Η πολιτεία των 4 ημερών | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η πολιτεία των 4 ημερών

Μια μικρή κόκκινη πολιτεία φύτρωσε για 4 ημέρες στα ριζά του Υμηττού, ανάμεσα σε πανύψηλους ευκαλύπτους, πεύκα, πυκνά θαμνόδεντρα και πικροδάφνες. Μια όμορφη πολιτεία χωμένη στο πράσινο με τις λαμπερές ανταύγειες των χρωμάτων που ξεπηδούσαν σαν πίδακες πολύχρωμου σιντριβανιού κι απλώνονταν σαν σηματοδότες μιας ζωντανής πολύβουης και νεανικής πρόσκλησης.

Εκείνο που δέσποζε ήταν το κόκκινο. Κόκκινες αφίσες, κόκκινα συνθήματα, κόκκινα λαμπιόνια, κόκκινες σημαίες, κόκκινος ενθουσιασμός, κόκκινο αντάμωμα της νιότης, της πικρής αγωνιστικής νιότης που έφευγε, με τη νιότη που ερχόταν γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες γεμάτη πίστη στους αγώνες για την κατάκτηση και την κυριαρχία στη ζωή.

Και να, σε μια άκρη της πολιτείας το παραμυθάδικο. Αχόρταγα τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά παρακολουθούν με πολύ ενδιαφέρον. Πιο κάτω ο παιδότοπος, ζωηρός και πολύχρωμος. Κατρακυλούν οι φωνές στα καταπράσινα μονοπάτια και το γέλιο σκαρφαλώνει στις κορμοστασιές των δέντρων. Ο βιβλιότοπος με τις εκατοντάδες εκδόσεις, τα μικροπερίπτερα με τα διάφορα σήματα και αναμνηστικά, τις σημαίες, τις κόκκινες κονκάρδες, τα παλιά και καινούρια όνειρα.

Τα στέκια για ένα αναψυκτικό κι ένα σουβλάκι που σου 'σπαγε η μυρωδιά τη μύτη, ρομάντζα κάτω απ' τον έναστρο θόλο τ' ουρανού. Τα στέκια της συζήτησης και ο θείος λόγος. Τεράστια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία και ο τόπος γενικά. Ηρεμα, νηφάλια, συζητούν, ακούνε, μαθαίνουνε, λένε τη γνώμη τους. Και κάπου πιο μακριά και κάπου πιο κοντά μέσα από τους ρυθμούς της μουσικής απλώνει η νιότη τα φτερά στο λίκνισμα του χασαποσέρβικου, του συρτού, της Καραγκούνας. Δεκάδες οι αφιερώσεις, δεκάδες τα συγκροτήματα, χιλιάδες οι νεολαίοι. Τι όμορφα ήταν που συναντηθήκαμε! Τι όμορφα είναι που θα ξανασυναντηθούμε!

Το σούρουπο κοκκινίζει κι αυτό από έναν τεράστιο κατακόκκινο ήλιο, που τρεμοπαίζει ανάμεσα στις φυλλωσιές των ευκαλύπτων και τις βάφει κόκκινες. Η χορωδία του Εύγειρου γεμίζει το χώρο παλιές αγαπημένες και νοσταλγικές μελωδίες. Η μεγάλη στιγμή της κεντρικής ομιλίας. Οι παλιοί ΕΠΟΝίτες με τα γκρίζα μαλλιά και το σκαμμένο πρόσωπο τ' αγώνα, με το κόκκινο γαρούφαλο στο πέτο και την κονκάρδα της νιότης στην καρδιά θυμούνται. Οταν έσμιγαν κι άνοιγαν οι κρουνοί της λεβεντοσύνης, καθώς χόρευαν στην ανάπαυλα της μάχης, ανάμεσα από ντουφεκιές και βόγκους λαβωμένων συντρόφων.

Κι έδιναν τα χέρια τραβώντας την ανηφόρα και ο ήλιος ήταν βέβαιος για τον κόσμο.

Η όμορφη πολιτεία εκφράζει οράματα και ιδανικά ενός καινούριου πανανθρώπινου κόσμου.

Η μαγική πολιτεία των 4 ημερών, με το πρώτο φως του ήλιου θα παραχωρήσει τη θέση της στη σκληρή πραγματικότητα, στη σπουδάζουσα νεολαία - που ήταν δικός της τόπος, με τα δικά της προβλήματα.

Αχ τι όμορφα θα ήταν να υπήρχε συνέχεια και για πάντα. Τι όμορφα ήταν που συναντηθήκαμε! Τι όμορφα θα 'ναι που θα ξανασυναντηθούμε!

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