Το φάρμακο πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κοινωνικό αγαθό και ως βασικός παράγοντας για την υγεία. Γι' αυτό πρέπει να μπορεί να το παίρνει ο ασθενής σε προσιτή τιμή. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα και πολύ περισσότερο σαν καταναλωτικό αγαθό. Δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο ανταγωνισμού, συσσωρεύοντας κέρδη στους βιομηχάνους.

Αρα, το κράτος πρέπει να έχει την κύρια ευθύνη στην παραγωγή και διάθεσή του. Γι' αυτό πρέπει να υπάρξει η εξής κατεύθυνση:

1. Να ολοκληρωθεί η μελέτη και η έκδοση Εθνικού Συνταγολογίου.

2. Να προχωρήσουν οι μελέτες βιοδιαθεσιμότητας και βιοϊσοδυναμίας των ιδιοσκευασμάτων, με ευθύνη του ΕΟΦ σε συνεργασία με νοσοκομεία και πανεπιστήμια.

3. Να τροποποιηθεί ο νόμος 1965/91 και να επανέλθει στο σύνολό του ο ιδρυτικός νόμος 1316 περί ΕΟΦ. Να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις που προβλέπει (κρατική φαρμακαποθήκη, εθνική φαρμακοβιομηχανία) και να ανοίξουν το ταχύτερο τα κλειστά εργοστάσια ιδιοκτησίας ΕΟΦ.

4. Το ΕΟΦόσημο να πάει για τους σκοπούς που θεσπίστηκε. Σε αντίθετη περίπτωση να καταργηθεί.

5. Για τη συγκράτηση, αλλά και τη μείωση των τιμών, να γίνει ανακοστολόγηση από μηδενική βάση με πλήρη διαφάνεια. Το θεωρούμε εντελώς απαραίτητο για τη διασφάλιση των συμφερόντων των εργαζομένων και των ασφαλιστικών τους Ταμείων.

6. Να μην εξαιρεθούν από τον έλεγχο τιμών τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα.

7. Να περιοριστεί ουσιαστικά η δαπάνη των 3Δ (Διοίκηση - Διάθεση - Διαφήμιση).

8. Να λειτουργήσει ουσιαστικά η επιτροπή φαρμακευτικής επαγρύπνησης. Τα στοιχεία που συγκεντρώνει να δημοσιεύονται στον ημερήσιο Τύπο.

Η υλοποίηση των προτάσεων αυτών, που μπορεί να γίνει, αφού λείπει η πολιτική βούληση, μόνο με ισχυρή πίεση του συνδικαλιστικού κινήματος, θα ανέστρεφε την υπάρχουσα κατάσταση. Η κοινή ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο, του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, που δημοσιεύτηκε στο "Ρ" είναι μια αρχή που πρέπει να συνεχιστεί.