62ο ΜΕΡΟΣ

Από μακριά ακούγονταν αραιοί πυροβολισμοί, όμως η πόλη ήταν ψυχρή και ήσυχη, σαν να 'χε εξαντληθεί από τους σπασμούς, που την είχαν συνταράξει.

Στην αίθουσα Νικολάγιεφσκι, η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου κόντευε να τελειώσει. Φαινόταν πια πως και το λυσσασμένο Δημοτικό Συμβούλιο είχε κάπως ησυχάσει. Οι κομισάριοι, ο ένας ύστερ' απ' τον άλλο, ανακοίνωναν: καταλήφθηκε η σχολή Βλαντίμιρ... "Το Δημοτικό Συμβούλιο", έλεγε ο Τρουπ, "είναι με το μέρος της Δημοκρατίας στην πάλη της ενάντια στη βία και την αυθαιρεσία, ωστόσο όποια πλευρά κι αν επικρατήσει, το Δημοτικό Συμβούλιο θα είναι πάντα ενάντια τις αυτοδικίες και τα βασανιστήρια...".

Ο καντέ Κονόφσκι, ένας ψηλός γέρος, με σκληρό πρόσωπο, δήλωσε: "Οταν τα στρατεύματα της νόμιμης κυβέρνησης μπούνε στην Πετρούπολη, θα τουφεκίσουν τους κινηματίες, κι αυτό δε θα 'ναι αυτοδικία". Φωνές διαμαρτυρίας ακούστηκαν απ' όλες τις γωνιές της αίθουσας, ακόμα κι από τους ίδιους τους καντέ.

Εδώ βασίλευε ολοφάνερα η αβεβαιότητα κι η κατάπτωση των δυνάμεων. Η αντεπανάσταση τραβούσε στο χαμό. Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος των σοσιαλιστών - επαναστατών εξέφρασε δυσπιστία στους αρχηγούς της, στους αντιπροσώπους της. Η αριστερή πτέρυγα συμμορφωνόταν με την κατάσταση. Ο Αυξέντιεφ παραιτήθηκε. Ο Κουριέρ ανακοίνωσε πως η επιτροπή που στάλθηκε στο σταθμό για να υποδεχτεί τον Κερένσκι πιάστηκε. Στους δρόμους ακουγόταν υπόκωφος κρότος μακρινού κανονιοβολισμού, που έφτανε από το Νότο και τα νοτιοανατολικά. Ο Κερένσκι ακόμα δε φαινόταν...

Τη μέρα αυτή κυκλοφόρησαν μόνο τρεις εφημερίδες: η "Πράβντα", η "Υπόθεση του Λαού", κι η "Νέα Ζωή". Ολες αφιέρωναν μεγάλο μέρος στο ζήτημα της δημιουργίας μιας καινούριας κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης "συνασπισμού". Η εφημερίδα των εσέρων ζητούσε το σχηματισμό κυβέρνησης στην οποία να μην πάρουν μέρος ούτε οι καντέ, ούτε οι μπολσεβίκοι. Ο Γκόρκι ήταν γεμάτος ελπίδες ότι το Σμόλνι θα έκανε υποχωρήσεις. θα σχηματιζόταν καθαρή σοσιαλιστική κυβέρνηση, που θα εκπροσωπούσε όλα τα στοιχεία, εκτός από την αστική τάξη. Η "Πράβντα" όμως ειρωνευόταν:

"... Αυτός είναι συνασπισμός με "κόμματα", που στο μεγαλύτερο μέρος αποτελούνται από μερικές ομάδες δημοσιογράφων, που δεν έχουν τίποτα άλλο, εκτός από τη συμπάθεια των αστών και τα μισοξεφτισμένα ονόματα, που δεν τους ακολουθούν πια ούτε οι εργάτες, ούτε οι αγρότες. Συνασπισμός είναι αυτός που κάναμε εμείς, είναι ο συνασπισμός του επαναστατικού κόμματος του προλεταριάτου με τον επαναστατημένο στρατό και τη φτωχή αγροτιά...".

Στους τοίχους ήταν κολλημένες οι αλαζονικές ανακοινώσεις της Βίκζελ, που απειλούσε, πως αν οι διάφορες πλευρές δεν έρθουν σε συμφωνία, θα κηρύξει απεργία:

"Απ' όλες αυτές τις εξεγέρσεις και τις φαγωμάρες που βασανίζουν την πατρίδα, νικητές δε θα βγουν ούτε οι μπολσεβίκοι, ούτε η Επιτροπή Σωτηρίας, ούτε και τα στρατεύματα του Κερένσκι. Νικητές θα βγούμε εμείς, η Ενωση των σιδηροδρομικών.

Οι κοκκινοφρουροί δε θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με τέτοια σύνθετη δουλιά, όπως είναι οι σιδηροδρομικές γραμμές. Οσον αφορά την προσωρινή κυβέρνηση, αυτή αποδείχτηκε ήδη εντελώς ανίκανη να κρατήσει την εξουσία...Εμείς αρνούμαστε να δουλέψουμε με οποιοδήποτε κόμμα που δεν έχει εξουσιοδότηση... από κυβέρνηση, που να στηρίζεται στην εμπιστοσύνη όλης της δημοκρατίας...".

