Με αφορμή ένα τραγούδι | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Με αφορμή ένα τραγούδι

Κυρ - διευθυντά μου

Ευχαριστώ για την άδεια που μου έδωσες, την ώρα που τη χρειαζόμουνα. Την ώρα δηλαδή που ήθελα να ξεσκάσω, να χαλαρώσω, να ξεκουραστώ και να γυρίσω ανανεωμένος (και κατ' επέκταση - προς όφελος της εφημερίδας - πιο αποδοτικός). Ταξίδεψε μαζί μου, έστω και νοερά και αφουγκράσου το σφυγμό της επαρχίας. Εχει ενδιαφέρον. Εγώ ήδη κάθομαι στο τιμόνι. Ξεκινάμε;

Το κοντέρ σταθερά στα 120. Περάσαμε τα πρώτα διόδια. Ο ήλιος ανέβηκε. Πατάω το κουμπί του A/C. Κύμα δροσιάς στο σαλόνι του αυτοκινήτου. Σκέτη χλιδή. Κουβεντούλα με την παρέα περί ανέμων και θαλασσίων υδάτων. Αμμουδερές παραλίες με χουρμαδιές και φοινικιές βλέπουμε μπροστά μας. BACARDI και μαυρισμένα φιδίσια κορμιά ολοτσίτσιδα στον ήλιο. Η φαντασία μας έχει εκτραπεί. Είναι, βλέπεις, που μας κυνηγάει το μπετόν, η ζέστη, το καυσαέριο, τα γνωστά κακά της Αθήνας που κάνει τη φαντασία μας να επαναστατεί και να βλέπει καραβάνια με φελάχους. Περάσαμε τον Ισθμό με 140 χωρίς να το καταλάβουμε. Ούτε σουβλάκια, πλέον, ούτε... "Λαϊδες" (αθάνατε Χάρρυ Κλυνν). Μα πού πάμε, στις Βρυξέλλες; Οχι δα, Πελοπόννησο. Λίγη μουσική. Εδώ δεν πιάνει "902", ούτε "Μελωδία", ούτε... Πατάω τον αυτόματο ανιχνευτή να πιάσουμε Ράδιο Επαρχία. Νταπ - ντουπ, νταπ - ντουπ. Ρυθμός γρήγορος. Τα μπάσα δεν αντέχουν. Λίγο πρίμα ν' ακούσουμε καλύτερα.

Για να μη σε κουράζω, σου μεταφέρω την εικόνα και το στόρι που βγαίνει απ' τα λόγια του τραγουδιού: Εκείνος ξαπλωμένος ανάσκελα στην γκαρσονιέρα του. Στον τοίχο ένα διακομματικό μωσαϊκό από φωτογραφίες πολιτικών αρχηγών, αφίσες διαφόρων κομμάτων και ανάμεσα σε Ρουβά και Α. Μ. Λογοθέτη κάποιος Μητροπολίτης (θείος του;). Αυτή να του γαργαλάει τις πατούσες μ' ένα φτερό για να ομολογήσει. Τι; Αν έχει άλλη γκόμενα, κατ' αρχήν, και κατά δεύτερο τι ψηφίζει. Εκείνη, προφανώς, πολιτικοποιημένο άτομο με ολίγη κουλτούρα (να φύγουμε) θέλει να ξέρει, αν ο παιδαράς που νταραβερίζεται είναι ταγμένος σε κάποιο κόμμα και, τέλος πάντων, αν ασχολείται με τα κοινά. Κι εκείνος να της λέει: "Είμαι πράσινος και μπλε, κόκκινος και ροζ, κίτρινος και μαύρος". Με ρυθμό νταπ - ντουπ, νταπ - ντουπ... Εκείνη δε μένει ικανοποιημένη και δώστου να του γαργαλάει τις πατούσες με το φτερό (τι, χάθηκε η φάλαγγα;) Μολόγα ρε... Το ρεφρέν του εκείνος: "Είμαι προνοητικός και διαχρωματικός". Πάλι φτερό, φάλαγγα κλπ. Μολόγα. Της εξηγεί πως δεν είναι του πεταμού και πως έχει απόψεις που σκοτώνουν. Θέλει να τα έχει καλά με όλους (με το Χριστό, έτσι της λέει). Νταπ - ντουπ - νταπ. Ασμα τέλος.

Ξανά τον αυτόματο. ΒΑΡΔΑ FM STEREO, ΚΑΤΩ και ΑΝΩ ΑΧΑΪΑ FM στους 99,9, LEHENA FM. GASTOYNI FM STEREO. Ο σταθμός σας. Φθάνουμε Γαστούνη. Προσπερνάμε ένα καραβάνι από... DATSUN. Σταματάμε. "Για KOUROUTA BEACH, καλά πάμε;" Ολο ίσια και μετά δεξιά. "Ε, κύριος θα πάρεις κάνα χαλί;"... Να κι η παραλία. Κολύμπι, βουτιές, αντιηλιακά στις κορμάρες. Ψητοί στον ήλιο. Φραπεδάκι και περισκόπιο. Μεσημέριασε. Ωρα για μάσες. KALAMARIA, SOUVLAKI, MOUSAKA και άσματα απ' τα μεγάφωνα: Αντζελα, Γαρμπή, Σφακιανάκης, Μαζωνάκης, Σφυράκης, Ρουβάς... Το γκαρσόνι μάς ενημερώνει: Εδώ, τέτοια θέλει ο κόσμος. Το βράδυ, όμως έχει συναυλία στο χωριό, κάτι σαν πανηγύρι ή γιορτή σταφίδας ή σαρδέλας ή σκόρδου ή μπορεί, χασισιού. Δεν κατάλαβα καλά. Με παλιούς και νέους καλλιτέχνες των σκυλάδικων της Εθνικής και Παραλιακής. Ρε πού πέσαμε... Μπας και η Γαστούνη έγινε Πολιτιστική Πρωτεύουσα και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Ας πάρουμε καμιά εφημερίδα απ' το παραλιακό περίπτερο. Αθλητική ηχώ, Αθλητική φωνή, Αθλητική έτσι, Αθλητική γιουβέτσι... "Ριζοσπάστης" πουθενά. Δε φέρνει ο περιπτεράς γιατί, λέει, δεν πολυζητάει ο κόσμος κι όποιος θέλει, ας πάει στο πρακτορείο της πόλης. Του αντιλέγω πώς, φέρε εσύ κι αν δεν τις πουλήσεις, τις επιστρέφεις. Τι είναι η εφημερίδα φέτα να χαλάσει ή αυγολέμονο να κόψει;

Κυρ - διευθυντά μου, μου φαίνεται πως μερικοί περιπτεράδες και τινές ψιλικατζήδες έχουν καταλάβει στραβά τα περί δύναμης και εξουσίας του Τύπου και θεωρούν εαυτούς εξουσία. Πες του Στέφανου πως η εφημερίδα δε φτάνει παντού και να ενεργήσει τα δέοντα.

Κυρ - διευθυντά μου, δεν υπάρχουν ούτε χουρμαδιές, ούτε φοινικιές. Ολα στη φαντασία μας. Δε θέλω ν' ακούω και να βλέπω άλλο. Διακόπτω την άδειά μου. Το υπόλοιπο που μου μένει να το πάρω κατά τα Χριστούγεννα, να μαζέψω τις ελιές στο χωριό μου.

Ζ. ΧΡΗΣΤΟΥ