Κάνουν απολογισμούς, επιχειρούν αποτιμήσεις και ενημερώνουν τα τεφτέρια τους: Πόσο κόστισαν οι κινητοποιήσεις στην κυβέρνηση, πόσο στην αξιωματική αντιπολίτευση, πόσο στα άλλα κόμματα, πόσο στο αγροτικό κίνημα, πόσο στην εθνική οικονομία, πόσο στους ίδιους τους αγρότες κτλ. κτλ.

Η στήλη δεν μπορεί να αγνοήσει παντελώς τους απόηχους και θα επιχειρήσει και μια δική της αποτίμηση - έστω και εφάπαξ - παρά το γεγονός, ότι, ως εκεχειρία βλέπει την επιστροφή των αγροτών στα χωράφια τους και όχι ως τερματισμό των αγωνιστικών κινητοποιήσεών τους.

Ο μεγάλος ηττημένος είναι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, έτσι, όπως εκφράζεται μέσα από την ηγεσία της ΠΑΣΕΓΕΣ, μέσα από την ηγεσία της ΓΕΣΑΣΕ και μέσα από τις διοικήσεις των περισσότερων δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνεταιριστικών και αγροτικών οργανώσεων.

Οι απλοί αγρότες περιφρόνησαν τους συνδικαλιστές που το κυβερνών κόμμα είχε (και έχει) "φυτέψει" ανάμεσά τους και κινήθηκαν ανεξάρτητα από αυτούς, αλλά και κόντρα σ' αυτούς.

Ο μεγάλος νικητής των κινητοποιήσεων είναι ο ακηδεμόνευτος (ακαπέλωτος) και πηγαίος συνδικαλισμός, αυτός που δε στηρίζεται στα δεκανίκια "δοτών" και "νόθων" αντιπροσώπων, αλλά σ' εκείνους τους απλούς και ανώνυμους αγωνιστές, που αναδεικνύονται μπροστάρηδες μέσα στην ένταση και στην αναμπουμπούλα του αγώνα.

Πρώτη διαπίστωση: Οι αγροτικές κινητοποιήσεις τρόμαξαν, κυριολεκτικά, τις δυνάμεις του δικομματισμού (και των συμμάχων του), οι οποίες έβλεπαν με δέος ότι οι εγκάθετοί τους υπερκεράστηκαν, ότι οι μηχανισμοί τους αχρηστεύτηκαν, ότι αδυνατούν να ελέγξουν τις εξελίξεις και ότι είναι υποχρεωμένοι να συζητήσουν με τους ίδιους τους αγρότες και όχι με τους, απομονωμένους πια, κομματικούς τοποτηρητές τους...

Δεύτερη διαπίστωση: Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, παρά τον ακηδεμόνευτο και αυθόρμητο χαρακτήρα τους και παρά την εκτεταμένη γεωγραφική εξάπλωσή τους, υπήρξαν απολύτως πειθαρχημένοι και μάλιστα σε όργανα και σε μηχανισμούς, που οι ίδιοι οι αγρότες επέλεξαν και δημιούργησαν άτυπα κατά τη διάρκεια του αγώνα...

Τέταρτη διαπίστωση: Οι οχλούμενες από τις αγροτικές κινητοποιήσεις άλλες κοινωνικές τάξεις (όπως, παραδείγματος χάρη, μεταφορείς, έμποροι, φορτηγατζήδες, τουριστικοί επιχειρηματίες, απλοί ταξιδιώτες κλπ.), επέδειξαν πρωτοφανή κατανόηση και, εν πάση περιπτώσει, επέδειξαν αξιοσημείωτη ανοχή, η οποία, στις περιστάσεις του αγώνα, ισοδυναμούσε με συμπαράσταση...

Δηλαδή, για πρώτη φορά Ελληνες εργαζόμενοι δεν είχαν ως ταξικό τους αντίπαλο, κατά τις κινητοποιήσεις τους, μόνο την ντόπια ολιγαρχία και την κυβέρνηση, αλλά στρέφονταν και εναντίον των Βρυξελλών και εναντίον της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εναντίον της ΓΚΑΤΤ και εναντίον όλων των υπερεθνικών κέντρων που αποφασίζουν για τη ζωή τους!

Κι όλα αυτά είναι παρήγορα στοιχεία, διότι υπογραμμίζουν ότι οι αγώνες θα συνεχιστούν σκληροί και νικηφόροι!