Στις "Πρέσπες '97", αυτή η εμπειρία ζωής παρακάμπτεται. Παραβλέπεται το γεγονός ότι οι λαοί της περιοχής παρέμεναν και παραμένουν πίσω από τείχη εδώ και αρκετές δεκαετίες. Παραβλέπεται το γεγονός ότι, σήμερα, χωρίζονται, πιεζόμενοι από ακόμα μεγαλύτερες τεχνητές εντάσεις. Και αντί να τεθεί το ερώτημα ποιος κρύβεται πίσω από αυτές, οι διοικούντες βρήκαν τη "βολική" λύση: Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης θα παραβρεθεί και θα αναγγείλει τη δημιουργία της "Αστυνομίας Συνόρων". Ετσι, για το ύψωμα ακόμα περισσότερο των τειχών.
Επίσης, την ώρα που η Τοπική Αυτοδιοίκηση Ελλάδας, Αλβανίας και Σκοπίων αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα και θα περίμενε κανείς συνάντηση και ουσιαστική συζήτηση από αιρετούς των παραμεθόριων χωριών των τριών χωρών, απλά στις "Πρέσπες '97" θα συναντηθούν δήμαρχοι Ελλάδας και Σκοπίων. Ολοι δήμαρχοι μεγάλων πόλεων, που καμία σχέση δεν έχουν με τα προβλήματα των χωριών. Που φυσικό είναι να μη νιώθουν στο πετσί τους τι σημαίνει εγκατάλειψη, ανέχεια, φυγή και απομόνωση.
Οι εκδηλώσεις αυτές, των "επισήμων" και των επιχειρηματιών, ουδεμία σχέση έχουν με τις ανάγκες της περιοχής και των λαών της. Το λεγόμενο "τριεθνές" χρειάζεται μια άλλη Πρέσπα. Την Πρέσπα του γκρεμίσματος των τειχών. Της εξυπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων. Της κοινής δράσης ενάντια σε όσους σπέρνουν έριδες και μίση ανάμεσα στους λαούς. Του αιτήματος για δίκαιη συνεργασία και ισοτιμία σχέσεων. Εχει ανάγκη από την Πρέσπα της Ειρήνης. Από την Πρέσπα των ανθρώπων της.
Θ. Μ.