Καθώς ο "αυτόνομος ρόλος" και η "προγραμματική αντιπολίτευση" του ΣΥΝ καταλήγει στη σύγκλιση και συμπόρευση με την κυβερνητική πολιτική, φυσιολογικά, τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από την ηγεσία του ΣΥΝ, εντείνεται η προσπάθεια για την "κεντροαριστερή συνεργασία" των δύο κομμάτων, με στόχο τη νομή της εξουσίας, ασφαλώς.

Ετσι η ηγεσία του ΣΥΝ μόνιμα προβάλλει την ανάγκη προγραμματικής κεντροαριστερής σύγκλισης ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Για την προώθηση της "κεντροαριστερής συνεργασίας" - πέραν των διεργασιών που γίνονται μέσα από τους γνωστούς ομίλους και "συντροφίες" στις οποίες συμμετέχουν ηγετικά στελέχη των δύο κομμάτων - έγιναν και επίσημες συναντήσεις των ηγεσιών των δύο κομμάτων και συνάντηση Σημίτη - Κωνσταντόπουλου. Καρπός αυτών των διεργασιών, για την ώρα, είναι η κοινή υποψηφιότητα της Μ. Δαμανάκη για το Δήμο της Αθήνας...

Βεβαίως, καθώς εκδηλώνονται έντονες αντιδράσεις τόσο στο χώρο του ΣΥΝ όσο και στο ΠΑΣΟΚ, η προώθηση του εγχειρήματος συναντά δυσκολίες και για το λόγο ότι ο κάθε εταίρος επιδιώκει καλύτερους όρους συμμετοχής στη νομή της εξουσίας. Εδώ, ακριβώς βρίσκεται και η διελκυστίνδα των "συγκρούσεων" ανάμεσα στους δύο εταίρους. Ο Κ. Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ έχουν, ασφαλώς, τον πρώτο λόγο και "μοιράζουν την τράπουλα" αξιοποιώντας και το γεγονός πως ο ΣΥΝεταίρος τους είναι "αγκιστρωμένος" στη βάση της "προγραμματικής σύγκλισης". Από την άλλη, η ηγεσία του ΣΥΝ πασχίζει να πετύχει μια συντεταγμένη προσχώρηση που θα της εξασφάλιζε ευνοϊκότερους όρους στη "μάχη" για τη μοιρασιά της πίτας, προσπαθώντας, ταυτόχρονα, να αποφύγει το "διεμβολισμό" του χώρου και την απορρόφησή του από το ΠΑΣΟΚ. Σ' αυτήν την ιδιόμορφη "διαμάχη" οι εκβιασμοί, οι μεθοδεύσεις και οι "εξαγορές" είναι στην ημερήσια διάταξη. Ενώ, όσον αφορά το ΣΥΝ, στην προσπάθεια της ηγεσίας του να επιβάλει την "κεντροαριστερή συνεργασία" - όπως έδειξαν οι μεθοδεύσεις για την επιβολή της υποψηφιότητας Δαμανάκη - πέρα από τις εκβιαστικές μεθοδεύσεις δε δίστασαν να φθάσουν και σε καλπονοθευτικές πρακτικές. Μάλιστα, εξαιτίας αυτών των μεθοδεύσεων, βγήκαν στο προσκήνιο αντιθέσεις και διαφωνίες που αποκαλύπτουν και τον πραγματικό χαρακτήρα αυτού του κόμματος της... "ανανεωτικής εκσυγχρονιστικής Αριστεράς".

Κι ενώ το "αλισβερίσι" για την προαποφασισμένη συνεργασία στις δημοτικές εκλογές σ' όλη τη χώρα καλά κρατεί, οι όποιες διαφορές, τόσο στο εσωτερικό του ΣΥΝ όσο και των εταίρων του ΠΑΣΟΚ εντοπίζονται απλώς, αν η συνεργασία θα γίνει με κεντρική συμφωνία ή χωρίς κεντρικές συμφωνίες, στο όνομα των τοπικών κοινωνιών! Κι αυτό, γιατί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θέλει την κεντρική συμφωνία για να τη χρησιμοποιήσει και προπαγανδιστικά για τη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης από το ΣΥΝεταίρο του. Από την άλλη, στο ΣΥΝ, ο φόβος να αποκαλυφθεί και καταγραφεί επίσημα το κόμμα αυτό ως συμπληρωματική δύναμη του ΠΑΣΟΚ και "δεκανίκι" της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής προκαλεί παρενέργειες σ' ορισμένα στελέχη του που, ως "φύλλο συκής" ζητούν, μόνο, να μην γίνει συνεργασία στις μεγάλες Νομαρχίες. Ο στόχος είναι "να ρίξουν στάχτη στα μάτια" των εργαζομένων. Τον ίδιο εμπαιγμό επιχειρεί, συνολικά, η ηγεσία του ΣΥΝ που, ενώ προωθεί στο προσκήνιο και το παρασκήνιο την "κεντροαριστερή συνεργασία" στη βάση της κυβερνητικής πολιτικής, ταυτόχρονα, παρουσιάζεται να οξύνει, φραστικά βεβαίως, την αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική, για να διασκεδάσει τις αντιδράσεις των οπαδών του στη ΣΥΝεργασία με το ΠΑΣΟΚ...