Η ουσιαστική συμμετοχή του εργατικού κινήματος και των φορέων του στην οργάνωση της φετινής επετείου ήταν ένα καινούριο και ολοφάνερα θετικό στοιχείο. Ορισμένοι, που, παντελώς αβάσιμα και προφανώς για λόγους μικροσκοπιμοτήτων, θέλουν σώνει και καλά το Πολυτεχνείο αποκλειστική υπόθεση των φοιτητών, δυσαρεστήθηκαν ή και εξοργίστηκαν με τη συμμετοχή αυτή. Πολλά ακούστηκαν για το σύνθημα "έρχονται οι οικοδόμοι". Οι "λεπτεπίλεπτοι", μάλιστα, μίλησαν και για "εξωθεσμικές δυνάμεις καταστολής". Οι κραγμένοι, δε, προβοκάτορες εκτόξευσαν και εκτοξεύουν ευθέως στον τοίχο τον αντικομμουνιστικό τους εμετό. Ο Δ. Βανδώρος θυμάται και θυμίζει: "Το σύνθημα είναι ιστορικά δικαιωμένο. Ας ψάξουν οι ανιστόρητοι στο Σύλλογο Φυλακισθέντων. Ο Βασίλης ο Δούρος είναι μέλος μας. Και ήταν στη Συντονιστική της κατάληψης. Το σύνθημα φωνάχτηκε μέσα από το Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του '73, όταν ξεκινήσαμε πορεία από τα Χαυτεία και πήγαμε στο Πολυτεχνείο. Η πορεία είχε και συνέχεια. Γυρίσαμε στα Χαυτεία, όπου δεχτήκαμε το πρώτο χτύπημα από την Αστυνομία, συνεχίσαμε προς το Σύνταγμα. Χτυπηθήκαμε ξανά με την Αστυνομία στην Κλαυθμώνος, τότε ακόμα την έφτιαχναν και η Αστυνομία ήταν κρυμμένη πίσω από τις λαμαρίνες. Δεν είναι καινούριο. Ορισμένοι προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία. Ομως στο Πολυτεχνείο ήταν Εργάτες, Αγρότες και Φοιτητές! Σαν τέτοιο βρήκε απήχηση στο λαό, γι' αυτό κι ενδιαφέρει τόσο η περιφρούρησή του. Το γεγονός ότι οι κομμουνιστές ανταποκρίθηκαν και τότε και σήμερα δείχνει την πολιτική τους συνέπεια. Θέλαμε και θέλουμε την ιστορική συνέχεια της εξέγερσης με ζωντανή τη μνήμη της στους αγώνες του λαού.

Με την ευκαιρία, συμπληρώνει, να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα: Η εργατική τάξη και οι οικοδόμοι σαν τμήμα της θα συνεχίσουν να συναντιούνται με το φοιτητικό κίνημα στους δρόμους του αγώνα. Οσο τα προβλήματα θα οξύνονται, το μέτωπο αυτό θα δυναμώνει. Η 28 Νοέμβρη είναι μία αρχή. Εμείς συνεχίζουμε και στις 12 Δεκέμβρη".

"Ορισμένοι, συμπληρώνει ο Π. Γεωργιάδης, επιχειρούν να εμφανίσουν το κίνημα στο χώρο της παιδείας ότι ήρθε σε ρήξη με το εργατικό κίνημα. Αποδείχθηκε ότι όχι μόνο δεν υπάρχει ρήξη, αλλά και ότι ήταν νίκη αυτής της ενότητας ο φετινός γιορτασμός. Η συνάντηση του μαζικού λαϊκού κινήματος στο Πολυτεχνείο δείχνει ότι το μήνυμα της εξέγερσης μπορεί να πραγματώνεται στους καθημερινούς αγώνες. Η οξύτητα των προβλημάτων οδηγεί σε ενιαίο μέτωπο, για ριζοσπαστικές αλλαγές στην κοινωνία, σε ένα αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δρόμο, που θα ανοίγει το δρόμο στη σοσιαλιστική προοπτική".