Ισως αιφνιδιάστηκαν εκείνοι που περίμεναν ότι η γνωστή φιλολογία περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα λειτουργούσε και τώρα. Οτι, τέλος πάντων, η Τουρκία θα δίσταζε να προχωρήσει σε τέτοιου είδους ενέργειες με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να καταρτίζει τον έναν κατάλογο χωρών που τηρούν τα ανθρώπινα δικαιώματα μετά τον άλλο και μόλις ύστερα από λίγες μέρες τελωνειακής ένωσης με την ΕΕ. Και, όμως, η Τουρκία καθόλου δεν ενοχλήθηκε. Προχώρησε με όλη την ησυχία της και η όλη κι όλη ενόχλησή της προήλθε από την κραυγαλέα σιωπή της ΕΕ και από την ανοιχτή επιδοκιμασία του Λευκού Οίκου. Οπως τονίστηκε από εκπροσώπους του Πενταγώνου σε Ελληνες δημοσιογράφους, ακόμη και τα αεροπλάνα επιτήρησης της ζώνης που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν, για να μην ενοχλήσουν τις κινήσεις των τουρκικών δυνάμεων!

Θυμάται, αλήθεια, κανείς τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Μ. Καραγιαλτσίν που απειλούσαν την Κύπρο; Εγιναν αμέσως μετά τις υπογραφές της συμφωνίας τελωνειακής ένωσης με την ΕΕ. Πολύ περισσότερο που έχουμε και μια μάλλον δυσοίωνη προϊστορία. Μήπως, άραγε, θα έπρεπε να θυμηθούμε την ιστορία της ένταξής μας στη ΔΕΕ και τη θλιβερή πορεία του άρθρου 5;

Θλιβερή προϊστορία έχουν και άλλοι. Π. χ., οι Κούρδοι. Αφού οι Αμερικανοί τούς δημιούργησαν πρώτα ελπίδες, αρχίζοντας ή μισοαρχίζοντας να τους θεωρούν "εθνική μειονότητα", τώρα τους αφήνουν στην τύχη τους. Μια ένδειξη του τι περιμένει τους λαούς και σε άλλες περιπτώσεις.

Και τι να πούμε για την - όντως αριστοτεχνική - σκηνοθεσία της επιχείρησης; Γιατί είναι, νομίζουμε, πασιφανές ότι η επιχείρηση έγινε σε στενό συντονισμό με την τελωνειακή σύνδεση της Τουρκίας με την ΕΕ. Εχουν σοβαρά την απαίτηση να πιστέψουμε ότι η τουρκική ηγεσία ξεκίνησε την επιχείρηση - μια επιχείρηση, όπως επισήμως λέγεται, με μακρόπνοες προοπτικές - χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και ότι, στις συνομιλίες για την τελωνειακή ένωση, δεν αναφέρθηκε καθόλου το Κουρδικό;