα πλαίσια της ίδιας άγριας λογικής του Μάαστριχτ είναι και ένας άλλος βασικός άξονας της πολιτικής της κυβέρνησης του PS: ένα βάναυσο, επιταχυνόμενο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που εφόσον ολοκληρωθεί, θα οδηγήσει την Πορτογαλία σε έναν τομέα δημοσιών επιχειρήσεων πολύ μικρότερο από εκείνον που υπήρχε στα τελευταία χρόνια της φασιστικής δικτατορίας, αφού στα σχέδια του κυβερνώντος κόμματος συμπεριλαμβάνονται μέχρι και ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων που ήταν κρατικές και πριν από την επανάσταση της 25 του Απρίλη του 1974.

Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι, πέρα από την ολοκληρωτική ανασυγκρότηση της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου επί της εθνικής οικονομίας, η ταχύτητα και η έκταση αυτής της διαδικασίας είναι στενά συνδεδεμένες με την απόκτηση εξαιρετικά μεγάλων εσόδων (400 δισ. εσκούδων το 1997) που θα επιτρέψουν να μειωθεί το δημόσιο έλλειμμα, ώστε να επιτευχθεί ένα από τα κριτήρια της ονομαστικής σύγκλισης.

Αυτή η διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων επιχειρήσεων είναι μία σκανδαλώδης υπόθεση προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, μέσω της οποίας το κράτος όχι μόνο θα χάσει θεσμούς της οικονομικής κυριαρχίας και της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος, αλλά και σημαντικά έσοδα, αφού προβλέπεται ότι οι τόσο δυσφημισμένες δημόσιες επιχειρήσεις θα συμβάλουν στον προϋπολογισμό του 1997 με 360 δισ. εσκούδα, σε μερίσματα και φόρους. Με την υποστήριξη του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και ενάντια σε αυτές και πολλές άλλες πλευρές της πολιτικής, που τώρα συνεχίζει το κυβερνών κόμμα και η Δεξιά χειροκροτεί, αναθερμαίνεται ο αγώνας των εργαζομένων και άλλων στρωμάτων, που απορρίπτοντας τις πιέσεις στην κατεύθυνση της παραίτησης, αναλαμβάνουν την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και των συμφερόντων τους.

Στο ευρύ πλαίσιο των πολλαπλών πρωτοβουλιών διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, οι πρόσφατες αγωνιστικές κινητοποιήσεις των ανθρακωρύχων, των σιδηροδρομικών, των εργαζομένων στη δημόσια διοίκηση και στον τομέα των δημοσίων επιχειρήσεων, των συνταξιούχων και των φοιτητών δίνουν το παράδειγμα για το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν, ώστε να αντέξουν τα χτυπήματα από την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση και να εξασφαλίσουν την ικανοποίηση των δίκαιων και επειγόντων λαϊκών διεκδικήσεων.

Βίτορ ΝΤΙΑΣ

μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του ΠΚΚ