Και τι δε διαβάζω αυτόν τον καιρό στα διάφορα έντυπα, για το αβυσσαλέο χάσμα, που έχει ανοίξει μεταξύ των προνομιούχων, των ολίγων κατόχων τεράστιου πλούτου, και των ατέλειωτων στρατιών εκείνων, που ή μοχθούν σκληρά, να επιβιώσουν, ή που δεν έχουν τίποτε, ούτε ένα κομμάτι ψωμί, ούτε ένα ρούχο, ούτε "πού την κεφαλήν κλίνη"!

Σε μια σύντομη μελέτη γι' αυτήν τη φρικαλέα ανισότητα, που βασιλεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στο προπύργιο του καπιταλισμού, διάβασα ενεός την εξής παράγραφο: Η σημερινή αμερικανική κοινωνία διαθέτει ετησίως δύο δισεκατομμύρια δολάρια για μπαστούνια του γκολφ - ώ, Θεέ μου! - ενώ είκοσι πέντε εκατομμύρια αμερικανικές οικογένειες καλούνται, να επιβιώσουν με ετήσιο εισόδημα σαφώς μικρότερο από τη συνδρομή, που δίνει ένας εύπορος Αμερικανός σ' ένα καλό "γκολφ κλαμπ"! Και να ήταν μόνη αυτή η απίθανη σπατάλη, για τα μπαστούνια ενός παιχνιδιού των αφεντικών της Αμερικής!

Αλλα δημοσιεύματα αναφέρουν τις τεράστιες ποσότητες εκλεκτών και πανάκριβων εδεσμάτων, που περισσεύουν από τα λουκούλλεια γεύματα των πάμπλουτων Αμερικανών, στα πολυτελέστατα εστιατόρια και ξενοδοχεία, και πετιούνται, μισοφαγωμένα, κατά σωρούς, στα σκουπίδια. Μέσα σ' αυτούς τους σωρούς, που μπορεί, να είναι και ανθρώπινες λιπαρές σάρκες, προερχόμενες από λαπαρατομίες παχύσαρκων κυρίων και κυριών, για χάρη της σιλουέτας τους, ψάχνουν οι πεινασμένοι κι εξαθλιωμένοι Αμερικανοί, για να στομώσουν την πείνα τους.

Το παλάτι αυτό απλώνεται σε έκταση είκοσι στρεμμάτων και κατασκευάζεται από τα πιο εκλεκτά και σπάνια υλικά. Θα έχει τα πιο σύγχρονα συστήματα λειτουργίας και ασφάλειας. Οι πόρτες και τα παράθυρα θ' ανοίγουν και θα κλείνουν με καλώδια οπτικών ινών. Ηλεκτρονικό πλέγμα δε θ' αφήνει να περνά ανεξέλεγκτο, ούτε κουνούπι.

Και ποιοι θα κατοικούν σ' αυτό το τεράστιο οικοδόμημα; Μόνον ο ιδιοκτήτης του, αυτός ο μίστερ Γκέιτς, η γυναίκα του και η δίχρονη κόρη τους! Μα τώρα, πώς να μην αναφωνήσω και πάλι; Θεέ και Κύριε! Εδώ έχουμε μια σύγχρονη πυραμίδα, σαν αυτές της Αιγύπτου, που κατασκευάζονταν με το μόχθο, τον ιδρώτα και το αίμα χιλιάδων εργατών, για να κατοικηθούν από μια μούμια. Και όταν σκεφθείς, πόσο νεκρωμένη από ανθρωπιά πρέπει να είναι η ψυχή του πολυεκατομμυριούχου καπιταλίστα, καταλήγεις στο συμπέρασμα, ότι και η σύγχρονη αμερικανική πυραμίδα θα κατοικείται από μια μούμια...

Αλήτη, απόψε είν' η βραδιά, τόσο καλή, τόσο καλή, μπορείς να πας να κοιμηθείς, σ' ένα παγκάκι, αλήτη. Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ τόσο πολύ, πούκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι...

Ξαπλώνει ο αλήτης, μακάριος, στο παγκάκι, κάτω από το πολύφωτο των άστρων, πλάι στις φυλλωσιές των δέντρων, που του δροσίζουν τον ύπνο, σα φτερά αγγέλων, κι ακούω τη μάνα Φύση, να τον νανουρίζει:

- Κοιμήσου, καλό μου παιδί. Κοιμήσου, φτωχέ μου αλήτη...

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