Και όχι μόνο να απο-πληροφορήσουν, αλλά και να συκοφαντήσουν τους ωραίους αυτούς αγώνες, κάνοντας εντέχνως λόγο:

• για "ετερόκλητες και ευκαιριακές συμμαχίες"
• για "υποκινούμενο διεκδικητικό κίνημα"
• για "ξεσήκωμα των κουλάκων"
• για "αντεπανάσταση των φοροφυγάδων"
• για "ανεύθυνο συνδικαλισμό"
• για "κομματικά κινούμενα του ΚΚΕ" κλπ κλπ.

Ας δούμε, όμως, μια - μια, τις συκοφαντίες:

1. Πράγματι αγωνίζονται δίπλα - δίπλα διαφορετικές ("ετερόκλητες") κοινωνικές τάξεις, αλλά - όπως θα καταφανεί - δεν είναι διαφορετικά τα αιτήματά τους.

2. Πράγματι έχουν και διεκδικητικό χαρακτήρα οι κινητοποιήσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν είναι, όμως, υποκινούμενες, αλλά κινούμενες από τις ίδιες αιτίες, - όπως θα εξηγήσουμε.

3. Πράγματι, στο πλευρό των μικροκληρούχων αγροτών, αγωνίζονται και νοικοκυραίοι αγρότες, αλλά οι αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων τους δεν είναι το μοναδικό ή κύριο αίτημά τους.

4. Πράγματι, έχουν και φορολογικά κίνητρα οι κινητοποιήσεις, αλλά τα κίνητρα αυτά είναι μόνο η αφορμή και όχι η αιτία των κινητοποιήσεων, - τουλάχιστον για τους περισσότερους.

5. Πράγματι, στον αγώνα αυτό έχει κάνει την εμφάνισή του και ο ανεύθυνος συνδικαλισμός, αλλά αυτός είναι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός που προσπαθεί να εκφυλίσει τον αγώνα.

6. Πράγματι, στον αγώνα αυτό έχουν εισχωρήσει και τα κόμματα,αλλά πρόκειται, κυρίως, για το ΠΑΣΟΚ (και την κυβέρνησή του) που προσπαθούν να παραλύσουν τις κινητοποιήσεις.

Κοινός παρονομαστής είναι η κοινή οργή τους εναντίον της αντιλαϊκής και αντιαναπτυξιακής κυβερνητικής πολιτικής.

Και κοινός στόχος είναι η ανατροπή της πολιτικής αυτής και η αντικατάστασή της με μια πολιτική που να αίρει τα σημερινά αδιέξοδα.

Αρα, ο αγώνας, στη βάση του, είναι ενωτικός και καθημερινά θα γίνεται όλο και περισσότερο ενωτικός - μέχρι ταυτισμού.

γ\Ο\λους τους ξεσηκωμένους - αγρότες, μικρομεσαίους, ανέργους και συνταξιούχους - τους ενώνει η κοινή τους αξίωση για ένα κράτος περισσότερο ευαισθητοποιημένο, για μια κυβέρνηση με λιγότερη κοινωνική αναλγησία, για μια αγροτική πολιτική πλησιέστερη στον Ελληνα αγρότη και πιο απόμακρη από τον Ευρωπαίο γραφειοκράτη, για μια εργατική και εργασιακή πολιτική που να μην ξηλώνει τον κοινωνικό ιστό, αλλά να τον συγκρατεί, για μια φορολογική πολιτική σύμφωνη με τις συνταγματικές επιταγές, για μια πιστωτική πολιτική που δε θα αγνοεί επιδεικτικά τον μικρομεσαίο, για μια συνταξιοδοτική πολιτική που θα σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για μια διοίκηση και διαχείριση των κοινών που θ' αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή...

Είναι αγώνας για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και λιγότερη κοινωνική αναλγησία. Είναι αγώνας για περισσότερη δημοκρατία στην οικονομία. Είναι αγώνας για περισσότερη Ελλάδα και λιγότερη Ευρώπη!