Είναι καλό που ξαφνικά όλοι τους θυμήθηκαν την ιστορία με τα πανωτόκια. Την τακτική της απόλυτης αισχοκέρδειας, δηλαδή, των τραπεζών, οι οποίες στηριζόμενες στους νόμους των κυβερνώντων, ξεζουμίζουν κυριολεκτικά τους πελάτες τους.

Το κακό είναι ότι για να μπει στο οπτικό τους πεδίο ο ληστρικός χαρακτήρας του τραπεζικού συστήματος χρειάστηκε η αντίδραση και η δημοσιοποίηση του προβλήματος, που έχουν κύρια κάποιοι επιχειρηματίες που μετά από πολύχρονες και - ας το πούμε κι αυτό - κερδοφόρες δοσοληψίες με τις τράπεζες, κάποια στιγμή βρέθηκαν με οικονομικά ανοίγματα και αντιμέτωποι με τους τόκους υπερημερίας.

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι και σήμερα, ενώ γίνεται τόση συζήτηση για τη χρεοκοπία κάποιων συμπολιτών μας, που μέχρι να τους παρουσιαστεί η εμπλοκή τζιράριζαν δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια, εξακολουθεί να είναι υποτυπώδης η προσέγγιση του προβλήματος που αντιμετωπίζουν αρκετές εκατοντάδες (ίσως και χιλιάδες) δανειολήπτες στεγαστικών δανείων που χάνουν μέσα από τα χέρια τους το "δικό τους κεραμίδι", που υποτίθεται πως εξασφάλισαν με τη συνδρομή των τραπεζών...