Ο Λεωνίδας Ριτζάκης, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Γονέων Αθήνας, μιλάει στο "Ρ" για τη στάση του κινήματος των γονιών απέναντι στη νέα επίθεση στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, αλλά και την αντεπίθεση που οργανώνεται σε συντονισμό με τους άλλους φορείς με πρώτο βήμα τη μεγάλη κινητοποίηση της περασμένης Πέμπτης.

- Είναι τελικά η μεταρρύθμιση που προωθείται στην παιδεία υπόθεση μόνο των εκπαιδευτικών;

- Αυτό το νομοσχέδιο αφορά εκπαιδευτικούς, γονείς και όλο τον εργαζόμενο λαό. Ακόμα όμως και ζητήματα που φαίνεται ότι αφορούν τον κλάδο των εκπαιδευτικών, έχουν επιπτώσεις που θα βιώσουν οι γονείς. Για παράδειγμα, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών: Ενας υποταγμένος εκπαιδευτικός δε θα είναι ένας καλός συνεργάτης των γονιών στο μεγάλο ζήτημα της εκπαίδευσης των παιδιών.

Αλλα θέματα, όπως η μετατροπή του λυκείου σε εξεταστικό κέντρο, αφορούν ακόμα περισσότερο τους γονείς. Είναι δεδομένο ότι με αυτό το νομοσχέδιο θα παίρνουν απολυτήριο του λυκείου ακόμα λιγότεροι από ό,τι παίρνουν σήμερα. Βέβαια, πολλοί γονείς ίσως να μην το έχουν καταλάβει γιατί δεν ξέρουν τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Π.χ. το θέμα του ολοήμερου σχολείου, που είναι ώριμο αίτημα του κινήματος των γονέων, πρώτα από όλα γιατί οι σύγχρονες ανάγκες των γονιών, ακόμα και για την απλή φύλαξη των παιδιών τους, είναι πάρα πολύ μεγάλο. Οι εργαζόμενοι γονείς ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα βρίσκονται σε αδιέξοδο.

- Γιατί αντιδρούν οι γονείς στις ρυθμίσεις που αφορούν το ολοήμερο σχολείο;

- Εκείνο που χρειαζόταν το ολοήμερο σχολείο δεν ήταν καινούριο νομοθετικό πλαίσιο, αλλά κυβερνητική απόφαση για διορισμούς του απαραίτητου εκπαιδευτικού προσωπικού που θα έλυνε το πρόβλημα. Σε έναν ορισμένο βαθμό είχαμε καταφέρει στα τέλη του '80 να έχουν κάποια σχολεία δασκάλους διορισμένους από το υπουργείο. Αυτό σιγά σιγά υποχώρησε. Το πρώτο ουσιαστικό βήμα υποχώρησης ήρθε με εγκύκλιο του τότε υπουργού Παιδείας Γ. Σουφλιά, που έδινε ουσιαστικά τη δυνατότητα στους συλλόγους γονέων να συμμετέχουν οικονομικά στο πρόγραμμα. Η "δυνατότητα" έγινε βραχνάς, καθώς έφτασε να πληρώνουν αποκλειστικά οι γονείς για το ολοήμερο σχολείο. Υπάρχουν σήμερα κάπου 400 θέσεις εκπαιδευτικών που ασχολούνται με τη δημιουργική απασχόληση. Από κει και πέρα υπάρχει ένας κυκεώνας όπου με διάφορες διαδικασίες προσλαμβάνεται προσωπικό για δημιουργική απασχόληση. Σε ορισμένους δήμους έχουμε συμμετοχή τους στο πρόγραμμα. Δεν πρόκειται όμως να γίνει τίποτα θετικό για τους γονείς, σε ό,τι αφορά το θέμα, με αυτό το νομοσχέδιο και φαίνεται από δύο σημεία: Από το ότι συνδέεται η προώθηση αυτών των προγραμμάτων με τη συμμετοχή των γονέων, ότι στο ίδιο νομοσχέδιο δεν προβλέπεται κανένας επιπλέον διορισμός εκπαιδευτικών και τα λεφτά αυτά θα δίνονται από τους συλλόγους γονέων.

