Η θηριωδία των στρατοκρατών της Αγκυρας και η αναισχυντία της διεθνούς κοινότητας "ζευγάρωσαν" από προχτές στα βουνά του Κουρδιστάν και επιδίδονται σε ένα αισχρό όργιο προσβολής της ανθρώπινης ύπαρξης και των ιδανικών της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της ειρήνης. Τριάντα πέντε χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες εισέβαλαν στην περιοχή των Κούρδων και χορεύουν ήδη άγριο"πυρρίχιο", καίγοντας χωριά και συλλαμβάνοντας γυναικόπαιδα και γέροντες για να τα μεταφέρουν βίαια σε τουρκικά εδάφη. Επίσημα ως στόχος της"επιχείρησης" προβάλλεται η εξουδετέρωση των ομάδων Κούρδων αυτονομιστών, που η Αγκυρα έχει βαφτίσει αυθαίρετα "τρομοκράτες", για να εξασφαλίσει έτσι άλλοθι στην επίθεσή της και να καλύψει τα πραγματικά σχέδιά της. Την απόφασή της, δηλαδή, να εξοντώσει όλους τους μάχιμους Κούρδους και να πατάξει, με μια νέα γενοκτονία, το αυτονομιστικό κίνημα αυτού του λαού. Βεβαίως, η διαβολή, εκ μέρους της Αγκυρας, του αγώνα των Κούρδων είναι πασιφανής και λογικά αυτή η προσπάθειά της έπρεπε να πέσει στο κενό. Πώς όμως να συμβεί αυτό, όταν και στη νεότερη "Ιερά Συμμαχία" των μεγάλων εξακολουθεί να ισχύει η "μετερνίχιος" αντίληψη ότι κάθε απελευθερωτικό κίνημα είναι τρομοκρατική πράξη; Αλλωστε τα σχετικά παραδείγματα που έχουμε είναι πάρα πολλά. Ως εξτρεμιστική, λόγου χάρη, είχε χαρακτηριστεί η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ενώ η ίδια αντίληψη είχε καλλιεργηθεί παλιότερα και για τον αγώνα του κυπριακού λαού κατά της αγγλικής κατοχής και η διεθνής κοινότητα έβλεπε τότε απαθής τον Χάρτινγκ να στήνει αγχόνες στη Λευκωσία...

Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, είναι βέβαιο ότι η Αγκυρα θα περάσει "διά πυρός και σιδήρου" ένα λαό, που αγωνίζεται δεκαετίες να αυτονομηθεί, και ούτε "κιχ" δε θ' ακουστεί από οποιαδήποτε γωνιά της Γης. Ο κοπτόμενος υπέρ των ιδεωδών της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μπιλ Κλίντον ευλόγησε ήδη τον εξολοθρεμό των Κούρδων, δηλώνοντας ότι "κατανοεί την κίνηση της Αγκυρας"! Και οι άλλοι Ταρτούφοι και αμοραλιστές της διεθνούς σκηνής είτε ακολούθησαν τη "γραμμή" του Λευκού Οίκου είτε κατάπιαν τη γλώσσα τους για το διαπραττόμενο έγκλημα στο Κουρδιστάν.

Εάν, όμως, τίθεται ένα πελώριο ηθικό θέμα για τη συναυτουργία των μεγάλων σ' αυτή τη σφαγή, τίθεται παράλληλα και ένα πελώριο ερώτημα για τους μικρούς αυτού του πλανήτη, που μένουν επίσης απαθείς για τα τεκταινόμενα στο Κουρδιστάν. Ξεχνούν, φαίνεται, οι άμυαλοι ότι η καμπάνα χτυπάει τώρα για τους Κούρδους, αλλά αύριο μπορεί να χτυπήσει για κάποιον απ' αυτούς!