Ολόκληρο το Σμόλνι τρανταζόταν από την απεριόριστη δραστηριότητα των ανεξάντλητων ανθρώπινων δυνάμεων.

Στα γραφεία των επαγγελματικών συνδικάτων ο Λοζόφσκι με γνώρισε με τον αντιπρόσωπο των εργατών της σιδηροδρομικής γραμμής του Νικολάγιεφ, που εξιστορούσε πώς οργάνωσαν μαζικά συλλαλητήρια στα οποία αποδοκίμασαν την ηγεσία τους:

"Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ!" φώναζε, χτυπώντας με τη γροθιά στο τραπέζι. "Οι αμυνίτες της Κεντρικής Επιτροπής παίζουν το παιχνίδι του Κορνίλοφ. Επιχείρησαν να στείλουν αντιπροσωπεία στο επιτελείο, όμως εμείς την πιάσαμε στο Μινσκ... Το τμήμα μας ζήτησε να γίνει Πανρωσικό συνέδριο, μα αυτοί αρνούνται να το συγκαλέσουν...".

Και δω γινόταν το ίδιο, όπως και στα Σοβιέτ και στις στρατιωτικές επιτροπές. Η μια ύστερα απ' την άλλη, οι διάφορες δημοκρατικές οργανώσεις σ' όλη τη Ρωσία, πάθαιναν ριζική και απότομη διάλυση. Στους συνεταιρισμούς είχε αρχίσει η εσωτερική πάλη, οι συνελεύσεις της εκτελεστικής επιτροπής των αγροτών βουλευτών γίνονταν μέσα σε φοβερές λογομαχίες, ακόμα κι ανάμεσα στους κοζάκους άρχισαν ταραχές...

Και στο πάνω πάτωμα του Σμόλνι δούλευε χωρίς ανάπαυλα, με υπερένταση, καταφέροντας χτυπήματα, η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή. Οι άνθρωποι έμπαιναν εδώ φρέσκοι και γεμάτοι δυνάμεις, στροβιλίζονταν σ' αυτή τη φοβερή μηχανή μέρα και νύχτα κι έβγαιναν χλομοί, τσακισμένοι, βραχνιασμένοι και λερωμένοι για να ξαπλώσουν και πάλι εδώ στο πάτωμα και να κοιμηθούν... Η Επιτροπή Σωτηρίας κηρύχτηκε εκτός νόμου. Τα πακέτα και τα δέματα των νέων προκηρύξεων γέμισαν όλο το πάτωμα:

"... Οι συνωμότες, μην έχοντας κανένα στήριγμα ούτε στη φρουρά, ούτε στον εργαζόμενο πληθυσμό, βασίζονταν αποκλειστικά στο κεραυνοβόλο χτύπημα. Το σχέδιό τους όμως αποκαλύφθηκε έγκαιρα από τον κομισάριο του φρουρίου Πετροπάβλοφσκ, τον ανθυπολοχαγό Μπλανκονράβοφ, χάρη στην επαναστατική επαγρύπνηση ενός κοκκινοφρουρού, που τ' όνομά του θα γίνει γνωστό. Κέντρο της συνωμοσίας ήταν η λεγόμενη "Επιτροπή Σωτηρίας". Η διοίκηση των στρατευμάτων είχε ανατεθεί στο συνταγματάρχη Πολκόβνικοφ. Την εντολή του την είχε υπογράψει ο Γκοτς, πρώην μέλος της ΚΕΕ που είχε αφεθεί ελεύθερος, δίνοντας το λόγο της τιμής του...

Η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή, ενημερώνοντας γι' αυτά τον πληθυσμό της Πετρούπολης αποφασίζει:

Να συλληφθούν τα πρόσωπα που ανακατεύτηκαν στη συνωμοσία και να περάσουν από στρατιωτικό επαναστατικό δικαστήριο".

Από τη Μόσχα ήρθε η είδηση πως οι ευέλπιδες κι οι κοζάκοι κύκλωσαν το Κρεμλίνο και ζήτησαν από τα σοβιετικά στρατεύματα να καταθέσουν τα όπλα. Τα σοβιετικά στρατεύματα συμφώνησαν, όταν όμως έβγαιναν από το Κρεμλίνο, οι εχθροί ρίχτηκαν πάνω τους και τους εκτελούσαν. Τα αδύνατα μπολσεβίκικα τμήματα εκτοπίστηκαν από το τηλεφωνικό και τηλεγραφικό κέντρο. Το κέντρο της πόλης βρίσκεται στα χέρια των ευελπίδων... Ομως γύρω τους συγκεντρώνονται ήδη καινούριες σοβιετικές δυνάμεις. Οι οδομαχίες συνεχώς δυναμώνουν. Ολες οι απόπειρες συμφωνίας απότυχαν... Με το μέρος των Σοβιέτ είναι η φρουρά που αριθμεί δέκα χιλιάδες στρατιώτες και αρκετούς κοκκινοφρουρούς. Με το μέρος της κυβέρνησης είναι έξι χιλιάδες ευέλπιδες, δυόμισι χιλιάδες κοζάκοι και δύο χιλιάδες λευκοφρουροί.

ΑΥΡΙΟ ΤΟ 63ο ΜΕΡΟΣ