ΤΟ ΡΕΚΟΡ της ανεργίας κατέχουν οι νέες Ισπανίδες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το ποσοστό των άνεργων Ισπανίδων κάτω των 25 ετών φθάνει στο ύψος του 46,9%! Στη δεύτερη θέση οι νέες Γαλλίδες με ποσοστό 30%. Ετσι κι αλλιώς οι γυναίκες πάσης ηλικίας κατέχουν τα πρωτεία της ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση με ποσοστό 12,5%.

***

ΟΙ ΝΕΟΙ,άνδρες και γυναίκες, κάτω των 25 ετών, έχουν σταθερά υψηλά ποσοστά ανεργίας. Τον περασμένο Δεκέμβριο το ποσοστό ήταν 20,3%, δηλαδή περισσότερο από ένας στους πέντε αυτής της κατηγορίας είναι άνεργος. Και να σκεφθεί κανείς ότι τα ποσοστά της ανεργίας ιδιαίτερα για τους νέους κρίνονται αναξιόπιστα μιας και ένας μεγάλος αριθμός νέων που δεν μπορεί να μπει στην αγορά εργασίας δεν υπολογίζονται σαν άνεργοι αν και είναι.

***

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ στην ανεργία συνεχίζει να είναι η Ισπανία με ποσοστό 21%, ακολουθεί η Φινλανδία με 12,60% και στην τρίτη θέση βρίσκεται η Γαλλία με 12,3%. Η ανακοίνωση για την πορεία της ανεργίας από την Eurostat δίνει την ευκαιρία και πάλι να επισημανθεί η συνολική αναξιοπιστία των σχετικών στοιχείων που δίνονται από τις χώρες - μέλη ξεχωριστά και επομένως συνολικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τόσο οι κυβερνήσεις, όσο και η Κομισιόν με λογιστικές μεθόδους προσπαθούν να παρουσιάσουν την ανεργία μικρότερη απ' το πραγματικό της μέγεθος.

***

ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ,πάσης φύσεως, χρησιμοποιούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες των χωρών - μελών για τη μέτρηση και την παρουσίαση της ανεργίας. Δε μετρούνται σαν άνεργοι οι νέοι που τώρα ψάχνουν για πρώτη φορά δουλιά, όπως και αυτοί που έχασαν το δικαίωμα της επιδότησης λόγω παρέλευσης του χρόνου που ορίζεται από τις εθνικές νομοθεσίες. Χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια άνεργοι μετά από δέκα, δώδεκα, ή δεκαοκτώ μήνες διαγράφονται από τα μητρώα των υπηρεσιών ενώ παραμένουν χωρίς εργασία. Ενας άνεργος που καταφέρει να κάνει σποραδικά 20 - 25 μεροκάματα μέσα σ' ένα χρόνο σε περιστασιακές δουλιές, παύει να θεωρείται άνεργος. Ενα ακόμη μεγάλο κομμάτι της ανεργίας "εξαφανίζεται" αφού οι περισσότερες υπηρεσίες των χωρών - μελών υπολογίζουν σαν κανονικά εργαζόμενους όσους υποχρεώνονται να απασχοληθούν με τα νέα "μοντέλα" της αγοράς εργασίας, τη μερική απασχόληση, το φασόν, την τηλεργασία κλπ.

***

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ της Ελλάδας ξεχωρίζει σ' αυτόν τον τομέα. Τα στοιχεία που δίνει η κυβέρνηση θεωρούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή πλήρως αναξιόπιστα. Για το λόγο αυτό η Ελλάδα λείπει μονίμως από τους σχετικούς πίνακες της Eurostat. Φανταστείτε, ούτε οι αρχιτέκτονες της νοθείας δεν μπορούν να δεχτούν τα στοιχεία που τους δίνει η ελληνική κυβέρνηση. Και πώς να τα δεχτούν αφού οι δύο επίσημες υπηρεσίες που μετρούν την ανεργία, ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) και η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας (ΕΣΥΕ) δίνουν στοιχεία αντιφατικά. Προχτές μάλιστα ο ΟΑΕΔ ανακοίνωσε ότι το ποσοστό της ανεργίας τον περασμένο Δεκέμβριο ήταν μόλις 8,65% όταν η ΕΣΥΕ το υπολογίζει μονίμως πάνω από το 10%, ενώ και το υπουργείο Εργασίας έχει ομολογήσει εδώ και δύο χρόνια ότι η ανεργία στην Ελλάδα είχε ξεπεράσει το 10% και ο αριθμός των ανέργων είναι μεγαλύτερος από 500.000.

***

ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορεί να υπολόγιζαν ότι με τέτοιες μεθόδους θα θόλωναν τα νερά για να αποφύγουν την "κοινωνική έκρηξη". Ομως η ανεργία αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα για πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους και τις οικογένειές τους. Για πολλούς μάλιστα απ' αυτούς αυτή η πραγματικότητα διαρκεί πάνω από δυο χρόνια. Ετσι δίπλα στην ανασφάλεια της ανεργίας παρουσιάστηκε η απελπισία μπροστά στο ενδεχόμενο της πλήρους και οριστικής περιθωριοποίησης. Νέοι άνθρωποι που μαθαίνουν απ' τα πρώτα τους βήματα ότι το μέλλον τους είναι η ανεργία και το περιθώριο, μεσήλικες και ηλικιωμένοι που αντιλαμβάνονται ότι γι' αυτούς η ζωή έχει τελειώσει πριν την ώρα της. Η ανάγκη και η οργή συναντιούνται στο κίνημα των ανέργων που αναπτύσσεται στη Γαλλία και τη Γερμανία και απλώνεται σ' όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση.