Η τριετία που πέρασε σημαδεύτηκε από τους μαχητικούς και επίμονους αγώνες των αγροτών, όχι μόνο της Ελλάδας. Γάλλοι και Ιταλοί συνάδελφοί τους βρέθηκαν και αυτοί στα μπλοκ της οργής, όπως και Ισπανοί και Πορτογάλοι.

Οσο και αν προσπάθησαν πολυεθνικές και εγκάθετες κυβερνήσεις να εξωραϊσουν την Κοινή Γεωργική Πολιτική (ΚΓΠ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) και να την παρουσιάσουν σαν την καλύτερη δυνατή, δεν έπεισαν. Μάλιστα, όταν διαπίστωσαν ότι ο τεράστιος και καλοπληρωμένος προπαγανδιστικός μηχανισμός τους δεν πέτυχε να σταματήσει τις κινητοποιήσεις, κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί χρησιμοποίησαν τη βία και την καταστολή.

Η εκσυγχρονιστική κυβέρνηση των κ. κ. Σημίτη,Τσοχατζόπουλου και Αρσένη μπορεί να διεκδικεί επάξια την πρωτιά στον αυταρχισμό, στον εκβιασμό, στον εκμαυλισμό συνειδήσεων, στη συκοφάντηση και τη δολιοφθορά, αλλά και στην - επικίνδυνη για τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού μας - ποινικοποίηση των αγώνων.

Γιατί, όμως, το ψέμα, η απάτη, η εξαγορά και η παραπομπή πάνω από 6.000 αγροτών και αγροτισσών στα δικαστήρια, δε στάθηκαν ικανά να επιβάλουν την τάξη στην ύπαιθρο;

Γιατί τα τόσα "μεγάλα ποσά" που προσφέρει η ΕΕ στους αγρότες δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους;

Μήπως, άραγε, οι αγρότες είναι τσιφλικάδες, που θίγονται από τα "σοσιαλιστικά" μέτρα της κυβέρνησης; Μήπως είναι ανικανοποίητοι και αχόρταγοι; Μήπως θέλουν να δουλεύουν άλλοι γι' αυτούς ή μήπως είναι κομματικοί εγκάθετοι και υποκινούμενοι;

Η, μήπως, είναι όλα αυτά μαζί και δικαιολογημένα οι καλαμοκαβαλάρηδες της εξουσίας και οι παρατρεχάμενοί τους, τους χαρακτήρισαν "επικίνδυνους για τη δημόσια τάξη", "απατεώνες", "γαϊδούρια", "μπαταχτσήδες", "κοινούς εγκληματίες" και άλλα πολλά;

Ποια ήταν τα αιτήματα των αγροτών; Ηταν - όπως τα παρουσίαζαν οι κήρυκες των μονόδρομων της ΚΓΠ - μαξιμαλιστικά, αναχρονιστικά, καταστροφικά για την "εθνική οικονομία";

Θα θυμίσουμε μόνο μερικά, τα πιο ουσιαστικά:

Πρώτο αίτημα ήταν, και θα παραμείνει, η κατάργηση των περιορισμών στην παραγωγή, οι λεγόμενες ποσοστώσεις.

Σε μια εποχή που εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πεθαίνουν από την πείνα, οι διατροφικές ανάγκες του λαού μας καθημερινά αυξάνονται και η οικονομία μας έχει ανάγκη ακόμη και το ένα δολάριο σε συνάλλαγμα, οι θεομπαίχτες ιθύνοντες της ΚΓΠ, μαζί τους, φυσικά, και οι ελληνικές κυβερνήσεις, τιμωρούν τους παραγωγούς, γιατί παράγουν περισσότερα από όσα θέλουν οι πολυεθνικές τροφίμων και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων. Την ποσότητα και το είδος της παραγωγής δεν τα καθορίζουν πια η δουλιά του παραγωγού, οι φυσικές συνθήκες, τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής, αλλά οι πολυεθνικές. Ας γίνουμε, όμως, συγκεκριμένοι, δίνοντας μερικά παραδείγματα.

• Οι αγελαδοτρόφοι της Ελλάδας μπορούν να παράγουν μόνο 600.000 τόνους γάλα. Τους υπόλοιπους 500.000, που έχει ανάγκη ο λαός μας, είμαστε αναγκασμένοι να τους εισάγουμε από τις "Νεστλέ","Νουνού",κλπ. Εάν οι αγελάδες που έχουν οι Ελληνες κτηνοτρόφοι δώσουν έστω και ένα κιλό παραπάνω, ο ιδιοκτήτης τους τιμωρείται με πρόστιμο που ξεπερνάει την αξία της παραπάνω ποσότητας.
• Εάν οι τευτλοπαραγωγοί καλλιεργήσουν παραπάνω στρέμματα με τεύτλα από όσα χρειάζονται για την παραγωγή 319.000 τόνων ζάχαρης, τότε τιμωρούνται με πρόστιμο 25.000 δραχμές για κάθε παραπάνω στρέμμα.
• Οι παραγωγοί ρυζιού, αν σπείρουν πάνω από 249.000 στρέμματα, θα στερούνται την όποια στήριξη έχουν, ανεξάρτητα από τη στρεμματική απόδοση. Το ίδιο ισχύει εάν οι παραγωγοί καλαμποκιού σπείρουν πάνω από 2.180.000 στρέμματα.
• Αιγοπρόβατα δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερα από όσα είχαν καταγραφεί το 1992.Ούτε μοσχάρια ελεύθερης βοσκής.

Ετσι λοιπόν, αν και μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες του λαού μας με δικά μας προϊόντα, αναγκαζόμαστε να εισάγουμε, όχι μόνο ακριβότερα, αλλά και πολλές φορές υποβαθμισμένα προϊόντα (χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα τυριά), αλλά και αμφιβόλου ποιότητας (τρελές αγελάδες κλπ).

Δε σταματάει, όμως, εδώ το παράλογο.

• Πορτοκάλια δεν μπορούμε να εξάγουμε πάνω από 320.000 τόνους και αυτά, αν προλάβουμε.
• Για να πάρει ο βαμβακοπαραγωγός μια τιμή που θα του επιτρέπει να καλλιεργεί, πρέπει η συνολική παραγόμενη ποσότητα βαμβακιού να μην υπερβαίνει τους 782.000 τόνους, τη στιγμή που σήμερα παράγονται 1.200.000 τόνοι. Επειδή η παραγωγή υπερβαίνει αυτό που καθόρισε η ΚΓΠ, η τιμή των 314 δραχμών το κιλό μειώνεται κατά 88 δραχμές!
• Εάν η παραγωγή καπνού υπερβεί τους 126.500 τόνους ή ο παραγωγός υπερβεί την ατομική ποσόστωση, που δεν είναι πάνω από 800 με 1.000 κιλά, την επιπλέον ποσότητα πρέπει να τη δώσει στον καπνοβιομήχανο τσάμπα ή να την κρατήσει σπίτι του. Το ίδιο ισχύει και με τη βιομηχανική ντομάτα.

Σ' όλα αυτά, υπάρχει και ο αντίλογος των κάθε λογής ευρωλάγνων, φιλελεύθερων, συντηρητικών, κεντροαριστερών, αλλά και νεοαριστερών, που δεν έγιναν ακόμη κεντροαριστεροί. Λένε οι ξετσίπωτοι αυτοί κύριοι: "Σεις οι κομμουνιστές λέτε ψέματα και δημαγωγείτε. Κανέναν δεν εμποδίζει η ΕΕ να παράγει παραπάνω βαμβάκι, καπνό, τεύτλα, ρύζι, γάλα, κλπ. αρκεί να παραδίδει τσάμπα τις ποσότητες που παράγει πάνω από τα όρια που καθορίζονται από την ΚΓΠ".

Κανένας όμως από αυτούς τους καλαμαράδες, που οι περισσότεροι καλοπληρώνονται, πουλώντας αέρα με τα προγράμματα της ΕΕ, δε δέχεται βέβαια να δουλεύει χωρίς να πληρώνεται. Ούτε κανείς τους λέει, με ποιο δικαίωμα και με ποια κριτήρια καταδικάζεται μια οικογένεια να ζει με 800 - 1.000 κιλά καπνό. Ούτε, επίσης, λέει για τον κτηνοτρόφο, που δεν μπορεί να αυξήσει το κοπάδι του, τον τευτλοπαραγωγό που πρέπει να υποχρεώσει τα χωράφι του να βγάλει τόσα τεύτλα, ή τον αγελαδοτρόφο που πρέπει να αναγκάσει την αγελάδα του να παράγει τόσο γάλα, όσο επιτρέπει η ΚΓΠ.

Το άλλο σλόγκαν, που παπαγαλίζουν οι καλοθρεμμένοι αυτοί κύριοι, είναι και τούτο: "Η στήριξη που παρέχεται στα αγροτικά προϊόντα είναι μεγάλη και γιατί στο κάτω - κάτω να πληρώνει το κοινωνικό σύνολο για να έχουν εισόδημα οι αγρότες;".

Τους έφαγε τους ανθρώπους, βλέπετε, η φροντίδα για τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους μικροεμπόρους, επαγγελματίες και βιοτέχνες. Πίσω από αυτόν το φαρισαϊσμό, κρύβεται η μεγάλη αλήθεια: Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξασφάλιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερων κερδών για τα αφεντικά τους, για να πληρώνονται και αυτοί καλά.

Γιατί, μη μας πουν όλοι αυτοί οι οσφυοκάμπτες ότι η ΕΕ επιδοτεί τον βαμβακοπαραγωγό ή τον καπνοπαραγωγό ή τον πορτοκαλοπαραγωγό ή τον παραγωγό βιομηχανικής ντομάτας, όταν πριν 17 χρόνια ο εκκοκκιστής αγόραζε το βαμβάκι 40 δραχμές το κιλό και σήμερα το αγοράζει 110 δραχμές, ο καπνοβιομήχανος τον καπνό 217 δραχμές και σήμερα από μία (1) - 400 δραχμές! Για να μην πούμε ότι πριν από 17 χρόνια ο σιτοπαραγωγός για να αγοράσει ένα τρακτέρ ήθελε 40 τόνους σιτάρι, ενώ σήμερα θέλει 160 τόνους. Η όποια στήριξη, λοιπόν, δίνεται στα αγροτικά προϊόντα δίνεται για να αγοράζουν σχεδόν τσάμπα ένα μέρος της πρώτης ύλης οι μεταποιητές και να ελέγχουν τη διατροφική αλυσίδα. Να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν προκαλεί φαγούρα στους παπαγάλους - απολογητές της ΚΓΠ.

Δεύτερο αίτημα των αγροτών ήταν να σταματήσει η ληστεία που τους γίνεται από τις τράπεζες.

Τρίτο, επίσης, αίτημα ήταν να μειωθεί η ψαλίδα τιμών παραγωγού και τιμών καταναλωτή.

Σήμερα, ο παραγωγός πουλάει το έξτρα παρθένο λάδι, οξύτητας 0 - 1, μόνο 670 - 720 δραχμές και ο καταναλωτής το αγοράζει 1.200 - 1.600 δραχμές. Για ένα κιλό ρύζι, ο παραγωγός παίρνει στο χέρι 85 - 90 δραχμές και ο καταναλωτής το πληρώνει 550 - 650 δραχμές.

Ο αγελαδοτρόφος για ένα κιλό γάλα εισπράττει από 80 - 120 δραχμές και ο καταναλωτής πληρώνει 280 - 340 δραχμές.

Γιατί, λοιπόν, αυτά τα αιτήματα είναι αναχρονιστικά;

Η αλήθεια, βέβαια, είναι γιατί, αν ικανοποιηθούν αυτά τα αιτήματα, θα περιοριστούν τα υπερκέρδη των κ. κ. Δασκαλόπουλου (Δέλτα) και Φιλίππου (ΦΑΓΕ), των ιδιοκτητών των σούπερ μάρκετ και των πολυκαταστημάτων τροφίμων.

Γιατί, γραμματείς και φαρισαίοι, δε λέτε την αλήθεια στο λαό; Γιατί δε γίνεται δεκτό το τέταρτο αίτημα των αγροτών, για έλεγχο του κόστους παραγωγής των εισροών (λιπάσματα, φάρμακα κλπ.) στη γεωργία;

Πώς θέλετε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών αγροτικών προϊόντων, όταν αφήνετε ασύδοτες τις πολυεθνικές, που σφαγιάζουν με μηχανήματα, λιπάσματα, κλπ., τους αγρότες, οι οποίοι μένουν στο έλεος των τραπεζών;

Γιατί, φυσικά, δε θα έχετε την εύνοια των αφεντικών σας και θα σας αντικαταστήσουν με άλλους υποτακτικούς, πρόθυμους να εκτελέσουν τις εντολές τους.

Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ, πώς μπορεί να αυξηθεί η παραγωγικότητα, όταν, με τον τρόπο που δίνονται οι επιδοτήσεις και καθορίζονται οι τιμές των αγροτικών προϊόντων, οι παραγωγοί "αναγκάζονται" να μη φροντίζουν τις καλλιέργειες τους; Οταν ξέρουν ότι η τιμή που παίρνουν, ούτε τα έξοδα που κάνουν δεν καλύπτει, γιατί να ενδιαφερθούν για ποιότητα και ποσότητα; Δε γνωρίζετε σεις, που ορκίζεστε στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, παραγωγικότητας και άλλων εκσυγχρονιστικών απατών, ότι θα φτάσει η στιγμή που το μόνο που θα ενδιαφέρει τον παραγωγό, θα είναι να πάρει την πενιχρή επιδότηση; Αλλά τότε, εσείς γνωρίζετε βέβαια, θα την κόψετε και αυτή. Γιατί δεν το λέτε, όμως, και στους παραγωγούς; Για ποια παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα ή για αναδιάρθρωση των καλλιεργειών μιλάτε, όταν το αίτημα των παραγωγών, για αύξηση των επενδύσεων στον αγροτικό τομέα, το αντιμετωπίζετε όπως "ο διάβολος το λιβάνι"; Τι προτείνετε στους παραγωγούς να καλλιεργήσουν και τι όχι, όταν για όλα υπάρχουν ποσοστώσεις, μέγιστες εγγυημένες τιμές, πλαφόν παραγωγής και άλλα εκσυγχρονιστικά φληναφήματα;

Οχι, βέβαια, μικρότερης σημασίας είναι και τα αιτήματα για ανθρώπινες συντάξεις με εύλογη συνεισφορά των αγροτών και όχι με ληστρικό τρόπο, όπως κάνει ο νέος νόμος για τον ΟΓΑ. Για πλήρη κάλυψη από τις ζημιές που προκαλούν διάφορα φυσικά φαινόμενα και έγκαιρη αποζημίωση των παραγωγών για όλα τα στάδια και στο σύνολο της ζημιάς, μια και το τίμημα που πληρώνουν οι αγρότες στον ΕΛΓΑ δεν είναι καθόλου μικρό. Αλήθεια, τι προσφέρουν στην "εθνική" οικονομία, εκτός από τους πνιγμούς των ναυτικών, οι αγαπητικοί των κυβερνήσεων εφοπλιστές και παίρνουν το πετρέλαιο τράνζιτ, χωρίς κανένα φόρο, ενώ οι αγρότες, θα την καταστρέψουν αυτήν την οικονομία, αν το αγοράσουν απαλλαγμένο από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης;

Αυτά και άλλα πολλά, που δε χωράνε σε ένα άρθρο, είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ελληνες φτωχομεσαίοι αγρότες. Για αυτά βγήκαν στους δρόμους. Γνωρίζουν πως έχουν να κάνουν με ένα μαύρο μέτωπο κυβέρνησης και πολυεθνικών. Δεν τους τρομάζει, όμως. Δεν είναι μόνοι τους. Το ίδιο μέτωπο εργοδοτών καπιταλιστών - κυβέρνησης αντιμετωπίζουν και οι εργατοϋπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Οπως η κυβέρνηση και τα μονοπώλια έχουν το δικό τους μαύρο μέτωπο απέναντι στο λαό, έτσι και οι αγρότες, οι εργατοϋπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, όλο και περισσότερο, πείθονται μέσα από τους αγώνες τους ότι είναι ανάγκη να χτίζουν καθημερινά, επίπονα και επίμονα, το δικό τους μέτωπο. Το μέτωπο του αγώνα, της αξιοπρέπειας και της ασίγαστης πάλης μέχρι να βάλουν τέρμα στη ληστεία, στην υποβάθμιση και την εκμετάλλευση.

Γνωρίζουν και είναι έτοιμοι για μακροχρόνιους, επίμονους, δυναμικούς αγώνες. Ξέρουν καλά ότι το δέντρο δεν πέφτει με μια τσεκουριά. Δε θα κουραστούν, όμως. Τους άλλους θα κουράσουν. Γι' αυτό, ας μην έχουν αυταπάτες οι κυβερνήσεις και οι κολαούζοι τους. Πολλούς και για πολύ ξεγέλασαν. Φτάνει πια.