Περιμέναμε το 1994, σαν χρονιά ελπιδοφόρα για τα εικαστικά. Επί υπουργίας Μ. Μερκούρη, ως αναπληρωτής υπουργός ο Θ. Μικρούτσικος έδωσε υποσχέσεις για τον εικαστικό τομέα. Δυστυχώς όμως και το 1994, το ΥΠΠΟ προτίμησε τα "πυροτεχνήματα". Στην αρχή της χρονιάς, ο υπουργός εξάγγειλε "χάραξη εθνικής εικαστικής πολιτικής", αλλά στη διάρκεια της χρονιάς περιορίστηκε σε επιλεκτικές συναντήσεις με "αγαπημένους του" δημιουργούς και κυρίως με μεσάζοντες - εμπόρους τέχνης. Προτίμησε, δηλαδή, την ιδιωτικοοικονομική αντίληψη, αρνούμενος συστηματικά το διάλογο με τον επίσημο φορέα των εικαστικών, το ΕΕΤΕ και με άλλους φορείς που έχουν άμεση σχέση: Πινακοθήκη, ΑΣΚΤ,κ. ά. Η λύση λοιπόν - αν μπορεί να υπάρξει λύση με την τακτική που εφαρμόζει το ΥΠΠΟ - στα πολλά, χρόνια, καυτά προβλήματα του κλάδου θα περιμένει για πολύ, καθότι το 1995 προμηνύεται χειρότερο του 1994. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στον προϋπολογισμό του ΥΠΠΟ δεν προβλέπεται καν επιχορήγηση του ΕΕΤΕ.

Το 1994, τη μερίδα του λέοντος στις εικαστικές δραστηριότητες απέσπασε η "Εθνική Πινακοθήκη". Η ίδρυση του ιδιωτικού Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης σε δημόσια, ανυπολόγιστης αξίας, έκταση παρέμεινε φιλολογία, καθώς, ενώ συνεχίστηκαν οι αντιδράσεις για την περιβαλλοντική επιβάρυνση που η κατασκευή του θα προκαλούσε στο κέντρο της Αθήνας, το ΥΠΠΟ δεν ξεκαθάρισε τη θέση του.

Με αδιευκρίνιστο το ρόλο της Πινακοθήκης (εκθεσιακού κέντρου, ή Μουσείου Ιστορίας της Ελληνικής Τέχνης;), στις αίθουσές της φιλοξενήθηκαν δύο μεγάλες εκθέσεις: "Κρητικές Εικόνες από τον Χάνδακα ως τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη" και "Πύλες του Μυστηρίου". Παράλληλα υπήρξε το σίριαλ περί αγοράς ή όχι, περί γνησιότητας ή όχι του "Αγίου Πέτρου". Στο 1995, παραπέμφθηκε ο εκσυγχρονισμός των υπόγειων αποθηκών της, για να βρουν επιτέλους προστατευτική στέγη θησαυροί που απειλήθηκαν με ολοσχερή καταστροφή, από πλημμύρα στο υπόγειο.

Σοβαρά προβλήματα, λόγω της έλλειψης οικονομικής βοήθειας από το ΥΠΠΟ, αντιμετώπισε και το "Μουσείο Μπενάκη", καθώς για τη νέα πτέρυγα και την ανακαίνιση του παλιού κτιρίου παλεύει μόνο του... Αλλά και σημαντικά περιφερειακά μουσεία, π. χ. "Μουσείο Θεόφιλου" στη Μυτιλήνη, "Μουσείο Χαλεπά","Μουσείο Τηνίων Καλλιτεχνών",αφέθηκαν αβοήθητα παρότι απειλούνται με κατάρρευση.

Τέλος, το 1994 "έφυγε" ο Ν. Χατζηκυριάκος - Γκίκας,μεγάλος δημιουργός, που συνταίριαξε το μετακυβιστικό ιδίωμα, με την κλασική εντόπια παράδοση.

Ηλιάνα ΜΟΡΤΟΓΛΟΥ