Πανεργατικό συλλαλητήριο πραγματοποιείται σήμερα στη Θεσσαλονίκη και οι εργαζόμενοι της πόλης καλούνται να δώσουν απάντηση. Σε ποιους; Σ' αυτούς που απεργάζονται την "αμερικανοποίηση" του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης. Την "αμερικανοποίηση" όλου του πλέγματος των εργασιακών σχέσεων, αυτών που ο κ. Σημίτης αποκαλεί "προνόμια συντεχνιών". Οπου, ο εργοδότης θα κλείνει με τον "απασχολήσιμο" εργαζόμενο συμφωνία ορισμένου χρόνου, με αποδοχές ορισμένου χρόνου, χωρίς ασφάλιση, χωρίς εγγυημένο κατώτατο μεροκάματο που προβλέπουν οι όποιες συμβάσεις, χωρίς ωράριο, χωρίς επιδόματα, χωρίς τριετίες κλπ. (βλέπε Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης). Αυτό είναι το όραμά τους και βέβαια αυτό θέλουν να το συμφωνήσουν με "κοινωνικό διάλογο", που ξεκινάει ακόμα δριμύτερος, για να συνεχιστεί το έργο της αφαίμαξης της εργατικής τάξης και για το 1998. Το είπε, εξάλλου ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ ότι θα είναι ακόμη σκληρότερος ο επόμενος χρόνος για τους εργαζόμενους, για να προχωρήσει η χώρα στο β στάδιο της ΟΝΕ, για να προχωρήσει η χώρα στην Ευρωπαϊκή Σύγκλιση.

Τα συνδικάτα απαντούν με το όπλο που διαθέτουν: Το όπλο της αγωνιστικής ενότητας. Ενα όπλο, που στο χέρι τους είναι να το αξιοποιήσουν για να χαλάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας. Να χαλάσουν τα σχέδια και εκείνων των δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που ευθύνονται για τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό, το συμβιβασμό και την υποταγή απέναντι στις θεωρίες των "μονόδρομων" και του κοινωνικού εταιρισμού, που σπέρνουν σε μερίδα εργαζομένων για να μη βλέπουν την ουσία, το ταξικό τους συμφέρον, για να έχουν ακόμη αυταπάτες γι' αυτήν την πολιτική. Ευτυχώς όμως, όσο πάει δυσκολεύει η δουλιά τους. Ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι αγανακτούν, αμφισβητούν, επιλέγουν τη διέξοδο του αγώνα, της αντίστασης. Πιέζουν και απαιτούν από τις συμβιβασμένες ηγεσίες να σταματήσουν την αδράνεια, την παθητικότητα, τις ημερίδες και τους "διαλόγους" και να αναλάβουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Δεν πάει άλλο. Ετσι έχουμε το σημερινό συλλαλητήριο του ΕΚΘ και την απεργία στις 23 Οκτώβρη.

Κινητοποιήσεις, που αν για τις γνωστές πλειοψηφίες είναι κινήσεις τακτικής για την εκτόνωση και για την εξεύρεση αγωνιστικού άλλοθι για τη συμφωνία τους στην απάτη του "κοινωνικού διαλόγου", για τα συνδικάτα που σέβονται το ρόλο τους, για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αποτελούν το δρόμο της ανάπτυξης αγωνιστικού μετώπου από τα κάτω. Να γιατί είναι υπόθεση δική μας η επιτυχία του συλλαλητηρίου και στη συνέχεια η απεργία στις 23 Οκτώβρη. Είναι υπόθεση πρώτα και κύρια των κομμουνιστών να δουλέψουν στους χώρους δουλιάς για να ενημερώσουν όλους τους εργαζόμενους για την αναγκαιότητα της αντίστασης στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται. Γιατί πρέπει να καταδικαστούν οι θεωρίες του μονόδρομου της "σύγκλισης", η απάτη του "κοινωνικού διαλόγου", σαν προϋπόθεση για τη σφυρηλάτηση ενός συντονισμένου αγώνα με συνέχεια και προοπτική. Είναι το σημερινό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, που πρέπει να αποτελέσει "εν θερμώ" προετοιμασία της ερχόμενης απεργίας, με περιοδείες, συνελεύσεις, συζητήσεις, συσκέψεις σε κάθε χώρο δουλιάς.

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, ο ταξικός συνδυασμός στο ΕΚΘ, ζητάει από την πλειοψηφία να εγκαταλείψει την αδιέξοδη ταύτισή της με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και να ζητήσει την αποχώρησή της από το θέατρο του "κοινωνικού διαλόγου". Είναι η βασική προϋπόθεση αξιοπιστίας στις διαπιστώσεις και στα αιτήματα που προβάλλει μέσα από τα αιτήματά του το ΕΚΘ για το συλλαλητήριο. Εχει γίνει πλέον κτήμα του κάθε εργαζόμενου ότι "κοινωνικός διάλογος" με "κερασάκι" σποραδικές κινητοποιήσεις και ουσιαστική αγωνιστική αντιπαράθεση για την περιφρούρηση των κατακτήσεων της εργατικής τάξης, δε συμβιβάζονται.Η γενικευμένη αγωνιστική αντιπαράθεση στην κυβέρνηση, προϋποθέτει διαζύγιο με τον "κοινωνικό εταιρισμό" και την υποταγή στις θεωρίες της παγκοσμιοποίησης, προϋποθέτει κόψιμο του ομφάλιου λώρου με τους γνωστούς μηχανισμούς της υποταγής. Εδώ, λοιπόν, δοκιμάζονται στόχοι, επιδιώξεις και στρατηγικές. Οι εργαζόμενοι κρίνουν ηγεσίες και πολιτικές.

* Ο Θεόδωρος ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ είναι γραμματέας της ΤΕ Θεσσαλονίκης της ΕΣΑΚ