Στο λύκειο από την άλλη πλευρά, εκεί που είχαμε κάποιες δυσκολίες, αυτές πολλαπλασιάζονται. Ενώ αυτή τη στιγμή έχουμε ένα μεγάλο ποσοστό νεολαίων που τελειώνουν το λύκειο σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με τις συνεχείς εξετάσεις που σίγουρα αποθαρρύνουν τα παιδιά θα έχουμε ένα μεγάλο αριθμό παιδιών που θα παρατάνε το λύκειο. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι εξετάσεις σημαίνει βραχνάς για τα παιδιά και οικονομική αφαίμαξη για τις λαϊκές οικογένειες. Είναι καθαρός ο πολλαπλασιασμός των ταξικών φραγμών στη μόρφωση για τα παιδιά από τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

- Είναι ενημερωμένοι για όλα αυτά οι γονείς;

- Θα έλεγα ότι δεν είναι καθόλου ενημερωμένοι. Γνωρίζουν όμως ότι νέα βάρη πέφτουν "στην καμπούρα" τους. Αυτό βεβαίως απέχει από τη συγκεκριμένη ενημέρωση για το τι προβλέπει ακριβώς αυτό το νομοσχέδιο. Οι εξαγγελίες γιαολοήμερο σχολείο, ανοιχτή πρόσβαση μπορεί να ακούγονται ωραία, όμως από την εμπειρία ξέρουν ότι τίποτα δε θα τους χαριστεί. Αυτό δε σημαίνει ότι ως ομοσπονδία γονέων πρέπει να επαναπαυόμαστε. Πέφτει μεγάλο καθήκον στο κίνημα των γονέων, στις Ομοσπονδίες, στις ενώσεις να ενημερώσουν τους γονείς ότι αυτές οι εξαγγελίες θα είναι δημαγωγικές και μια μεγάλη παγίδα. Βέβαια μια μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ παρουσιάζει το νομοσχέδιο ως θέμα επετηρίδας που αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς, ενώ θα πρέπει να διορθώσουμε αυτή την εντύπωση και να δείξουμε ότι αφορά όλη την ελληνική κοινωνία.

- Ποια βήματα έχουν γίνει σε αυτή την κατεύθυνση;

- Η κυβέρνηση ξέρει καλά τι κάνει και εξήγγειλε στις 2 Αυγούστου τα αντιεκπαιδευτικά της μέτρα. Με δεδομένο την κατάσταση που υπάρχει τον Αύγουστο, μπορούμε να πούμε ότι είμαστε πίσω στην ενημέρωση των γονιών. Η παρουσία όμως των γονέων στη συγκέντρωση της Πέμπτης είναι ενθαρρυντική. Για πρώτη φορά είδαμε πανό όχι μόνο των Ομοσπονδιών Αθήνας και Πειραιά αλλά και ενώσεων γονέων. Αυτό δείχνει ότι το κίνημα γονέων βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης και θα μπορεί από καλύτερες θέσεις να αντιδρά στις επιθέσεις.

- Ποια είναι τα πρώτα συμπεράσματα από το συντονισμό της δράσης των γονιών με άλλους φορείς;

- Το ότι πρόσφατα φτιάχτηκε το Συντονιστικό των φορέων, που από κοινού αποφασίζει σήμερα για κάποια πράγματα, είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει να σημειώσουμε ότι τη μεγαλειώδη κινητοποίηση της Πέμπτης δεν την αποφάσισε, όπως μπορεί ο πολύς κόσμος να νομίζει, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ. Την αποφασίσαμε εμείς οι γονείς και άλλοι φορείς και πιέσαμε να πραγματοποιηθεί. Βέβαια τα επόμενα βήματα πρέπει να είναι πιο μαζικά από τα προηγούμενα. Με τέτοια βήματα υλοποιείται πιο συγκεκριμένα ο στόχος για τη σύσταση μετώπου παιδείας.

Πρέπει να υπάρξει μια κλιμάκωση. Πρώτα από όλα σε παλλαϊκό επίπεδο πρέπει να συντονίσουμε με τους άλλους φορείς μια μέρα πραγματοποίησης ενός παναττικού παλλαϊκού συλλαλητηρίου. Βέβαια πρέπει να γίνουν και κάποιες κινητοποιήσεις, όπου θα πρωτοστατήσουν οι εκπαιδευτικοί. Και εμείς θα βρεθούμε μαζί τους. Εμείς επιμένουμε σε έναν πολύμορφο αγώνα μέσα και έξω από τα σχολεία. Το ίδιο το νομοσχέδιο όπως έχει διατυπωθεί είναι γενικό σε πολλά σημεία, τα οποία προβλέπεται να ρυθμιστούν με προεδρικά διατάγματα. Ακόμα και αν ψηφιστεί, μπορούμε με την αντίδρασή μας να το κάνουμε ανενεργό. Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και εκπαιδευτικοί και γονείς και μαθητές απέναντι σε μια κυβέρνηση αποφασισμένη να τα παίξει όλα για όλα για να εξυπηρετήσει το μεγάλο κεφάλαιο.

Μ. Κ.