Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο κεφάλαιο "φάρμακο", αποδεικνύουν και σε ένα ακόμα τομέα, τις τεράστιες επιπτώσεις που έχουν για το κοινωνικό σύνολο της χώρας οι κυβερνητικές επιλογές. Επιλογές αυστηρά προσανατολισμένες στην κατεύθυνση του παραπέρα περιορισμού των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων - συνταξιούχων και της εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, με χειρισμούς που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Ολα τα άλλα, περί "ρυθμίσεων" που αποβλέπουν στον έλεγχο της οικονομικής επιβάρυνσης των ταμείων και στον προσδιορισμό τιμών στα φάρμακα που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής τους, είναι το ανάχωμα πίσω από το οποίο η κυβέρνηση θέλει να κρύψει την ουσία της πολιτικής της.

Το σημερινό σκηνικό λίγο - πολύ είναι γνωστό: Μετά από αλλεπάλληλους κύκλους διαβουλεύσεων με τους φαρμακοβιομήχανους, η κυβέρνηση προχώρησε στην ανακοστολόγηση στα φάρμακα. Στην πραγματικότητα ανακοίνωσε... ανατιμολόγησή τους, υπέρ των φαρμακοβιομηχάνων. Επειδή όμως κάποιοι από τους τελευταίους έκριναν ότι ωφελήθηκαν λιγότερο από άλλους συναδέλφους τους, άρχισαν τις ανοιχτές απειλές και τους εκβιασμούς. Κάτω από την πίεση αυτή και με δεδομένο το γεγονός ότι η κυβέρνηση είναι και όμηρος των δικών της επιλογών, οι εκπρόσωποί της άρχισαν να... κελαηδούν. Ετσι μάθαμε από επίσημα χείλη ότι κύριο στοιχείο των κυβερνητικών αποφάσεων είναι ότι ακόμα και για τα περισσότερα φάρμακα από τα λίγα των οποίων μειώνονται οι λιανικές τιμές, δίνεται αύξηση στη βιομηχανική τιμή. Μάθαμε ακόμα πως οι αρμόδιοι γνωρίζουν - αν και μέχρι σήμερα διέψευδαν τα όσα σχετικά καταγγέλλονταν - τις κομπίνες των φαρμακοβιομηχάνων. Οι ίδιοι μάλιστα παραδέχονται τώρα ότι ανταποκρίνονταν πλήρως στην πραγματικότητα και τα όσα κατά καιρούς έγραφε ο "Ρ" για τις υπόγειες και ιδιαίτερα μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων με το κόλπο της αλλαγής συσκευασίας. Επιπλέον κοντά σ' όλα αυτά ήρθαν στο φως και επίσημα κυβερνητικά κείμενα παρέμβασης για την ευνοϊκή μεταχείριση κάποιων φαρμακοβιομηχανιών στη διαδικασία της ανακοστολόγησης.

Αυτό είναι το πλαίσιο που δημιούργησαν οι διάφορες κυβερνήσεις στο χώρο του φαρμάκου και αναπαράγουν οι σημερινοί "εκσυγχρονιστές": Κομπίνες, τρικ, απάτες και αισχροκέρδεια σε βάρος των εκατομμυρίων εργαζομένων και συνταξιούχων - καταναλωτών φαρμάκων, που ταυτόχρονα μετατρέπονται σε θηλιά ασφυξίας για τα ασφαλιστικά ταμεία και τα δημόσια νοσοκομεία. Και επειδή τα χέρια των φαρμακοβιομηχάνων έπρεπε να είναι εντελώς ελεύθερα, πέραν της ασυδοσίας που τους προσέφεραν, κατέστρεψαν ουσιαστικά την ελληνική φαρμακοβιομηχανία, υπονόμευσαν το ρόλο του ΕΟΦ και επιδόθηκαν σε χειρισμούς συναλλαγής μαζί τους.

Η περιβόητη "ανακοστολόγηση", ήταν απλά η αφορμή. Ρίζα του κακού αποτελεί η γενικότερη αντίληψη όλων των κυβερνήσεων που αντιμετωπίζουν το φάρμακο ως ένα κάποιο εμπόρευμα, σαν όλα τα άλλα, που παράγεται - όπως και όλα τα άλλα - πρώτα και κύρια για να ικανοποιηθεί ο στόχος της απόσπασης κέρδους από τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Και όταν εκείνοι που θίγονται από τις επιλογές αυτές σηκώνουν το ανάστημά τους, όπως τώρα οι φαρμακοποιοί, η κυβέρνηση επιστρατεύει την τρομοκρατία και τις απειλές εκβιάζοντάς τους ακόμα και με αφαίρεση της άδειας λειτουργίας των φαρμακείων τους. Δε θα μπορούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα. Μονόδρομος για τους κυβερνώντες η τρομοκρατία, προκειμένου να φέρουν σε πέρας την αντιλαϊκή αποστολή τους. Μονόδρομος και για τους θιγόμενους από αυτή την πολιτική, η αντίσταση και η οργάνωση του αγώνα τους, μέσα από μέτωπα που θα αμφισβητούν την ουσία και το περιεχόμενο των επιλογών εξυπηρέτησης των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων.